Αμερικανοί επιστήμονες εντόπισαν βαρυτικά κύματα από το Big Bang – Βρήκαν το «σημάδι» που άφησε στον ουρανό η ταχεία ανάπτυξη του διαστήματος που συνέβη κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη δημιουργία των πάντων
Μια απίστευτη ανακάλυψη κοσμοϊστορικής σημασίας για τη Φυσική και την Κοσμολογία έγινε αυτές τις μέρες, όταν ένα τηλεσκόπιο μελέτης της κοσμικής ακτινοβολίας μικροκυμάτων, το BICEP (Background Imaging of Cosmic Extragalactic Polarization), το οποίο βρίσκεται στο Νότιο Πόλο σε υψόμετρο 2.800 μέτρων, εντόπισε βαρυτικά κύματα που προέρχονται από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντός!
Η σημαντική αυτή ανακάλυψη ρίχνει περισσότερο φως στο μυστήριο της βαρύτητας και στις απαρχές δημιουργίας του σύμπαντος κατά τη «Μεγάλη Έκρηξη» (Big Bang) ενώ, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνει τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αλμπερτ Αϊνστάιν.
Την ανακοίνωση έκανε επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Τζον Κόβακς στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ Σμισθόνιαν, μετά από τριετή εξονυχιστική μελέτη τους για την αποφυγή λάθους και είναι πολύ πιθανόν η ανακάλυψη αυτή, όπως έγινε και στην περίπτωση του σωματιδίου Χιγκς, να οδηγήσει σε ένα ακόμα βραβείο Νόμπελ.
Η ομάδα υποστηρίζει ότι βρήκε το σημάδι που άφησε στον ουρανό η ταχεία ανάπτυξη του διαστήματος που συνέβη κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη δημιουργία των πάντων: «Η ανίχνευση αυτού του σήματος ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους στη σημερινή κοσμολογία. Πολλοί άνθρωποι εργάστηκαν για να φθάσουμε σε αυτό το σημείο» δήλωσε ο Κόβακς. «Ο Νότιος Πόλος είναι το κοντινότερο σημείο από το οποίο μπορεί να φθάσει κανείς στο διάστημα, παραμένοντας στο έδαφος. Είναι ένα από τα πιο κρύα, ξηρά και καθαρά μέρη στη Γη, τέλειο για παρατηρήσεις αχνών μικροκυμάτων από το Big Bang», πρόσθεσε.
Στην επιστήμη της κοσμολογίας, η πιο διαδεδομένη θεωρία για τη δημιουργία του σύμπαντος είναι η «Μεγάλη Έκρηξη» ή αλλιώς Big Bang, σύμφωνα με την οποία, το σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.
Σύμφωνα με τη θεωρία της Σχετικότητας, τίποτε δε μεταδίδεται ταχύτερα από το φως, και αυτό ισχύει ακόμη και για τις δυνάμεις, όπως τη βαρύτητα. Η θεωρία του Αϊνστάιν περιγράφει τη βαρύτητα μέσω της καμπύλωσης του χωροχρόνου που προκαλούν η μάζα και η ενέργεια, και σύμφωνα με αυτή, μεταδίδεται με βαρυτικά κύματα, τα οποία είναι στην ουσία ρυτιδώσεις στη δομή του χωροχρόνου. Εκτός από τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα, τέτοια κύματα, σύμφωνα με τη θεωρία του Αϊνστάιν, μπορούν να παραχθούν επίσης στο σύμπαν από σώματα πολύ μεγάλης μάζας, όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων. Αυτά προκαλούν παραμορφώσεις στην καμπυλότητα του χωροχρόνου, με συνέπεια την αδιόρατη μεταβολή στις διαστάσεις μεγάλων αντικειμένων, όπως φαίνονται από τη Γη.
Πάντως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα του BICEP. Περισσότερα στοιχεία ίσως προκύψουν από νέο χάρτη της ακτινοβολίας CBM από το νέο τηλεσκόπιο STP στην Ανταρκτική, το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Planck και το πείραμα Polarbear στη Χιλή.
Η απάτη της ονομασίας των ”Σκοπίων ως Μακεδονία” και η ιστορική αλήθεια με ντοκουμέντα! Τι έλεγε η απογραφή του 1921;;
Πως ονομάζονταν η περιοχή πρίν το 1944;;
Τα Σκόπια ως νεοαμερικανική αποικία τα οποία ο παγκόσμιος Σιωνισμός και η νέα τάξη προσπαθούν να τα καθιερώσουν στην συνείδηση μας με το κλεμμένο όνομα Μακεδονία!
Ποιοί πρωταγωνίστησαν στην αναγνώριση;;
Τι ρόλο έπαιξε η ανθελληνική στάση του λόμπι της Washington, Ο Μπούς και ο Κοντολίζα Ράις;;
Πως οι παραχαράκτες της παγκόσμιας ιστορίας εξεφάνισαν 27 ή 11 αιώνες ιστορίας για να βαπτίσουν τους σκοπιανούς ” Μακεδόνες’;;’
Πως οι Τιτο και Στάλιν δημιούργησαν το έκτρωμα της ”Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας το 1944 και ποιός ο έντυμος ρόλος του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Εντουάρντ Ρ. Στετίνιους το 1945;;
Ποίος ο σκοτεινός ρόλος που έπαιξε το Βατικανό;;
Πως η Γερμανία προώθησε το προϊόν της Σκοπιανής τερατογένεσης και γιατί;;
.
ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΤΙΤΟ: ΑΠΟ ΤΟ ”ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ ΜΠΑΝΟΒΙΝΑ”… ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!
Η ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ 1921
Οταν κυκλοφόρησε, το 1993, το πόνημα μου «ΟΙ βιαστές ‘ της ανθρωπότητας κάί της Μακεδονίας», οί προοδευτικοί ψευτοκουλτουριάρηδες της παγκοσμιοποιητικής εξίσωσης των δημιουργών του πολιτισμού με τους απογόνους των «Γετών» τών ασιατικών στεπών», τών Βησιγότθων, τών Ούννων, τών αποβλήτων της Μογγολίας όλετήρων του βυζαντινού μεγαλείου, λοιδόρησαν τό συγγραφέα του για υπερβολικό εθνικισμό και προκλητική έλληνολατρεία.
Θλιβεροί ξυλοσχίστες της αυθεντικής ιστορικής αλήθειας (όταν δέν είναι κεκράκτες γενναιόδωρα αμειβόμενοι για τις άθλιες υπηρεσίες τους από ξένα κέντρα), στηρίχθηκαν στήν χαοτική άγνοια ή στις υποδείξεις τών χορηγών τους, για νά αμφισβητήσουν μία ακέραια, αδέσμευτη και μή εξαρτημένη «φωνή», που προειδοποιοϋσε έγκαιρα και με πλήρη στοιχεία, για όσα βυσσοδομούνταν σέ ζοφερά παρασκήνια εις βάρος της φωτοδότρας Ελλάδας από τους αληθινούς αφέντες του κόσμου (οί όποιοι κυβερνούν, με τον πλανητάρχη απλό πιόνι τους…) και στο θέμα της νεοαμερικανικής αποικίας, την οποία ό διεθνής (πανίσχυρος) σιωνισμός και ή «Νέα Τάξη Πραγμάτων επιθυμούν να καθιερώσουν, με Ελληνική συγκατάθεση, με το προερχόμενο απο ληστεία όνομα <<Μακεδονία>>..
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα οι λοιδορημένες προβλέψεις του έργου μου γνώριζαν την επαλήθευση! Και τά νήπια όλων των χωρών γνωρίζουν ότι κατά τήν αποχώρηση τους άπό τήν ηγεσία (τήν οποία ουσιαστικά υπαγορεύει και ασκεί τό γνωστό διαβόητο λόμπι της Washington), ό (επιεικώς γελοίος) Μπους και ή στερούμενη έστω και στοιχειώδους ανθρωπιάς Κοντολίζα, έχουν αφήσει πίσω τους έναν πλανήτη βουτηγμένο στο αίμα κάί σε παράλογες συγκρούσεις φυλών και θρησκειών.
Ειδικώτερα, ή στάση τους απέναντι στήν δύσμοιρη Ελλάδα (τών εξακοσίων χιλιάδων νεκρών της εννιαετίας 1940-49 και τών φρικαλέων υλικών καταστροφών) υπήρξε χειρότερη άπό άθλια και επαίσχυντη, καθώς ενθάρρυναν: τήν συνέχιση τής τουρκομογγολικής κατοχής τής Κύπρου, τής καταπίεσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τής αρπαγής τών περιουσιών τής γκανγκστερικά εκδιωγμένης ομογένειας μας – 150.000 ψυχές – τής Συνθήκης τής Λωζάννης, τό φίμωμα τής Σχολής τής Χάλκης. Τήν υποκίνηση τής μουσουλμανικής (και όχι τουρκικής) θρακικής μειονότητας σε ανθελληνικές κραυγές. Τήν αύξηση τής έντασης στο Αιγαίο. Τήν κύκλωση τής χώρας με τήν βαθμιαία οικοδόμηση τής μεγάλης Αλβανίας. Τήν υποκλοπή εθνικών συμβόλων, πολιτισμού κάί ονομάτων άπό τους Σλάβους τών Σκοπίων, πού μόνο στά παραμυθία του Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν θα μπορούσαν νά αναζητήσουν δεσμούς(!) μέ τό κατά τον Ηρόδοτο «ΜΑΚΕΔΝΟΝ ΕΘΝΟΣ» τών Ελλήνων. Καί, βεβαιότατα, εξακολουθούν νά θίγουν και νά προβάλλουν βάναυσα το εθνικό φιλότιμο, την τιμή και την αξιοπρέπεια μια περήφανης (όπως είναι η ελληνική, κατά τον άλλο ακαδημαϊκό Εντουάρ Ντριώ) φυλής με τους εδώ διπλωματικολυς αντιπροσώπους τους που μοιάζουν να προέρχονται περισσότερο απο τους κύκλους της Mafia ή της Casa Nostra παρά απο το καταγέλαστο State Depatment τους..
Τά αγνοούν ή τά λησμονούν…
Τον 5ο αιώνα π.Χ. ό μέγας Ηρόδοτος αναφερόμενος στους προγόνους του έκπολιτιστή Μεγάλου Αλεξάνδρου τους αποκάλεσε ελληνικό «Μακεδνόν έθνος». Γράφει ή Εγκυκλοπαίδεια τής ΠΡΩΪΑΣ: «Οί αρχαιότατοι κάτοικοι τής Μακεδονίας ιοί άπό του 2000 π.Χ. δράσαντες έν αυτή», ήσαν Έλληνες δωρικής καταγωγής…». Τονίζει ή Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ – ΛΑΡΟΥΣ: «Λείψανα τών προελληνικών κατοίκων τής Μακεδονίας, ομοίων προς τους κατοίκους τής υπολοίπου Ελλάδος, είναι και τά διατηρηθέντα εις Σίνδον, Σιντικής, Άλίνδοιαν κάί άλλου… Οί Μακεδόνες, τών οποίων τό όνομα είναι έλληνικόν (δωρικόν), άπό του 9ου αιώνος συνδέονται φιλικώς με τήν άθηναϊκήν πολιτείαν…». Κατά τήν ΣΥΓΧΡΟΝΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΝ Ελευθερουδάκη: «Ή εθνική τών Μακεδόνων δυναστεία προήρχετο εξ Αργούς έχουσα έλληνικήν καταγωγήν…».
Οί Σλάβοι (ή Σκλαβούνοι ή Σκλαβηνοι ή Σκλάβοι) πρωτοεμφανίζονται στο βαλκανικό χώρο τον 7ο αιώνα μ.Χ. και τον 9ο εκχριστιανίστηκαν άπό τους Μεθόδιο κάί Κύριλλο. Ασφαλώς, οί ηλίθιοι κάί πανηλίθιοί τών πλανηταρχών θά έχουν ανακαλύψει τον τρόπο και τήν μέθοδο, που μετέτρεψαν με ένα άλμα μόλις είκοσι επτά αιώνων τά άποβράσματα της στέπας σε γνήσιους … απογόνους τών αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων, ή ένδεκα αιώνων σε κατιόντες του …Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Έδώ ό Μπούς… έλυσε τό Άφγανικό και τό Ιρακινό (και καμμιά τριανταριά άλλα) και δεν θά έχη βρή τρόπο γεφύρωσης 27 ή 11 αιώνων; Αστεία πράγματα γιά έναν τέτοιο εγκέφαλο, του ύψους τουλάχιστον, 80 I.Q., του οποίου απεικονίζεται στο πρόσωπο του, δηλωτικό θεϊκής … ευφυΐας! Αλλά και ό Στράβων αποκαλεί ΕΛΛΗΝΙΚΟ τό γένος τών Μακεδόνων!
«ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ ΜΠΑΝΟΒΙΝΑ»
Ήδη άπό τό 1993, μέ τό προαναφερόμενο έργο, έριξα, μέ τις γνώσεις και τήν τόλμη πού μέ χαρακτηρίζουν, φώς στήν άθλια αμερικανική ανθελληνική στάση και στο θέμα αυτό. Ένώ απεκάλυψα τί έπραξε ένας (άπό τους ελάχιστους) έντιμος πολιτικός των ΗΠΑ, ό κατά τό 1945 υπουργός εξωτερικών τους Έντουαρντ Ρ. Στετίνιους: “Οταν με κοινή απόφαση τών (εβραϊκής καταγωγής) Ιωσήφ Μπροζ -Τίτο και Ιωσήφ Βησαριάνοβιτς Τζουγκασβίλι-Στάλιν δημιουργήθηκε το τερατώδες έκτρωμα τής «Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τής Μακεδονίας», το 1944, άπηγόρευσε στις αμερικάνικες διπλωματικές υπηρεσίες νά χρησιμοποιούν αύτον τον όρο στήν επίσημη αλληλογραφία τους. 7Ηταν ό πρώτος – κα\ ό τελευταίος υπουργός τών ΗΠΑ…
Τό 1963 ό άπό τους διαπρεπέστερους διπλωμάτες και συγγραφείς τους Edmund Stillman ύπεστήριζε προκλητικά, στο πόνημα του «The Balkans»:
«Στήν περίπτωση τής μεταβαπτισμένης (γιουγκοσλαβικής) «Μακεδονίας», οί ντόπιοι Σλάβοι ισχυρίζονται ότι ανήκει στους σλαβόφωνους ορθοδόξους Μακεδόνες, έτοιμους νά φθάσουν ώς τον φόνο γιά νά επιβάλουν τήν άποψη τους. Και τί γίνεται μέ τους χιλιάδες μουσουλμάνους, “Ελληνες, Αλβανούς, Βουλγάρους, Εβραίους, πού κατοικούν σε αυτήν έπι αιώνες ολόκληρους και πού έχουν ίδιους τίτλους και δικαιώματα στήν συγκεκριμένη περιοχή;»
Πριν απο τό 1944 ή περιοχή αύτη ονομαζόταν ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ ΜΠΑΝΟΒΙΝΑ και μόνον τό Βατικανό (γιά τούς δικούς του λόγους) επιθυμούσε τήν μετονομασία. Ο ί χώρες παίρνουν τό όνομα τοϋ λαού πού τις κατοικεί: Λόγου χάρη, Finland,
Deutschland, Ireland, Iceland, Poland, England, Switzerland. Άλλα ήδη άπο την παλαιολιθική εποχή μέχρι σήμερα οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ήσαν (και παραμένουν) ΕΛΛΗΝΕΣ! Ή Γιουγκοσλαβία (πριν τήν κομματιάσουν Γερμανοί και Αμερικανοί) ονομαζόταν ώς το 1929 (έκτοτε Νοτιοσλαβία: Γιουγκοσλαβία) βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (Kraljevna Srba, Hrvata,I Slobenska) και ή περιοχή των Σκοπίων ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ ΜΠΑΝΟΒΙΝΑ. Κατά τήν επίσημη απογραφή του 1921 άπο τά 12.017.323 κατοίκους τοΰ Βασιλείου το 40,20% μιλούσαν σερβικά, το 30,3% κροατικά, το 8,5% σλοβένικα, το 1,5% διαλέκτους σλοβένικες, το 4,3% γερμανικά, το 3,9% ουγγρικά, το 3,7% αλβανικά, το 1,9% ρουμανικά, το 1,3% τουρκικά, το 0,1% ιταλικά και το 0,4% άλλες γλώσσες.
Που είναι οι …«Μακεδόνες» κάι ή διαβόητη γλώσσα τους, στήν οποία έψελνε στις αρχές της δεκαετίας τοΰ 1990, ύμνους ό πάπας Ιωάννης -Παϋλος Β’ (ό Σλάβος Κάρολι Βοϊτίλα);
Που βρισκόταν ή «Μακεδονία» τους, που κατά τον – γενικώτερο (μέ ελληνικές ρίζες) -Κίρο Γκλιγκόροφ «είναι βαθιά ριζωμένη στις ψυχές τών κατοίκων της, (τών πέντε τουλάχιστον διαφορετικών εθνοτήτων) και «πρέπει οπωσδήποτε νά άναγνωρισθή μέ αυτό το όνομα»;
ΤΟ «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ»…
Πρέπει νά σημειωθή ότι μέχρι τό έτος (1944) μεταβάπτισης, μέ αναδόχους τους Στάλιν και Τίτο, της «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα» σέ «Δημοκρατία της Μακεδονίας», κανένας (ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ!) περιηγητής, γεωγράφος, ιστορικός μελετητής, ερευνητής, συγγραφέας, Ευρωπαίος ή άλλος διπλωμάτης ή Όθωμανός διοικητής (της περιόδου της Τουρκοκρατίας) δεν είχε ποτέ συναντήσει ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ, που νά δηλώνη ότι άνηκε στήν … μακεδόνικη εθνότητα».
Όταν επήλθε (1949) ή γνωστή ρήξη τών προαναφερόμενων με τα προσωνυμία τους δυο δικτατόρων, οί Ελληνικές κυβερνήσεις έλαβαν εντολή άπο τά διαβοήτως γνωστά κέντρα παγκόσμιας εξουσίας (CIA, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, CFR, λόμπυ της Washington) νά θωπεύουν τον «αποστάτη» Τίτο και νά μη θίξουν τό κατεστημένο της χώρας του. Και οί πολιτικοί αυτής τής χώρας (στο σύνολό τους σχεδόν υπάκουοι σέ τέτοιες εντολές ή υποδείξεις) «αμέλησαν» (τρόπος του λέγειν!) μετά τό 1949 νά πειράξουν τό εγχειρίδιο, που βαφτισμένο μέ όνομα ελληνικό «εξ υφαρπαγής» είχε τοποθετηθή δίπλα στο λαρύγγι τής Ελλάδας, γιά νά χρησιμοποιηθή «εν καιρώ»: τήν κατάλληλη στιγμή.
Και ή στιγμή αυτή έσήμανε όταν Αμερικανοί κάι Ευρωπαϊκή Ένωση προχώρησαν στή διάλυση τής Γιουγκοσλαβίας, πλήττοντας ακόμα και αμάχους μέ «έξυπνους» πυραύλους και βόμβες, στα πλαίσια τής επιδίωξης εξόντωσης του ενδιάμεσου ορθοδόξου κρίκου, που συνέδεε τήν ομόδοξη πλέον Ρωσία μέ τήν Ελλάδα και μέ τό Αιγαίο και τήν Μεσόγειο. Κάι απομόνωσης τής «άτακτης» χώρας μας, ή οποία έχει τό θράσος νά αναφέρεται – ακόμα -σέ πολιτιστικές κληρονομιές, «κεκτημένα» δικαιώματα και τίτλους κατοχυρωμένους έπι χιλιετίες…
Ποιοι πρωταγωνίστησαν στήν αναγνώριση…
Πρώτο κάι καλλίτερο τό Βατικανό έσπευσε νά αναγνώριση τήν ως τό 1944 «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα» μέ τό νέο (αποκαλούμενο) «συνταγματικό» όνομα της, που προερχόταν από βάρβαρη καταλήστευση τής ιερής παρακαταθήκης τής ελληνικής ιστορίας. Όχι, έστω, μέ έννοια γεωγραφική (μολονότι τά Σκόπια ως κρατίδιο δέν περιλαμβάνουν ούτε τό ένα τρίτο τοΰ χώρου, που έφερε στους χάρτες αυτό τό όνομα), αλλά ώς ονομασίας πού δήθεν αντιπροσωπεύει συγκεκριμένο… «έθνος»! Έθνος, το όποιο χάλκευσε ό παπισμός το 1870, όταν δημιούργησε στήν Δαλματία τήν κίνηση «Σλαβίντσβο» (σλαβισμός), υποστηρίζοντας ότι δήθεν υπήρχε στήν …αρχαιότητα λαός σλαβικής (!) καταγωγής, άσχετος μέ τους Έλληνες, ποϋ (ονομαζόταν «Μακεδόνες»! Ή Άγια Έδρα…
Δεύτερος μοχλός στήν εκστρατεία δημιουργίας του κρατιδίου τών Σκοπιανών υπήρξε ή διεθνής Mafia τών ναρκωτικών, άφοϋ εκεί εγκαταστάθηκε τεράστιο κέντρο παραγωγής και διακίνησης ηρωίνης και κοκαΐνης.
Ακολούθησαν στήν αναγνώριση του προερχόμενου άπο κλεψιγαμία κρατιδίου οί «φίλοι» μας (γνωστότατοι γιά τις ώμότητητές τους εις βάρος τών Ελλήνων τής Μακεδονίας…) Βούλγαροι, ποϋ οραματίζονται τήν αναβίωση τής Συνθήκης τοϋ Αγίου Στεφάνου, ή οποία ϊδρυε τήν Μεγάλη Βουλγαρία…
Στήν πρώτη σειρά όσων κινήθηκαν μέ αστραπιαία ταχύτητα γιά τήν αναγνώριση τής «Μακεδονίας» ήταν τό Δ’ Ράϊχ. ποϋ αποδέχθηκε τό κληροδότημα του παλιοΰ γερμανικού ονείρου «Drang nach Osten» -του δρόμου προς Ανατολάς. Και οί Γερμανοί δέν έπαψαν ποτέ να «ένυπνιάζωνται γαλανά αιγαιοπελαγίτικα νερά…
Μέ τις πλάτες τών ΗΠΑ (τής CIA του CFR, τών ανενδοίαστων και αχόρταγων πετρελαϊκών «αδελφών», του σιωνιστικού λόμπι, τοΰ τεκτονισμού), ή Γερμανία διέσπασε τήν Γιουγκοσλαβία σε έξι κρατίδια, που τά ώθησε σε άλληλοσφαγή και υιοθέτησε τό προϊόν τής σκοπιανής τερατογένεσης, γιά νά χρησιμοποιηθή ώς χώρος ελεύθερης διακίνησης ναρκωτικών και όπλων. Λησμονώντας όσα τερατώδη διέπραξαν, ώς ναζί κατακτητές, εις βάρος τών σέρβικου και ελληνικού λαών και προ-φασιζόμενη πώς δήθεν έκδημοκρατίσθηκαν και «άπετάξαντο» τις παλαιότερες επιδιώξεις και φιλοδοξίες τους…
Στά χνάρια τους και ό ανεκδιήγητος Γέλτσιν, που, μετά τά φρικαλαία εγκλήματα εις βάρος του ρώσικου λαού, τά οποία διήρκεσαν περισσότερο άπό επτά δεκαετίες, ξαναθυμήθηκε τά σχέδια τοΰ τσαρικοΰ πανσλαβισμοΰ και ήταν άπό τους πρώτους που έναγκαλίσθηκαν τον Γκλιγκόροφ στήν ληστρική βουλιμία του εις βάρος τοΰ δύσμοιρου ελληνισμού…
Άπό κοντά και ή παναισχρή γηραιά αγγλική Άλβιώνα. Άπό αυτήν ό ελληνισμός έχει δεχθή κατά καιρούς τά οδυνηρότερα και περισσότερο ζημιογόνα πλήγματα…
Πρωταγωνιστές και οί εξ Ανατολών γείτονες, που σπεύδουν νά εκμεταλλευθούν ό,τιδήποτε και οποιονδήποτε είναι σέ θέση νά βλάψη τον ελληνισμό και νά πλήξη τά συμφέροντα του. Οί Τούρκοι τών έξι συνολικά γενοκτονιών κατά τον εικοστό αιώνα. Αυτοί που οραματίζονται αναβίωση τής αίμοσταγοΰς Όθωμανικής Αυτοκρατορίας μέ τήν βοήθεια τών Γερακιών τοΰ Πενταγώνου και τών εκλεκτών σιωνιστών φίλων τους. Όργανα αξιοθρήνητα στήν διάθεση τών γεωστρατηγικών σχεδίων τής ΗΠΑ. Στήν ΝΑ Ευρώπη, στά πλαίσια τών οποίων τά Βαλκάνια εξασφαλίζουν τήν σύνδεση τής Αδριατικής μέ τήν Μαύρη θάλασσα. Πράγμα που εξηγεί γιατί έχουν σχεδόν εκτοπίσει κάθε άλλη δυτική επιρροή (εκτός άπό τήν τουρκική) σέ Αλβανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, τώρα Κόσοβο και πιέζουν αφόρητα γιά οριστικοποίηση του προερχόμενου άπό ιστορική ΛΗΣΤΕΙΑ ονόματος τών Σκοπίων, μέ ή χωρίς προσωπείο, ώς «Μακεδονίας», καθώς αυτή συμπληρώνουν τήν στρατηγική γραμμή Αδριατικής – Μαύρης θάλασσας. ‘Ενώ τρεις τουλάχιστον εκατοντάδες απόστρατοι αξιωματικοί τους έχουν έγκατασταθή επί πολλά χρόνια στά Σκόπια και μετέχουν ενεργά στήν οργάνωση και εκπαίδευση του στρατοΰ του νέου αμερικάνικου σκοπιανικού προτεκτοράτου…
ΥΠΟΜΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΜΠΟΥΣ…
Πώς νά τά γνωρίζη αυτά ό πετρελαιάς άπο το Τέξας, που παρίστανε τον «πλανητάρχη»; Άπο ποιον και πότε διδάχθηκε ιστορία;
Δηλώσεις μετά τό ελληνικό «ΟΧΙ» τοϋ Όκτωβρίου 1940:
Χένρυ Ούάλας, αντιπρόεδρος ΗΠΑ: «Ποτέ δεν πρόκειται νά λησμονήσονμε τις αδικίες εις βάρος τών Ελλήνων, όταν ελθη ή ήμερα τής κρίστις. Οί καρδιές μας θα είναι πάντοτε μαζί τους!»
Έντουαρντ Στετίνιους, υπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ: «Άν ποτέ λαός έγινε άξιος στον υπέρτατο βαθμό για βοήθεια, αρωγή, συμπαράσταση κάι βοήθεια, αυτός είναι ό γενναίος λαός τών Ελλήνων…».
Σάμιουελ Μπλέρ, πρόεδρος Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων Κονγκρέσου: «Ή Ελλάδα θα έξέλθη απο τον πόλεμο ολοκληρωτικά αποκατεστημένη, αυτός είναι ενας βασικός σκοπός μας…».
Κλώντ Πέπερ, γερουσιαστής ΗΠΑ: «Είμαστε όλοι βέβαιοι ότι ή Ελλάδα θά καταλάβη μετά τον πόλεμο θέση κορυφαίας τιμής κάι ευημερίας!»
Κάι άπο δύο άλλους:
Τον «Στάλιν»: «Λυπούμαι, επειδή δεν θά εχω τόσα χρόνια ζωής, ώστε νά ευγνωμονώ επί μεγάλο διάστημα τον ελληνικό λαό, πού ή αντίσταση του έκρινε τον Β Π.Π.!».
Τον Ούίνστον Τσώρτσιλ: «Ή Ελλάδα αναμένει άπο εμάς έργα και όχι λόγια. Θά μοιρασθούμε τήν νίκη!»
Τήρησαν όλοι τον λόγο τους – άπο τήν ανάποδη….
Και ένα απόσπασμα άπο τήν απολογία τοϋ τ. άρχηγοϋ του γερμανικού ΓΕΣ Βίλχελμ Κα’ίτέλ: «Άν δεν είχε μεσολαβήσει ή αντίσταση τών Ελλήνων κάι ή καθυστέρηση δύο ζωτικών μηνών, διαφορετική θά ήταν ή έκβαση του πολέμου και άλλοι θά κάθονταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, στο όποιο βρίσκομαι εγώ σήμερα…».
‘Άν, τελικά, ή Ελλάδα έπιτρέψη στους βιαστές τής Μακεδονίας μας νά ανεμίσουν κομπαστικά το μαντήλι με το αιμα του παρθενικού της υμένα, θά είναι σαν νά ρίχνη στον Καιάδα τής αιώνιας καταισχύνης τις χιλιετίες του πολιτισμού, τής δόξας και τής λεβεντιάς της.
Αδυνατούμε νά δεχθούμε πώς θά υπάρξουν ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, που θά ασεβήσουν σέ τέτοια έκταση ε’ις βάρος τής ΙΣΤΟΡΙΑΣ μας!
Είναι εμφανείς οι διαφορές του από το κρανίο του σημερινού ανθρώπου Χόμο Σάπιενς – Σάπιενς
Η επιστημονική έρευνα για τις ρίζες του ανθρώπου, θέτει ερωτήματα όπως: “Από πότε ο άνθρωπος είναι νοήμων; Και πόσο νοήμων ήταν σε κάθε περίοδο;” Για την απάντηση τέτοιων ερωτημάτων, είναι πολύ σημαντικές οι ανακαλύψεις αντικειμένων και κατασκευών που άφησαν πίσω τους προηγούμενα είδη ανθρώπων. Από τις κατασκευές τους, μπορούμε να συμπεράνουμε ως κάποιο βαθμό, το πόσο είχε αναπτυχθεί σε αυτούς η νοημοσύνη.
Ένα είδος το οποίο γνωρίζουμε ότι είχε ξεφύγει από την απλή κατασκευή εργαλείων, (άρα ήταν
εξυπνότερο από τους Αυστραλοπιθήκους που απλώς κατασκεύαζαν εργαλεία), είναι ο Χόμο Ερέκτους. Γιατί στην εποχή του, όχι μόνο έχουμε καλύτερα εργαλεία και χρήση της φωτιάς, αλλά και ίχνη σπιτιών!
Για την αρχαιότερη γνωστή ανακάλυψη σπιτιού Χόμο Ερέκτους, ως το 2000, έγραψε τη χρονιά εκείνη το περιοδικό Περισκόπιο της Επιστήμης, (Νο 238, του Απριλίου 2000, στη σελίδα 12), το ακόλουθο άρθρο:
Η κατοικία του Homo Εrectus
Ιάπωνες αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα υπολείμματα της αρχαιότερης γνωστής ανθρώπινης κατοικίας, στους λόφους Chichibu, Βόρεια του Τόκυο. Το γεωλογικό στρώμα που καλύπτει τα ευρήματα χρονολογείται σε 500.000 χρόνια, εποχή κατά την οποία στην περιοχή ζούσε ο Homo Εrectus.
Ανακαλύφθηκαν 10 εντυπώματα πασάλων, τοποθετημένα σε δύο ακανόνιστα πεντάγωνα, που αποτελούσαν πιθανότατα τον σκελετό για δύο καλύβες. Διάσπαρτα στη γύρω περιοχή βρέθηκαν ακόμα 30 λίθινα εργαλεία του τύπου που χρησιμοποιούσε το παραπάνω ανθρώπινο είδος.
Το ενδιαφέρον αυτό εύρημα αποτελεί την αρχαιότερη γνωστή κατασκευασμένη από τον άνθρωπο δομή. Μέχρι σήμερα ανάλογα ευρήματα υπήρχαν στην Terra Amata της Γαλλίας, χρονολογούμενα σε 200.000 -400.000 χρόνια.
Τα ευρήματα της Ιαπωνίας είχαν κατασκευαστεί σ’ ένα επίπεδο τμήμα εδάφους με εποπτική θέα σ’ έναν ποταμό. Οι οπές είχαν διανοιχθεί σε ηφαιστειογενές έδαφος, ενώ είχαν συμπληρωθεί με χαλαρό υλικό, πολύ διαφορετικής σύστασης. Τελικά, είχαν καλυφθεί από ιζηματογενή πετρώματα που απέθεσε ο ποταμός.
Όπως ανακοίνωσε ο έφορος του Πανεπιστημιακού Μουσείου Meiji του Τόκυο Kazutaka Shimada, οι οπές σχηματίζουν δύο πεντάγωνα διαμέτρου 1,3 και 1,7 m. Γενικά είναι τοποθετημένες σε ίσες αποστάσεις, εκτός από το προς νότο ζεύγος, το οποίο απέχει λίγο περισσότερο, σχηματίζοντας ίσως την είσοδο. Στη γύρω περιοχή βρέθηκαν 30 λίθινα εργαλεία, κυρίως αδρά κοπτικά εργαλεία από σχιστόλιθο και ποικιλία χαλαζία, επτά από τα οποία εντοπίστηκαν εντός των δύο πενταγώνων.
Πρόκειται για μια πολύτιμη ένδειξη του τρόπου ζωής του Homo erectus, για τον οποίο ελάχιστα είναι γνωστά. Αδιευκρίνιστο παραμένει αν επρόκειτο για προσωρινά ή μόνιμα καταλύματα, αφού το είδος αυτό επιβίωνε ως τροφοσυλλέκτης, και έτσι συχνά ήταν υποχρεωμένο να μετακινείται σε νέες περιοχές. Σε κάθε περίπτωση όμως αποδεικνύει ότι ο πρώιμος αυτός ανθρώπινος τύπος χρησιμοποιούσε την τεχνολογία για να οργανώνει το περιβάλλον του. Γνώριζε να κατασκευάζει μια δομή, έναν πολιτιστικό χώρο, διαχωρίζοντας το “εσωτερικό- από το εξωτερικό”.–>
Οι παλαιοντολόγοι πίστευαν ότι οι πρώιμοι αυτοί άνθρωποι διέθεταν τη γνωστική αυτή ικανότητα, μέχρι σήμερα όμως δεν υπήρχαν άλλες αποδείξεις αξιοποίησης της.
Νέο ευρήματα αποκαλύπτουν πώς ζούσε και κυνηγούσε ο Homo erectus.
Οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να ανταλλάσουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και σε γρήγορο χρόνο πληροφορίες, τόσο κατά την περίοδο των πολέμων όσο και σε περίοδο ειρήνης. Με το εφευρετικό τους μυαλό είχαν κατορθώσει να σχεδιάσουν ένα σύστημα από μηχανισμούς που τους επέτρεπαν να φτάσει στο τελικό δέκτη οποιοδήποτε μήνυμα ήθελαν, δυανύοντας ακόμα και 700χλμ σε περίπου μία ώρα. Ας δούμε με ποιο τρόπο γινόταν αυτό.
Ημεροδρόμοι
Το πρώτο σχέδιο των ελλήνων για τη μεταφορά πληροφοριών αποτελεί η χρήση των ημεροδρόμων. Ήταν άνθρωποι γνωστοί για τις ικανότητές τους στο τρέξιμο στουςοποίους εμπιστεύονταν τη μεταφορά μηνυμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο πιο γνωστός ημεροδρόμος που έμεινε και στην ιστορία ήταν ο Φειδιππίδης, ο οποίος πήγε από την Αθήνα στο Μαραθώνα και μετά πάλι πίσω στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης χωρίς καμία στάση και πέθανε από εξάντληση.
Οι ημεροδρόμοι είχαν αποκτήσει το σεβασμό και κοινωνική καταξίωση σε σημείο να τους έχουν αφιερωθεί και ναοί (Τάλβυθος ημεροδρόμος του Αγαμέμνωνα στον οποίο οι Σπαρτιάτες αφιέρωσαν ναό). Ενδέχεται κάποιοι από τους ημεροδρόμους να ήταν έφιπποι ειδικά όταν ήταν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις. Αυτή ήταν η αρχική μορφή του συστήματος των ημεροδρόμων που στη πορεία αναβαθμίστηκε και βελτιώθηκε με τη δημιουργία σταθμών στους οποίους οι αγγελιαφόροι πλέον άλλαζαν τα άλογά τους και ξεκουράζονταν ή άλλαζε και ο
αγγελιαφόρος.
Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που συνέλαβε τη ιδέα τηα αναπαραγωγής ήχων μέσω του ακουστικού τηλέγραφου ο οποίος μπορούσε να μεταφέρει τους ήχους μέσω του αέρα σε μακρυνές αποστάσεις. Αποτελούνταν από ένα τρίποδο ύψους τεσσάρων μέτρων ενωμένο στη κορυφή, απο την οποία ξεκινούσε ένα σκοινί που συγκρατούσε ένα στρογγυλό ηχητικό κέρας μεγάλου μεγέθους.
Οι φρυκτωρίες
Η φωτιά και κατ’ επέκταση το φως ήταν βασική προϋπόθεση για να μεταφερθεί το μήνυμα σύντομα και σε μεγάλη απόσταση. Η χρήση φωτεινών σημάτων κυρίως χρησιμοποιήθηκε στο πόλεμο για να μεταφέρουν τις διαταγές των ανωτέρων. Τα οπτικά σήματα μπορούσαν να αναπαράγουν πληροφορίες μεγάλης ποικιλίας. Για παράδειγμα η Μήδεια, υψώνοντας ένα αναμμένο πυρσό ειδοποίησε τους Αργοναύτες να σπεύσουν στη Κολχίδα.
Για τη μετάδοση των οπτικών σημάτων με έντονους καπνούς ή στήλες καπνού ήταν απαραίτητη η κατασκευή ειδικών κτισμάτων σε υπερηψωμένα σημεία, τα οποία ονομάζονταν φρυκτωρίες. Για τα φωτεινά σήματα που ανταλλάσσονταν μέσω των φρυκτών (πυρσών) είχαν συμφωνήσει εκ των προτέρων και οι δύο πλευρές για τη μετάφραση των μηνυμάτων. Όπως εκτιμούν οι μελετητές ο πρώτος που χρησιμοποίησηε τηλεπικοινωνιακούς πύργους για τη μετάδοση μηνυμάτων ήταν ο Ηρακλής, ο οποίος σε δύο κωμοπόλεις της Δυτικής Μεσογείου, την Αβύλη και την Κάπλη, έστησε τις γνωστές Ηράκλειες Στήλες, που έπαιζαν το ρόλο φάρου στα διέρχομενα πλοία. Από τα γνωστότερα παραδείγματα μετάδοσης μηνυμάτων με σήματα φωτιάς ήταν η είδηση της πτώσης της Τρόιας στον εκπληκτικό χρόνο ρεκόρ για την εποχή της μιας ημέρας.
Το μήνυμα ταξίδεψε από την Τροία στο Ερμαίο της Λήμνου, απο κεί στον Άθω, στις κορυφές του Μακίστου στην Εύβοια και στη κορυφή του Κιθαιρώνα. Απο κεί το μήνυμα μεταφέρθηκε στη λίμνη Γοργώτη, στο Αγίπλαγκτο (Μέγαρα) και στη συνέχεια η φωτεινή λωρίδα υπερπήδησε το Σαρωνικό κόλπο κι έφτασε στο Αραχναίον κοντά στις Μυκήνες κι απο κει ημεροδρόμοι το μετέφεραν στο ανάκτορο των Ατρειδών.
Ο Αινείας ο Τακτικός συνδύασε τους πυρσούς και τη μηχανική έτσι ώστε η επικοινωνία μεταξύ του αποστολέα και του δέκτη να περιέχει σαφείς πληροφορίες, όπως,για παράδειγμα, “πεζικό με βαρύ οπλισμό” κ.α. Βασική προϋπόθεση για τη σωστή μετάδοση του μηνύματος ήταν οι υδραυλικοί τηλέγραφοι να είναι όμοιοι. Θα έπρεπε επίσης τα κεραμικά αγγεία να έχουν το ίδιο μέγεθος σε πλάτος και βάθος. Τις ίδιες διαστάσεις είχαν και οι φελλοί, στους οποίους στηρίζονταν μεταλλικές ράβδοι, οι οποίοι ήταν χωρισμένοι σε ίσα μέρη, τριών δαχτύλων το καθένα. Εκεί υπήρχε ευκρινής διαχωρισμός και σε κάθε ράβδο αναγράφονταν τα κυριότερα και τα γενικότερα που συνέβαιναν στους πολέμους.
Επίσης μια ακόμα βασική προϋπόθεση για να διαβαστεί σωστά το μήνυμα ήταν οι τρύπες των αγγείων να έχουν την ίδια διάμετρο έτσι ώστε να φεύγει η ίδια ποσότητα νερού. Οι υδραυλικοί τηλέγραφοι βρίσκονταν πάντα σε υψόμετρα, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη οπτική επαφή. Η απόσταση που είχαν μεταξύ τους δύο ή περισσότεροι τηλέγραφοι δεν ήταν σταθερή, παρ’ όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι συνήθως ξεπερνούσε τα δεκάδες χιλιόμετρα.
Όταν όλα ήταν έτοιμα, οι χειριστές του τηλέγραφου άναβαν πυρσούς. Όταν η μία πλευρά ήθελε να δώσει κάποιο μήνυμα κατέβαζε τον πυρσό και συγχρόνως οι δύο άνοιγαν τη διαρροή του νερού. Όταν η ράβδος όπου αναγράφονταν οι πληροφορίες που ήθελαν να μεταβιβαστούν έφτανε στο στόμιο του αγγείου έκλειναν τη ροή και ξανασήκωναν τον πυρσό. Τότε και οι απέναντι έκλειναν τη διαρροή του νερού και διάβαζαν το σημείο στο οποίο είχε σταματήσει η δική τους ράβδος.
Αλφαβητικός Κώδικας
Όταν οι χρήστες του υδραυλικού τηλέγραφου με την πάροδο του χρόνου διαπίστωσαν δυσκολίες στην ακριβή περιγραφή των πληροφοριών όπως αναφορά σε αριθμητικές δυνάμεις του εχθρού, ήρθε ή ώρα που οι Κλεόξενος και Δημόκλειτος παρουσλιασαν την “Πυρσεία” ή αλλιώς “οπτικό τηλέγραφο”.
Η λειτουργία του είχε ως εξής: αρχικά διαίρεσαν το αλφάβητο σε πέντε μέρη ανά πέντε γράμματα τα οποία αναγράφονταν σε πινακίδες τις οποίες θα έπρεπε να έχουν μαζί τους όσοι θα συνομιλούσαν. Πριν εγκαταστήσουν και τα υπόλοιπα εξαρτήματα του τηλέγραφου υπήρχε η συνεννόηση ότι οι πρώτοι -δύο στον αριθμό- πυρσοί που θα σηκώνονταν θα ήταν από εκείνον που ήθελε να αναγγείλει κάτι. Η μεταφορά των πληροφοριών θα ξεκινούσε αν κι από την απέναντι πλευρά σηκώνονταν δύο πυρσοί.
Όταν κατέβαιναν όλοι οι πυρσοί, τότε εκείνος που ήθελε να αναφέρει κάτι σήκωνε τους πρώτους πυρσούς από τα αριστερά, δηλώνοντας με αυτό το τρόπο στο δέκτη ποια πινακίδα έπρεπε να εξετάσει. Αν για παράδειγμα σήκωνε τον πρώτο πυρσό , εννοούσε τη πρώτη πινακίδα κ.ο.κ. Η δεύτερη ομάδα πυρσών χρησιμοποιούνταν για να υποδείξουν τα γράμματα που θα σχημάτιζαν τη λέξη του μηνύματος. Για την καλύτερη καταγραφή των εναλλασσόμενων πυρσών οι χρήστες χρησιμοποιούσαν κατάλληλες διόπτρες. Για την αποφυγή λαθών, εκείνος που θα σήκωνε ή θα κατέβαζε τους πυρσούς, ήταν πίσω από ένα πρόχειρα κατασκευασμένο τοίχο με σύνηθες ύψος τα δέκα μέτρα. Επειδή η συμπλήρωση ενός πλήρους μηνύματος απαιτούσε χρόνο, οι χρήστες αναγκάστηκαν να βρουν τις λέξεις με τα λιγότερα γράμματα, χωρίς όμως να χάνει το πληροφοριακό της περιεχόμενο η πρόταση.
Για να επιτευχθεί σωστά και γρήγορα η μετάδοση του μηνύματος, οι χρήστες της Πυρσείας, οι οποίοι ήταν πολίτες με άριστη γνώση ανάγνωσης, γραμματικής και ορθογραφίας, εκπαιδεύονταν καθημερινά ώστε να συνηθίσουν στον τρόπο γραφής και μετάδοσης των μηνυμάτων. Με την παροδο του χρόνου κάποιοι βελτίωσαν τον οπτικό τηλέγραφο κάνωντας στην αρχική μορφή κάποιες παρεμβάσεις, αλλάζοντας τα γράμματα των πλακών έτσι ώστε να αποφευχθεί η υποκλοπή του μηνύματος.
Ο ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΕΒΡΑΙΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΕΚΓΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΟΣΟ ΚΑΙ Ο ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΕΒΡΑΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ. Η Χ.Α. ΑΥΓΗ ΥΠΗΡΞΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΔΙΔΑΧΩΝ ΤΟΥ ΝΙΤΣΕ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΕΒΡΑΙΟΥ…. http://el.wikipedia.org/…/%CE%86%CE%BB%CF%86%CF%81%CE… ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝ ΜΟΥ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΩΣ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΥΛΕΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ (ΒΛΕΠΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΤΕΛΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΙΑ ΑΡΘΡΟΥ)! ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΝΑΖΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΧΟΥΝ ….ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Χ.Α. http://www.iefimerida.gr/…/%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE… ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ …ΕΣΤΩ ΑΛΛΑ 90 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο ….ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ! ΕΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ Η ΜΙΑ Ι Δ Ε Ο Λ Ο Γ Ι Α., ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΚΤΗ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΗΤΑΝ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ….Ε Χ Θ Ε Σ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ. ΕΑΝ ΚΥΝΗΓΙΕΤΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΩΣ ΘΕΩΡΙΑ, ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΘΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ….ΥΠΑΡΚΤΑ ΚΑΙ …ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ …..ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝ….ΝΟΑ;;; ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ ΑΦΟΡΙΣΤΙΚΟ, ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ Α- ΛΟΓΟ ΟΜΜΑ…..ΠΑΝΤΑ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ…..ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΟΥΣ….ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ …..
«Ειμαι απαισιόδοξος για το μέλλον της Αφρικής…. Οι κοινωνικές πολιτικές μας βασίζονται στο γεγονός ότι η ευφυΐα τους είναι η ίδια με τη δική μας, ενώ όλες οι έρευνες λένε πως αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα». JAMES WATSON 1928- ΝΟΜΠΕΛ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ 1962 (μαζι με Francis Crick και Wilson για την ανακάλυψη της διπλής έλικας του dna)….. “…Μετά από αυτό ας δούμε πως μπορούμε να κάνουμε γάμους το κατά δύναμιν πιο ιερούς, και ιεροί θα είναι οι ωφελιμότεροι. Πώς λοιπόν θα είναι οι ωφελιμώτεροι; Αυτό να μας το εξηγήσεις εσύ Γλαύκων. Γιατί βλέπω στο σπίτι σου να έχετε σκυλιά του κυνηγιού και σκυλιά ράτσας πάμπολλα! Δίδεις, για το θεό σου, άραγε καμμιά προσοχή ποτέσ τους γάμους και στις παιδοποιίες τους; – σαν ποιά προσοχή; Πρώτα πρώτα μεταξύ τους, αν και όλα είναι από καλή ράτσα, δεν είναι μερικά που να είναι καλύτερα; Είναι! -ΚΑΙ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΤΕΚΝΟΠΟΙΟΥΝ ΟΛΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ; Ή ΒΑΖΕΙΣ ΌΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΟΥ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ; -ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ! -ΚΑΙ ΤΙ; ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΩΤΕΡΑ; ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΟΝΤΟΤΕΡΑ; Ή ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΤΟΥΣ ΑΚΜΗ; ΑΠ’ ΑΥΤΑ ΒΕΒΑΙΑ! -ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΛΑΒΕΙΣ ΓΛΑΥΚΩΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ, ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΣΟΥ Ε Κ Φ Υ Λ Ι Σ Τ Ε Ι Η ΡΑΤΣΑ ΤΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΣΟΥ; ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΝΟΜΙΖΩ! Και για τα άλογα, και για όλα με ένα λόγο τα ζώα σου το ίδιο κάνεις; Το ίδιο! Πώπω Αγαπητέ μου φίλε! ΠΟΣΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΤΑΣΤΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΜΑΣ ΕΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΕΝ ΜΕΡΙΜΝΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ;;” ΠΛΑΤΩΝ “ΠΟΛΙΤΕΙΑ” 459 c “ΜΑΣ ΣΥΝΔΕΕΙ Η ΦΥΣΗ ΚΙ ΟΧΙ Ο ΝΟΜΟΣ,ΓΙΑΤΙ Η ΦΥΣΗ ΣΥΝΔΕΕΙ ΜΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΤΟ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΟΜΟΙΟ ΕΝΩ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΩΣ ΔΥΝΑΣΤΗΣ ΣΥΧΝΑ, ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΕΧΕΤΑΙ Η ΦΥΣΗ. ΤΟ ΓΑΡ ΟΜΟΙΟΝ ΤΩ ΟΜΟΙΩ ΦΥΣΕΙ ΣΥΓΓΕΝΕΣ ΕΣΤΙΝ ,Ο ΔΕ ΝΟΜΟΣ , ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ,ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ ΒΙΑΖΕΤΑΙ. ΠΛΑΤΩΝΟΣ “ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ” “…`Οσα, λοιπόν, είπες πριν, Σόλωνα, για τις περί γενεαλογιών παραδόσεις της χώρας σου, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια. Επειδή θυμάστε έναν μόνο κατακλυσμό της γης, ενώ έχουν γίνει πολλοί στο παρελθόν. Ακόμη, δεν γνωρίζετε ότι το ωραιότερο και το άριστο γένος των ανθρώπων έζησε στη χώρα σας, από τους οποίους κατάγεσαι κι εσύ και όλοι οι σημερινοί συμπολίτες σου, μικρό υπόλοιπο που κάποτε παρέμεινε.,,” ΠΛΑΤΩΝ “ΤΙΜΑΙΟΣ” 22 “Ξεχώρισε από παλιά το Ελληνικό έθνος από τους βαρβάρους όντας πιο ικανό και περισσότερο απαλλαγμένο από την ηλιθιότητα”. (εκ τουτου και μονο σημερα δεν υφίσταται πνευματικά …”Ελληνικό Έθνος”) ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
” …Ποια η αιτία που οι Κέλτες και οι Γερμανοί είναι ριψοκίνδυνοι, ενώ οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι καταγίνονται κυρίως με την πολιτική και με τη φροντίδα για τα ανθρώπινα, δίχως να παύουν να είναι σταθεροί και ικανοί στον πόλεμο, ενώ οι Αιγύπτιοι είναι πιο συνετοί και επιδίδονται περισσότερο στις τέχνες, και οι Σύριοι είναι φιλήσυχοι, καλοπερασάκηδες και συνάμα συνετοί, θερμοί, ματαιόδοξοι και καπάτσοι. Αν κάποιος δε διαβλέπει καμιά αιτία γι’ αυτές τις διαφορές ανάμεσα στα έθνη αλλά υποστηρίζει ότι μάλλον αυτόματα έγιναν έτσι τα πράγματα, πώς πιστεύει ακόμα ότι ο κόσμος διοικείται με πρόνοια; Αν όμως θεωρεί ότι υπάρχουν αιτίες γι’ αυτά, ας μου πει ποιες είναι, στο όνομα του ίδιου του δημιουργού, και ας με διδάξει. Όσο τώρα για τους νόμους, είναι προφανές ότι η ανθρώπινη φύση τούς θέσπισε έτσι που να της ταιριάζουν πολιτικούς και φιλάνθρωπους σε όσους περισσότερο καλλιεργήθηκε η αγάπη για τον άνθρωπο, ενώ αγρίους και απάνθρωπους σε όσους ενυπήρχε ο αντίθετος χαρακτήρας των ηθών. Η νομοθετική αγωγή, δηλαδή, ελάχιστα πρόσθεσε στη φύση και στην κλίση των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν οι Σκύθες δεν αποδέχθηκαν τον Ανάχαρση που λάτρευε το Διόνυσο· και στα δυτικά έθνη δύσκολα θα βρεις κάποιους, ελάχιστους, που να χουν κλίση στη φιλοσοφία ή τη γεωμετρία ή σε κάτι παρεμφερές, παρ όλο που η ηγεμονία των Ρωμαίων εκεί βαστάει ήδη τόσον καιρό. Μόνο οι πολύ ευφυείς απ’ αυτούς απολαμβάνουν τις διαλέξεις και τη ρητορεία, ενώ δεν συμμετέχουν σε κανένα άλλο μάθημα. Τόσο ισχυρό πράγμα φαίνεται πως είναι η φύση. Τι πράγμα είναι λοιπόν η μεταξύ των εθνών διαφορά στα ήθη και τους νόμους;
ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, “ΚΑΤΑ ΓΑΛΙΛΑΙΩΝ” «…Έθεσα πλησίον του Διάκου, αφ’ ής στιγμής συνελήφθη μέχρι του μαρτυρίου, ανώνυμον και ειδεχθή δαίμονα τον Γύφτον… Τοιούτος καρχαρίας κατά τον μέγαν και φοβερόν διάπλουν του Ελληνισμού τυγχάνει ο Γύφτος. Υπήρξε το όργανον της στρεβλώσεως, ο βρόχος της αγχόνης, ο πολυμήχανος εφευρετής των βασάνων του Ελληνισμού και το έργον αυτού εξεπλήρωσεν εκθύμως, πιστώς, εντρυφών και αγαλλόμενος οσάκις εις τους όνυχας αυτού παρεδίδετο το σφάγιον. Υπάρχουσιν έτι παρ’ ημίν οι απαίσιοι ούτοι σκώληκες, αδιαπαύστως περιπλανώμενοι, πελιδνοί, δυσώδεις, ως αγέλαι ακατονομάστων πτηνών, οικτρά καταγώγια ρυπαρωτάτων διαδοχικών ασθενειών,… Αγνοώ αν η επικατάρατος αύτη φυλή, αρχαία ως ο Κάϊν, κατά τις πολυειδείς φάσεις του μυστηριώδους βίου της, περιήλθέ ποτε εις την εξαχρείωσιν εις ην έφθασε διοδεύουσα την Ελληνικής χώραν, προαιώνιος ακόλουθος της καταστροφής και του ολέθρου. Οι Γύφτοι μετέρχονται την χειρομαντείαν, και συνθέτουσι παράδοξα φάρμακα ουχί προς θεραπείαν ασθενειών ή τραυμάτων, αλλ’ όπως δι’ αυτών προκαλώσιν εξαμβλώσεις, τεκταίνωνται μαγγανείας και παντός είδους αθεμιτουργίας. Άθεοι, απάτορες, ακοινώνητοι, ουδέποτε μεριμνώντες περί της επιούσης, αγνοούντες πόθεν έρχονται ή πού πορεύονται, εν τη αποκτηνώσει αυτών ασεβώς εναγκαλιζόμενοι αντί της συζύγου την θυγατέρα∙ οσάκις προσέρχονται εις τινα εκ των ημετέρων πόλεων συνήθως διαμένουσι σκηνίται εκτός του περιβόλου, ωσανεί συναισθανόμενοι την απέχθειαν ην διεγείρει η παρουσία των, ή μη αποτολμώντες να ιδώσι κατά μέτωπον την κοινωνίαν ην εβασάνισαν»!.. ΦΥΛΕΤΙΣΤΙΚΟ “ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ” ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ (1824-1879)
ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΣΗΚΩΝΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΕΞΙΑ ΣΑΝ ΜΕΤΑΞΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21 ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗ ΣΗΚΩΝΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ…..
Το “Αρχαίο ελληνικό δίκαιο”:
-Καταγράφει το άγραφο δίκαιο των Πανελλήνων.
-Αποδεικνύει ότι περί την Ιδέα του Δικαίου περιεστράφη η σκέψη των μεγαλοφυεστέρων ανδρών της Αρχαίας Ελλάδος.
-Τεκμηριώνει ότι μόνοι και αποκλειστικοί δημιουργοί του “νόμω δικαίου” υπήρξαν οι Έλληνες.
-Θησαυρίζει τα σπαράγματα των νομοθεσιών των “δημιουργών πολιτείας” Λυκούργου, Περιάνδρου, Πιττακού, Χαρώνδα, Ζαλεύκου, Αρχύτα, Δράκοντος.
-Αναπτύσσει τις ελληνικής εμπνεύσεως και διαιώνιου κύρους θεμελιώδεις αρχές του Αστικού και Δημοσίου Δικαίου, Συνταγματικού και Διοικητικού, του Ποινικού και Δικονομικού Δικαίου.
-Αναδομεί τον Καταστατικό Χάρτη της “Αθηναίων Πολιτείας” (Μορφή και λειτουργία, κατοχύρωση ατομικών ελευθεριών, λαϊκή κυριαρχία και άμεση υπό του λαού άσκηση του νομοθετείν, άρχειν και δικάζειν, τα όργανα απονομής της δικαιοσύνης, την καθ’ ύλη αρμοδιότητα των δικαστηρίων κ.λπ.)
-Κωδικοποιεί το Ποινικό Δίκαιο, τον Ποινικό Κώδικα και τη Δικονομία του Αττικού Δικαίου.
-Ανασυνιστά αλφαβητικώς, τους Δικανικούς Όρους τους πολλοί των οποίων είναι σε χρήση και σήμερα.
-Καταρρίπτει τον διαχρονικό επιστημονικό μύθο περί δήθεν ανύπαρκτης εισφοράς της Ελληνικής Σκέψεως στον νομικό πολιτισμό του Δυτικού Κόσμου.
-Αναιρεί το Ακαδημαϊκό δόγμα ότι το Ρωμαϊκό Δίκαιο υπήρξε πρωτογενές δημιούργημα, ενώ ιστορικώς μαρτυρείται και συγκριτικώς διαπιστώνεται ότι ήταν ελληνικό δάνειο κατά το γράμμα, αλλά όχι και το πνεύμα του.
-Αναδεικνύει την ηθική υπεροχή του Ελληνικού Δικαίου και τέλος:
– Αποκαλύπτει την άγνωστη -ή αγνοημένη αλήθεια- ότι το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και αυτό των Η.Π.Α. είναι ελληνικής προελεύσεως.
Το Χαλκιδικό αλφάβητο αποτελεί παραλλαγή του Ελληνικού, δημιουργήθηκε στην Χαλκίδα, μεταφέρθηκε στην αποικία Κύμη στην Ιταλία και από εκεί με μικρές διαφοροποιήσεις στους Ετρούσκους αποτελώντας ουσιαστικά τον πρόγονο του πλέον χρησιμοποιούμενου αλφάβητου παγκοσμίως σήμερα, του λατινικού.
Το λατινικό αλφάβητο – εξέλιξη του Χαλκιδικού – χρησιμοποιείται σήμερα από 2.6 δις ανθρώπους
Το Ελληνικό αλφάβητο άρχισε να χρησιμοποιείται περίπου το 800 π.χ. Αρκετές ήταν οι παραλλαγές του στις διάφορες πόλεις της Ελλάδας και μία από αυτές ήταν και η Χαλκιδική γραφή που άρχισε να χρησιμοποιείται στην Χαλκίδα περίπου το 770 π.χ. Κοινό αλφάβητο με ελάχιστες διαφοροποιήσεις είχαν και στην Ερέτρια την ίδια εποχή.
Το Χαλκιδικό αλφάβητο έχει ομοιότητες με της Ρόδου και της Κρήτης καθώς και με της Βοιωτίας. Θεωρείται πιθανό ότι έχει επηρεαστεί και από τα αλφάβητα αυτών των περιοχών είτε λόγω της γειτνίασης (Βοιωτία) είτε λόγω των επαφών που είχαν οι Ευβοείς ναυτικοί με αυτές τις περιοχές (Ρόδος και Κρήτη).
Το Χαλκιδικό είχε διαφοροποιήσεις από το Ελληνικό με πιο εμφανείς στο ελληνικό Γ το οποίο γραφόταν όπως το λατινικό C, το Δ που γραφόταν όπως το λατινικό D, το Λ που γραφόταν όπως το λατινικό L, το Π που γραφόταν με στρογγυλεμένο το πάνω μέρος πλησιάζοντας το λατινικό γράμμα P και το Ρ που είχε μία επιπλέον ουρά προς τα δεξιά όπως το λατινικό R.
Η μεγάλη σπουδαιότητα του Χαλκιδικού αλφάβητου έγκειται στο γεγονός ότι μέσω των αποικιών των Χαλκιδέων και των υπόλοιπων Ευβοέων στην Ιταλία και ιδιαίτερα την αποικία των Χαλκιδέων και Ερετριέων Κύμη, το Χαλκιδικό αλφάβητο εξαπλώθηκε πέρα από τα σύνορα της Εύβοιας και της Ελλάδας.
Σήμερα θεωρείται από τους γλωσσολόγους παγκοσμίως ως ο πιθανότερος πρόγονος του λατινικού αλφάβητου, του πλέον χρησιμοποιούμενου αλφάβητου δηλαδή, που χρησιμοποιεί το 36% του παγκόσμιου πληθυσμού – περίπου 2,6 δις. άνθρωποι.
Μία από τις αρχαιότερες Ελληνικές επιγραφές και η αρχαιότερη με την χρήση της Χαλκιδικής γραφής βρέθηκε στο νησί Ίσκια της Νότιας Ιταλίας στο ονομαζόμενο κύππελο του Νέστορα.
Το κύπελλο, φτιάχτηκε στη Ρόδο, κατά το δεύτερο μισό του 8ου αιώνα π.Χ., και βρέθηκε σ’ έναν τάφο στις Πιθηκούσσες, την πρώτη ελληνική αποικία σε έδαφος ιταλικό, στο νησί που σήμερα ονομάζουμε Ίσκια.
Το Χαλκιδικό αλφάβητο υιοθετήθηκε από τους Ετρούσκους και από εκεί εξελίχθηκε στο λατινικό αλφάβητο, σύμβολα του οποίου σήμερα συναντάμε παντού στην καθημερινότητα μας από το πληκτρολόγιο του ηλεκτρονικού υπολογιστή, στον περιοδικό πίνακα, στα σήματα της τροχαίας κ.α.
Εδώ αξίζει να τονίσουμε το παράδοξο ότι στην γενέτειρα αυτού του σημαντικού αλφάβητου, την Χαλκίδα, γνωρίζουμε ελάχιστα για αυτό και η μοναδική αναφορά στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης αμφισβητεί ότι αποτέλεσε πρόδρομος του λατινικού με την ακόλουθη σημείωση «Παλαιότερα πιστευόταν ότι το Χαλκιδικό αλφάβητο επηρέασε εκείνο των Ετρούσκων στην Ιταλία και έτσι έγινε πρόδρομος του λατινικού αλφάβητου. Σήμερα αυτή η άποψη δεν θεωρείται απολύτως βέβαιη». Το εντυπωσιακό είναι ότι οι Μπαμπινιώτης, Βερέμης και άλλοι Έλληνες πανεπιστημιακοί και γλωσσολόγοι, Ιταλικές και διεθνείς πηγές όπως το Wikipedia αναφέρουν το Χαλκιδικό αλφάβητο ως τον πρόγονο του λατινικού χωρίς αμφισβήτηση.
Πηγές:
Μουσείο Χαλκίδας, Wikipedia.org, Worldstandards.eu
Δημόκριτος και Λεύκιππος και η Σύγχρονη Κοσμολογία!!
Αν και όλοι σήμερα θεωρούν τον Δημόκριτο μαζί με τον Λεύκιππο πατέρες της Ατομικής θεωρίας, δεν είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν ότι οι δύο ατομικοί φιλόσοφοι είναι οι προπάτορες μιας κοσμολογικής πρότασης η οποία δεν έχει αναλυθεί, ως θα όφειλε, σε βάθος, ούτε έχει τεθεί υπό την κρίση της σύγχρονης επιστημονικής γνώσης, όπως έγινε για τις απόψεις τους περί ατόμου.
Ας δούμε τι αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος για τις απόψεις του Λεύκιππου οι οποίες είχαν γίνειαποδεκτές και από τον Δημόκριτο. [Διογένης IX 30 (Λευκ. Α1)]…Ο Λεύκιππος πίστευε ότι…οι κόσμοι δημιουργούνται όταν πέφτουν σώματα σε κάποιο κενό και συμπλέκονται μεταξύ τους, από δε την κίνησηκαι τη συσσώρευση τους σχηματίζεται η φύση των άστρων… (31) Οι δε κόσμοι δημιουργούνται με τον ακόλουθο τρόπο. Πολλά σώματα, με κάθε είδους αγήματα, αποσπώνται από το άπειροκαι φέρονται σε ένα μεγάλο κενό όπου συσσωρευόμενα σχηματίζουν μία δίνη. Εξ αιτίας αυτής συγκρουόμενα και στροβιλιζόμενα ακανόνιστα, διαχωρίζονται τα όμοια προς τα όμοια. Όταν ισορροπήσουν λόγω του πλήθους και δεν μπορούν πλέον να περιστρέφονται, τα λεπτά (σώματα) προχωρούν στο εξωτερικό κενό, σαν να εκτοξεύονται, τα υπόλοιπα δεπαραμένουν ενωμένα και συμπλεκόμενα πλησιάζουν μεταξύ τους και σχηματίζουν αρχικά ένα σφαιροειδές σύστημα. (32) Από αυτό αποσπάται ένας υμένας, που περιέχει μέσα του διάφορα σώματα. Καθώς στριφογυρίζουν εξ αιτίας της φυγόκεντρης δύναμης, ο υμένας γίνεται λεπτός, διότι συρρέουν πάντοτε (προς το κέντρο) τα στοιχεία που βρίσκονται κοντά εμπλεκόμενα στη δίνη. Έτσι δημιουργείται η γη (η αισθητή ύλη), όταν ενώθηκαν όσα συσσωρεύτηκαν στο κέντρο. Αυτός πάλι ο εξωτερικός υμένας αυξήθηκε με τη συρροή σωμάτων που έρχονται από έξωδιότι καθώς παρασύρεται από τη δίνη, ενσωματώνει τα σώματα με τα οποία έρχεται σε επαφή. Από αυτά, μερικά συμπλεκόμενα σχηματίζουν αρχικά ένα σύστημα πολύ υγρό και λασπώδες. Αφού ξηρανθούν και ακολουθήσουν τη γενική δίνη κατόπιν πυρακτώνονταικαι αποτελούν τη φύση των αστέρων… Βάσει της προηγούμενης περικοπής, τα κύρια βήματα της κοσμικής δημιουργίας, σύμφωνα με τις απόψεις του Λεύκιππου και του Δημόκριτου ήταν τα επόμενα: 1. Στην αρχή υπήρχε το πλήρες και το κενό. Πριν από τα γεγονότα τα οποία περιγράφει η προηγούμενη περικοπή, όπως ήδη αναφέρθηκε αρχικά υπήρχε η συνολική συμπαντική δημιουργία (μη ον=κενό =άπειρο), μέσα στην οποία έπλεαν τα άτομα (ον). Το σύστημα (ον +μη ον) βρισκόταν έξω από τις δυνατότητες των ανθρώπινων αισθήσεων, εφ’ όσον, όπως ήδη αναφέρθηκε, οι ατομικοί φιλόσοφοι δέχονταν ότι “το πλήρες και το κενόν, δηλαδή τα άτομα και ο χώρος, είναι αληθινές και αντικειμενικές πραγματικότητες που βρίσκονται έξω από το πεδίο των ανθρώπινων αισθήσεων“. Όπως μπορούμε να δούμε με το ενιαίο σύστημα πλήρες +κενό (= άτομα + χώρος), ο Δημόκριτος αντικαθιστά ένα προγενέστερο σύστημα, αυτό του Ορφικού Χάους και του Ερέβους, χωρίς βέβαια να υπαινίσσεται την αντίστοιχη ταύτιση των επιμέρους συνιστωσών του συστήματος. https://trelosmaniatis.files.wordpress.com/2015/01/f4491-bubbleuniverse.jpg
2. Δημιουργία των “μεγάλων κενών” . [Διογένης Λαέρτιος IX, 31 (ΔΚ67 α1)]… Οι κόσμοι δημιουργούνται με τον εξής τρόπο: Πολλά σώματα, μετακινούνται προς το “μεγάλο κενό”ξεκόβοντας από το άπειρο (το κενό). Στη φάση αυτή, στα πλαίσια του συνολικού αρχικού συμπαντικού χώρου (μη ον=κενό=άπειρο)δημιουργούνται πολλά επιμέρους “μεγάλα κενά”, δηλαδή μικροί υποχώροι του συνολικού συμπαντικού χώρου. Αυτό θα μπορούσε να εκφραστεί με τη σημερινή επιστημονική ορολογία ως σχηματισμός, μέσα στον συνολικό συμπαντικό μη αισθητό και μη Ευκλείδειο χώρο του Σύμπαντος, επιμέρους περιοχών, διαφοροποιημένης πυκνότητας άρα και καμπυλότητας, γεγονός που διαφοροποιούσε και τη γεωμετρία των δημιουργούμενων υποχώρων. Η κοσμολογική αυτή διαδικασία η οποία περιγράφεται από τον Δημόκριτο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, αποτελεί το βασικό στοιχείο της κβαντικής κοσμολογικής θεωρίας του Α. Λίντε, η οποία προβλέπει και προσπαθεί να ερμηνεύσει την δημιουργία αυτών των κενών, τα οποία ονομάζει φυσαλίδες, μέσω του πεδίου πληθωρισμού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο Δημόκριτος φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το “αίτιο” (τα μεγάλα κενά), που, όπως θα δούμε στη συνέχεια, ανάγκασε τα άτομα να συσσωρευτούν σε μικρές περιοχές, και όχι για το αίτιο που δημιούργησε το “μεγάλο κενό”. Για τον λόγο αυτό επινοεί την έννοια των επιμέρους κενών (χώρων) σαν αίτιο της μελλοντικής συσσώρευσης των ατόμων, χωρίς όμως να δικαιολογεί τη φυσική διαδικασία σχηματισμού τους.
3. Τοπική κατάρρευση των “ατόμων” στα “μεγάλα κενά”, σχηματισμός της “δίνης” . Στη φάση αυτή, μη αισθητά κομμάτια του όντος (άτομα), προερχόμενα από τη συνολική μη αισθητή συμπαντική δημιουργία (άπειρο+άτομα=κενό+πλήρες=μη ον+ον), τείνουν να καταλάβουν τα σχηματισθέντα “μεγάλα κενά” δημιουργώντας, για κάθε ένα από αυτά και μία αντίστοιχη “δίνη” (10).Με την είσοδο ατόμων μέσα στους υποχώρους των “μεγάλων κενών”, δημιουργούνται οι αισθητοί “κόσμοι”, οι οποίοι περιέχονται μέσα στο συνολικό και μη αισθητό σύνολο, “ον+μη ον” (άτομα+κενό=Σύμπαν), και μπορεί να είναι άπειροι. Η κοσμολογική δίνη Μια πρώτη αναφορά στην έννοια της δίνης γίνεται στην Ορφική Κοσμολογία. Το αρχικό κοσμολογικό αυγό, του οποίου τη φυσική δημιουργία και σύσταση, με θαυμαστό επιστημονικά τρόπο περιγράφει ο Δημόκριτος (βλέπε επόμενα), γεννά έναν ανεμοστρόβιλο, τον οποίο οι ατομικοί φιλόσοφοι περιγράφουν σαν δευτερεύουσα δίνη, και τα Ορφικά κείμενα ονομάζουνΈρωτα. [Αριστοφάνης Όρνιθες 693]… η μαυροφτέρουγη Νύχτα γεννάει πρώτα ένα ανεμοδαρμένο αυγό, από όπου, σαν ήρθε η ώρα, βγήκε ο φλογερός ο Έρωτας, με χρυσά φτερά να αστράφτουν στη ράχη του, όμοιος με ανεμοστρόβιλο… Την έννοια της δίνης και του στροβίλου συναντάμε και ως κοσμολογική άποψη του Εμπεδοκλή: [Σιμπλίκιος, Περί Ουρανού 529, 1 (στίχοι 1-15), εις Φυσικά 32, 13 (στίχοι 3-17)].. Σαν έφτασε η φιλονεικία στα τρίσβαθα της δίνης κι ήρθε η αγάπη στη μέση του στροβίλου, όλα τούτα άρχισαν να συνάζονται και να γίνονται ένα μόνο…. [Αριστοτέλης, Περί Ουρανού Β 13, 259α 29]… Εξάλλου είναι περίεργο που δεν αντιλήφθηκε (ο Εμπεδοκλής) ότι, αν πρωτύτερα τα μόρια της γης συνέκλιναν προς το κέντρο λόγω της δίνης, έπρεπε να εξηγήσει για ποια αιτία όλα όσα έχουν βάρος παρασύρονται τώρα προς το κέντρο. Γιατί δεν μπορεί να είναι η δίνη αυτό που τα φέρνει κοντά μας…. [Αέτιος II, 6, 3 (ΔΚ 31α 49)]…Ο Εμπεδοκλής υποστηρίζει ότι πρώτος ξεχώρισε ο αιθέρας, δεύτερη η φωτιά και κατόπιν η γη (ύλη). Από τη γη καθώς περισφιγγόταν έντονα από τη δύναμη της περιστροφής ανάβλυσε το νερό… Στην έννοια όμως της “δίνης” δίνεται ένα συγκεκριμένο φυσικό νόημα από τον Δημόκριτο, που παρουσιάζει σήμερα ένα ιδιαίτερο κοσμολογικό ενδιαφέρον. Αρχικά η “δίνη” του Δημόκριτου σχηματίζεται στα πλαίσια του αρχικού μη αισθητού συστήματος, “κενού”+”μη κενού” (όντος+μη όντος=άτομα+χώρος=συμπαντικός χώρος Ρείμαν). Όπως περιγράφει ο Διογένης ο Λαέρτιος: [Διογένης IX 30 (Λεύκ Α1)]… Οι δε κόσμοι δημιουργούνται με τον ακόλουθο τρόπο. Πολλά σώματα, με κάθε είδους σχήματα, αποσπώνται από το άπειρο και φέρονται σε ένα μεγάλο κενό.. Σε μια δεύτερη φάση η “δίνη” εξελίσσεται μέσα σε μια μικρή περιοχή των “μεγάλων κενών” (Ευκλείδειοι υποχώροι). [Διογένης IX 30 (Λεύκ Α1)]. Φέρονται σε ένα μεγάλο κενό σχηματίζοντας μία δίνη… Το ότι η δίνη καταλαμβάνει αρχικά ένα μικρό μέρος του μεγάλου κενού φαίνεται από το γεγονός ότι: [Διογένης IX 30 (Λεύκ Α1)]…Όταν ισορροπήσουν (τα σώματα) λόγω του πλήθους και δεν μπορούν πλέον να περιστρέφονται, τα λεπτά (σώματα) προχωρούν στο εξωτερικό κενό, σαν να εκτοξεύονται, τα υπόλοιπα δε παραμένουν ενωμένα και συμπλεκόμενα πλησιάζουν μεταξύ τους και σχηματίζουν αρχικά ένα σφαιροειδές σύστημα… Αυτό σημαίνει ότι η δίνη, για να προχωρήσει προς το εξωτερικό του μεγάλου κενού, αρχικά κατείχε ένα μικρό μέρος του. Επανερχόμενοι όμως στην έννοια της δίνης, όπως αυτή περιγράφεται από τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο, τίθεται το ερώτημα για το πώς αυτή εξελίσσεται. Πού τοποθετείται η χοάνη της και πού ο λώρος τη?. Το πρόβλημα είναι δύσκολο να απαντηθεί διότι οι προσωκρατικοί γνώριζαν δύο περιπτώσεις δινών.
Η πρώτη εμφανιζόταν στα υγρά, π.χ. των ποταμών, των λιμνών και των θαλασσών, όταν μέσω δινών αυτά χάνονταν σε υπόγειες καταβόθρες. Στην περίπτωση αυτή το υλικό που πέφτει μέσα στη δίνη οδηγείται από τη χοάνη προς τον λώρο(ρουφήχτρες).
Στη δεύτερη περίπτωση, π.χ. στο φαινόμενο του ανεμοστρόβιλου, υλικά από την επιφάνεια της γης στην οποία βρίσκεται η βάση της δίνης, οδηγούνται μέσω του λώρου προς την χοάνη της δίνης ανυψούμενα από τη γη.
Στην περίπτωση της Κοσμολογίας του Δημόκριτου όμως το υλικό πρέπει να οδηγείται από τη χοάνη προς την άκρη του λώρου, εφ’ όσον όπως θα δούμε, στη συνέχεια η τελική κατάληξη της δίνης είναι μια περιορισμένη ως προς τις διαστάσεις σφαίρα. Όλα τα προηγούμενα, όπως και στην Κοσμολογία του Αλκμάνα (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -4-), μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν θέλουμε να περιγράψουμε με σύγχρονη επιστημονική ορολογία τις απόψεις του Λεύκιππου και του Δημόκριτου, όσον αφορά το τι υπήρχε πριν την δημιουργία του αισθητού σε εμάς Σύμπαντος και το πώς οδηγηθήκαμε μέχρι την αρχή της κοσμικής δημιουργίας, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι οι ατομικοί φιλόσοφοι, όπως και ο Αλκμάνας, περιγράφουν τη γέννηση του Σύμπαντος μέσω μιας λευκής οπής. Η διαφορά μεταξύ των δύο κοσμολογικών συστημάτων του Αλκμάνα και των Λεύκιππου και Δημόκριτου είναι ότι οι ατομικοί φιλόσοφοι, ως άριστοι γνώστες των επιστημονικών δεδομένων της εποχής τους, εκθέτουν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις απόψεις τους δίνοντας τους μια σειρά επιστημονικών (για την εποχή τους ) εξηγήσεων. Ιδιαίτερα η έννοια της δίνης κάνει πιο κατανοητό το λώρο του Αλκμάνα, ενώ η σφαιρική συμπύκνωση “μη λεπτών” υλικών συγκεκριμενοποιεί την έννοια του Αλκμάνιου “τέκμορα”. Η σύμπτωση των απόψεων του Λεύκιππου και του Δημόκριτου, περί δημιουργίας του Σύμπαντος, με αυτές του Αλκμάνα οδηγούν σε ερωτήματα, όπως για το αν οι ατομικοί φιλόσοφοι γνώριζαν την Κοσμολογία του Αλκμάνα και ακόμα για το αν οι απόψεις αυτές αποτελούν τη χαμένη ή κατεστραμμένη συνέχεια του κειμένου του Αλκμάνα στην οποία συνέχιζε την εξιστόρηση της κοσμολογικής του πρότασης.
Οι άπειροι κόσμοι και τα “μεγάλα κενά”
Στα πλαίσια όμως της Κοσμολογίας του Δημόκριτου εμφανίζεται, με μια φυσική τεκμηρίωση, η ιδέα περί ύπαρξης πολλών αισθητών κόσμων σαν τον δικό μας στα πλαίσια των δημιουργούμενων “μεγάλων κενών”. Η ιδέα περί υπάρξεως πολλών “κόσμων” μέσα σε επάλληλους “ουρανούς” αποτελεί μια παλαιότερη προσωκρατική άποψη. Όπως αναφέρουν οι Σιμπλίκιος, και Άγιος Αυγουστίνος ο Αναξίμανδρος διατύπωνε την αυτή άποψη: [Σιμπλίκιος, εις Φυσ. 24, 17]… (ο Αναξιμένηςπίστευε ότι) κάποια άλλη ουσία είναι το άπειρο, από την οποία έγιναν όλοι οι ουρανοί και οι κόσμοι που υπάρχουν σ’ αυτούς….. [Αυγουστίνος, de civ. Dei VIII, 2]… (Ο Αναξίμανδρος) πίστευε ότι αυτές οι αρχές των επιμέρους πραγμάτων είναι άπειρες, και ότι παράγουν αναρίθμητους κόσμους καθώς και όλα όσα εμφανίζονται μέσα σ’ αυτούς, και αυτοί οι κόσμοι, όπως πίστευε, πότε διαλύονται και πότε ξαναγεννιούνται…. Όμως και οι ιδέες του Αναξαγόρα ήταν παραπλήσιες: [Σιμπλίκιος, εις Φυσικά 157, 9]…Το ότι υπαινίσσεται (ο Αναξαγόρας) έναν άλλο κόσμο πλάι στο δικό μας φαίνεται από τη φράση “όπως ακριβώς εμείς”, που τη χρησιμοποιεί επανειλημμένα. Και ότι δεν θεωρεί αυτόν τον άλλο κόσμο έναν αισθητό κόσμο που προηγήθηκε χρονικά από το δικό μας φαίνεται από τα λόγια “από τα οποία μαζεύουν τα καλύτερα στα σπίτια τους και τα χρησιμοποιούν”. Γιατί δεν είπε χρησιμοποιούσαν, αλλά χρησιμοποιούν….. Η πλήρης όμως φυσική τεκμηρίωση και περιγραφή ενός Σύμπαντος το οποίο περιλαμβάνει και περικλείει έναν άπειρο αριθμό αισθητών κόσμων έγινε από τους ατομικούς φιλοσόφους και ιδιαίτερα από τον Δημόκριτο. Γι’ αυτή τη δομή του Σύμπαντος του Δημόκριτου γράφει ο Δ. Μακρυγιάννης στο βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών βιβλίο του “Κοσμολογία και Ηθική του Δημοκρίτου”: “…Αφού υπάρχουν άπειροι κόσμοι, άρα υπάρχουν άπειροι κενοί χώροι. Μπορούμε λοιπόν να παρομοιάσουμε το Δημοκρίτειο σύμπαν με ένα σφουγγάρι. Η ύλη του σφουγγαριού αντιστοιχεί στη συμπαγή κατά το μάλλον και ήττον συγκρότηση ατόμων, που αποτελούν το περιέχον, τα δε σφαιροειδή κενά μέσα στον όγκο του σφουγγαριού είναι οι χώροι όπου δημιουργούνται και εξελίσσονται οι κόσμοι. Το κοσμολογικό μοντέλο του σφουγγαριού δεν είναι στατικό, ούτε ως προς την δομή του περιέχοντος, ούτε ως προς το σχήμα και το μέγεθος των κενών. Όπως εντός των κενών λαμβάνουν χώρα συνεχείς διεργασίες μεταξύ των ατόμων, έτσι και το συνολικό περιέχον υφίσταταισυνεχείς μεταλλάξεις, η κυριότερη των οποίων είναι να απορρέουν εξ αυτού παντοία σώματα εντός των κενών και να απορροφά πάλι τα σώματα που προκύπτουν από την καταστροφή των κόσμων“. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτό ο Δημόκριτος, με μεγάλη φυσικότητα τεκμηριώνει λογικά την δυνατότητα ταυτόχρονης ύπαρξης πολλών αισθητών κόσμων, οι οποίοι όμως μπορούν να μην είναι αισθητοί από εμάς, αφού παρεμβάλλεται μεταξύ αυτών και του κόσμου μας το μη αισθητό ενιαίο σύστημα “όντος”+”μη όντος” (άτομα+κενό) (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -9-).
Όπως αναφέρει ο Ιππόλυτος: [Ελ. Ι, 13, 2 (ΔΚ 68α 40)]…Ο Δημόκριτος υποστηρίζει τα ίδια με τον Λεύκιππος, ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι με διαφορετικά μεγέθη. Σε μερικούς από αυτούς δεν υπάρχει ούτε Ήλιος ούτε Σελήνη, σε άλλους τα δύο αυτά ουράνια αντικείμενα είναι μεγαλύτερα από όσο στον δικό μας κόσμο, και σε άλλους περισσότερα. Τα διαστήματα μεταξύ των κόσμων είναι άνισα, σε μερικά μέρη υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι, σε άλλα λιγότεροι, μερικοί αναπτύσσονται, μερικοί είναι στο αποκορύφωμα της ανάπτυξης τους και μερικοί παρακμάζουν. Αλλού οι κόσμοι γίνονται και αλλού αποσυντίθενται. Η καταστροφή τους οφείλεται στην αμοιβαία τους σύγκρουση. Στην περικοπή αυτή, αλλά και σε πολλές προηγούμενες μπορούμε να διακρίνουμε σαφέστατα την άποψη ότι οι φυσικοί νόμοι στα πλαίσια των διαφόρων κόσμων μπορούν να είναι διαφορετικοί και ως εκ τούτου να δημιουργούνται εντελώς διαφορετικά συμπαντικά γεγονότα. Και μετά τον Δημόκριτο όμως επαναλαμβάνεται η αυτή ιδέα περί πολλών κόσμων από τον Διογένη τον Απολλωνιάτη: [Ψευδοπλούταρχος, Στρωματείς 12]…Ο Διογένης ο Απολλωνιάτης υποθέτει ότι ο αέρας είναι το στοιχείο και ότι όλα κινούνται και οι κόσμοι είναι άπειροι….. Ας δούμε όμως τι διατυπώνουν οι σύγχρονες κοσμολογικές θεωρίες για την ύπαρξη πολλών κόσμων (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -9-). Σύμφωνα με τη κβαντική κοσμολογική πρόταση του Λίντε, στο αρχικό μη Ευκλείδειο, άρα και μη αισθητό Σύμπαν μας, υπήρχαν δύο γνωστά βαθμωτά πεδία, το “πεδίο πληθωρισμού” και το “πεδίο Χιγκς”. Το πεδίο πληθωρισμού και τα φαινόμενα τα οποία δημιουργεί είναι το αίτιο της διαστολής του χώρου (κενό=μη ον), ενώ στο πεδίο Χίγκς οφείλεται το είδος των φυσικών νόμων που δημιουργούνται μέσα στον διαστελλόμενο χώρο. Τα δύο αυτά πεδία, όπως έχει αποδειχθεί, υπάρχουν παντού μέσα στο Σύμπαν και η παρουσία τους γίνεται αισθητή λόγω της επίδρασης τους πάνω στα στοιχειώδη σωμάτια. Τα βαθμωτά όμως πεδία δεν είναι σταθερά και όπως αποδεικνύει η κβαντική Φυσική, υφίστανται απρόβλεπτες διακυμάνσεις και μεταβολές. Αν οι διακυμάνσεις αυτές προκαλέσουν μια μεγάλη αύξηση του μεγέθους του πεδίου πληθωρισμού, τότε στο σημείο αυτό το Σύμπαν θ’ αρχίσει να διαστέλλεται πολύ γρήγορα δημιουργώντας μια φυσαλίδα(δημιουργία μεγάλου κενού). Το φαινόμενο αυτό μπορεί να δημιουργείται συνεχώς σε διαφορετικές περιοχές του αρχικού μη αισθητού Σύμπαντος (δημιουργία απείρων μεγάλων κενών). Αυτό σημαίνει ότι αν σχεδιάσουμε το Σύμπαν σαν μια ομοιογενή φυσαλίδα, η δημιουργία κάθε νέας διαταραχής σ’ αυτήν θα δημιουργήσει μια νέα συμπαντική φυσαλίδα (μεγάλο κενό). Με τον προηγούμενο τρόπο ο Α. Λίντε απάντησε στο αναπάντητο ερώτημα από τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο για το πώς δημιουργούνται τα μεγάλα κενά (11). Οι χώροι-φυσαλίδες περιορίζονται αρχικά από ακανόνιστα όρια που συνεχώς εξομαλύνονται και έχουν την τάση να επεκτείνονται με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός. Αργότερα τα όρια των φυσαλίδων αυτών είναι δυνατόν νασυρρικνωθούν με πολύ μικρότερες ταχύτητες.
Με βάση τα προηγούμενα, η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης περιγράφει απλώς τη δημιουργίαμιας μόνο φυσαλίδας μέσα στην οποία υπάρχουμε και όχι του εν γένει Σύμπαντος των απείρων φυσαλίδων. Θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι αν θεωρήσουμε πως στο αρχικό μη αισθητό Σύμπαν, υπήρχε ένα σύστημα συγκεκριμένων φυσικών νόμων, το πεδίο Χιγκ το μεταβάλλει στις επιμέρους αναπαραγόμενες φυσαλίδες (μεγάλα κενά). Αυτό σημαίνει ότι κάθε φυσαλίδα (μεγάλο κενό) τελικά θα έχει το δικό του σύστημα φυσικών νόμων, αυτό δηλαδή ακριβώς που ήδη είχαν πει οι Λεύκιππος και Δημόκριτος. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το προηγούμενο μοντέλο του Α. Λίντε αποτελεί μια επεξεργασία της πληθωριστικής θεωρίας του Α.Η. Guth η οποία προέβλεπε την ύπαρξη ενός Σύμπαντος πολλών συμπαντικών φυσαλίδων στον χωρόχρονο που διέπονταν ίσως από διαφορετικούς φυσικούς νόμους. Το 1982 οι Αμερικανοί ερευνητές Albrecht και Steinhsardt ανακοίνωσαν παρόμοια συμπεράσματα. Ολόκληρο το κοσμολογικό μοντέλο του Α. Λίντε, πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό προκειμένου να ταυτιστεί με τις απόψεις των ατομικών φιλοσόφων Λεύκιππου και Δημόκριτου. Όπως γίνεται φανερό οι σκέψεις των φιλοσόφων του παρελθόντος πιθανότατα μπορούν να γίνουν πηγή έμπνευσης για τη διατύπωση σύγχρονων φυσικών θεωριών (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -9-). 4. Σχηματισμός σφαιροειδούς συστήματος αισθητής ύλης με σύγχρονη εκτόξευση υλικού στο εξωτερικό κενό Λόγω της περιστρεφόμενης “δίνης” διαχωρίζονται πρώτα τα “όμοια” από τα “ανόμοια”. Στη συνέχεια παύει η περιστροφή και δημιουργείται ένα σύστημα αποτελούμενο από”λεπτά σώματα” (όχι μικρά στις διαστάσεις σώματα, ούτε άτομα) τα οποία προχωρούν προς το εξωτερικό κενό (χώρο) σαν να εκτοξεύονται, ενώ τα υπόλοιπα, τα “μη λεπτά” (χονδρά = αδρά) παραμένουν ενωμένα και συμπλεκόμενα πλησιάζουν μεταξύ τους και σχηματίζουν αρχικά ένα σφαιροειδές σύστημα.
Ενδιαφέρον είναι να τονιστεί ότι χρησιμοποιείται ο νέος όρος “λεπτά σώματα”, προκειμένου να αντιδιαστείλει τα σώματα αυτά από όλα τα άλλα τα οποία έχουν ήδη αναφερθεί. Με μια επιπόλαια ανάγνωση του αντίστοιχου κειμένου θα μπορούσαμε να βρούμε επιφανειακές συμπτώσεις μεταξύ των θέσεων των ατομικών φιλοσόφων και της σύγχρονης κοσμολογικής θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Η σφαιρική συμπύκνωση θα μπορούσε επιπόλαια να θεωρηθεί σαν το πρωταρχικό άτομο του Λεμέτρ και η περιγραφόμενη έκρηξη το big bang. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Η εκτόξευση και η διαστολή του “λεπτού” υλικού, κατά τους Λεύκιππο και Δημόκριτο, δεν είναι αποτέλεσμα της έκρηξης του σφαιροειδούς συστήματος που σχηματίζουν τα “μη λεπτά” υλικά, αλλά δημιουργούνται μαζί με τη δημιουργία της σφαιρικής συμπύκνωσης, ως το αποτέλεσμα γεγονότων που συμβαίνουν στο άκρο της “δίνης”, αφού εκεί έχουν διαχωριστεί και ισορροπήσει τα “όμοια” από τα “ανόμοια” και τα σώματα δεν μπορούν να περιστρέφονται. Με λίγα λόγια ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος υποστηρίζουν ότι από ένα μίγμα “λεπτών” και “μη λεπτών” το οποίο ισορροπεί και δεν περιστρέφεται, η εκτόξευση των λεπτών προς τα έξω, δημιουργεί μια αντίθετη κίνηση -συστολή- των “μη λεπτών” τα οποία τείνουν να σχηματίσουν μια μικρή σε διαστάσεις, αλλά πυκνή, σφαιροειδή συγκρότηση ύλης. Όπως γίνεται εμφανές από την αντίστοιχη περικοπή, στο τέλος της δίνης όταν αυτή εμφανιστεί μέσα στο μεγάλο κενό, υπάρχει μια περιορισμένη σε χώρο ισορροπούσα και μη περιστρεφόμενη, προς στιγμήν, σφαιρική συμπύκνωση “μη λεπτού” (όχι μικρών διαστάσεων, ούτε άτομα) υλικού. Η σφαίρα κατέχει πολύ μικρό χώρο του “μεγάλου κενού”, διότι πώς αλλιώς θα μπορούσε το περιγραφόμενο “λεπτό” υλικό σαν έκρηξη να προχωρήσει επεκτεινόμενο στον εξωτερικό χώρο, αν ο χώρος αυτό ήταν κατειλημμένος από την αρχική σφαίρα. Ενδιαφέρον είναι ότι στα όρια της δίνης, προς την περιοχή του “μεγάλου κενού”, πριν τη δημιουργία της σφαιρικής συμπύκνωσης, το υλικό του μη αισθητού Σύμπαντος (χώρος+άτομα) αποτελείται από ένα “εξωτικό” για τις αισθήσεις υλικό, μη δυνάμενο να περιγραφεί από τους ατομικούς φιλόσοφους, το οποίο στη συνέχεια χωρίζεται σε δύο συστατικά, τα “λεπτά” και τα “μη λεπτά” (χονδρά=αδρά), τα οποία σε μια μεταγενέστερη φάση έμελλαν, σύμφωνα με τις απόψεις των ατομικών φιλοσόφων, να σχηματίσουν, τη γνωστή σήμερα στις αισθήσεις μας “ύλη”. Σε σχέση με τα προηγούμενα θα πρέπει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με τις σύγχρονες κοσμολογικές απόψεις μπορούμε να διακρίνουμε δύο κοσμολογικές περιόδους, την εποχή του Πλανκ και την εποχή της πληθωριστικής διόγκωσης, οι οποίες προηγούνται της υποθετικής δημιουργίας της αρχικής σφαιροειδούς συμπύκνωσης ύλης του πρωτοατόμου του Λεμέτρ από το οποίο ξεκίνησε η Μεγάλη Έκρηξη. Η ύλη κάτω από τις ακραίες συνθήκες που επικρατούσαν τις περιόδους αυτές ήταν πραγματικά “εξωτική” για τη σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα. Ειδικότερα κατά τη διάρκεια της πληθωριστικής διόγκωσης οι συνθήκες ήταν τέτοιες που ευνόησαν τη δημιουργία επάλληλων συμπαντικών φυσαλίδων (μεγάλων κενών) και πιθανότατα τη δημιουργία “εξωτικών” σωματιδίων Ηiggs (μποζόνιο Ηίggs) που αποτελούν το υποθετικό μέσο προκειμένου να αποκτήσουν την ιδιότητα της μάζας τα σώματα, μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.
Ομοίως μετά την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, η σύγχρονη Κοσμολογία δέχεται ότι υπήρξαν δύο φάσεις κατά την διάρκεια των οποίων δημιουργήθηκαν αντίστοιχα δύο είδη υπατομικών σωματιδίων, τα”αδρόνια” (χοντροκομμένα, μη λεπτά) και τα “λεπτόνια” (λεπτά). Ως “αδρόνια” αναφέρονται τα πρωτόνια,τα νετρόνια, τα υπερόνια και τα μεσόνια. Τα “λεπτόνια” περιλαμβάνουν τα ηλεκτρόνια και τα νετρίνα. Οι αντίστοιχες κοσμολογικές φάσεις δημιουργίας πήραν το όνομα των δημιουργούμενων σωματιδίων. Η αντιστοιχία των ονομάτων των προηγούμενων στοιχειωδών σωματιδίων με την ορολογία των ατομικών φιλοσόφων είναι χαρακτηριστική. Σχηματισμός λεπτού υμένα. Δημιουργία περιστροφικής συμπαντικής κίνησης Κατά τη φάση αυτή από την κεντρική σφαιροειδή συμπύκνωση “μη λεπτού” υλικού,αποσπάται ένας υμένας υλικού. Ένα λεπτό δηλαδή κέλυφος “μη λεπτής” ύλης. Ο υμένας αυτός αρχίζει να περιστρέφεται, ενώ υλικό από αυτόν οδηγείται προς την κεντρική σφαιρική συμπύκνωση “λόγω της δίνης“. Ποιάς δίνης όμως; Η αρχική “δίνη”, οδηγούσε υλικό από το μη αισθητό Σύμπαν του (όντος)+(μη όντος) προς τον κόσμο του “μεγάλου κενού”, προς τη σφαιρική δηλαδή συσσώρευση “μη λεπτού” υλικού που προαναφέραμε. Αντίθετα η δίνη, που αναφέρεται στο σημείο αυτό, οδηγεί από τον “κόσμο” του “μεγάλου κενού” προς την αρχική σφαιρική συσσώρευση των “μη λεπτών”. Αυτό σημαίνει ότι η αναφερόμενη εδώ δίνη, είναι αντίθετης κατεύθυνσης από την πρώτη. Οι ατομικοί φιλόσοφοι δηλαδή προτείνουν ένα κοσμολογικό σύστημα δύο, αντίθετης πολικότητας, δινών (+ και -), εκ των οποίων η πρώτη εξελίσσεται εκτός του κόσμου του “μεγάλου κενού” και η άλλη εντός. Και οι δύο όμως οδηγούν σε μια κοινή περιοχή, η οποία αποτελεί την αρχή και το τέλος του κόσμου του “Μεγάλου κενού”.
Η κατανόηση των πτυχών και τον κανόνων της 3ης και της 4ης διάστασης μας επιτρέπει να επιλέξουμε καλύτερα που θέλουμε να ζήσουμε.
Από τον Jim Self
Πολλοί από εμάς γνωρίζουν ή αισθάνονται διαισθητικά ότι μεταβαίνουμε από την πραγματικότητα της τρίτης διάστασης, περνάμε μέσω της τέταρτης και είμαστε στον δρόμο προς την πέμπτη. Οι διαστάσεις δεν είναι μέρη αλλά επίπεδα συνειδητότητας, κάθε μία από τις οποίες έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τροπους σκέψης και συναισθημάτων.
Η Εμπειρία μας για την Τρίτη Διάσταση.
Η τρίτη διάσταση είναι πολύ πυκνή και λειτουργεί μέσα σε συγκεκριμένη ομάδα κανόνων και δομών που έχουν πολλες δονήσεις σκέψεων και συναισθημάτων. Μία από αυτές τις δονήσεις είναι γνωστή σαν φόβος. Στην πνευματική μας αναζήτηση για να εξερευνήσουμε Όλα –Όσα –Είναι πήγαμε όλο και βαθύτερα σε πυκνότητα επιλέγοντας να ενσαρκωθούμε πολλές φορές στην Γή. Για να μεγιστοποιήσουμε την εμπειρία μας στην τρίτη διάσαση σκόπιμα αφήσαμε πίσω μας τις Υψηλότερες Όψεις του εαυτού μας και χάσαμε την αίσθηση της ένωσης μας με τον Δημιουργό. Έχοντας αυτή την αίσθηση χωρισμού χάσαμε τον δρόμο μας και,σαν εγκαταλελειμένα παιδιά, αρχίσαμε να βιώνουμε την ενέργεια που ονομάζουμε φόβο. Αυτή η κατάσταση φόβου δημιούργησε ακαμψία και έκανε πιο δύσκολη για εμάς το να κινούμαστε ελεύθερα. Καθώς συνεχίσαμε να παίζουμε με πάθος σε αυτή την άκαμπτη τρίτη διάσταση αρχίσαμε να αποκτάμε πολλά άβολα χαρακτηριστικά όπως ασθένεια, θύμα, ενοχή, έλειψη και αντίσταση. Επιλέγουμε να τα κάνουμε όλα αυτά έτσι ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, και ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε, έχουμε μεγάλη επιτυχία παίζοντας αυτό το παιχνίδι της τρίτης διάστασης.
Πολλοί που προσκολλώνται στον φόβο έχουν δημιουργήσει ένα ένα σύστημα προεπιλογής που τους δίνει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας « εάν απλά μπω μέσα στο σπίτι μου και κλείσω την πόρτα, θα είμαι ασφαλής». Αυτή η αντίδραση έκλεισε την ικανοτητά μας για διεύρυνση και ανάπτυξη, για επανένωση με την ψυχή μας, και ενσωμάτωσης με τους Ανώτερους Εαυτούς μας. πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν σταματήσει να ζουν το πάθος τους καθώς στηρίζουν τους περιοσρισμούς τους μέσα στο δίχτυ του φόβου.
Δομές της Τρίτης Διάστασης.
Ας ερευνήσουμε την σύνθεση αυτού του τρίτης διαστασης κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Εάν κοιτάξουμε προσεκτικά, μπορούμε να δούμε τρείς δομές σε αυτό το γήπεδο ή το «επιτραπέζιο παιχνίδι». Η κατανόηση τους θα επιτρέψει να συμβεί πιο άντετα η μετάβαση μέσω της Μεγάλης Αλλαγής της Συνειδητότητας.
Δυαδικότητα. Ο σκοπός της δυαδικότητας ήταν να μας βοηθήσει να μάθουμε πώς να περπατάμε με ισορροπία ενώ βιώναμε αντίθεση. Η προθεσή μας ήταν να έχουμε εμπειρίες χωρίς να μας επηρεάζουν. Το να ζούμε μέσα στο πεδίο της δυαδικότητας υποτίθεται ότι θα μας παρείχε ένα ευρύ φάσμα επιλογών και ευκαιριών για να «γνωρίσουμε τον Εαυτό μας».
Για να βοηθήσει σε αυτή την περιπέτεια, ο Δημιουργός έδωσε στην διάθεση μας τον Νόμο της Έλξης. Σαν πυξίδα, αυτός ο ακλόνητος Νόμος αξιόπιστα μας δείχνει που βρισκόμαστε και τι βιώνουμε ανα πάσα στιγμή. Ο Νόμος της Έλξης απλά λέει « αυτό πάνω στο οποίο εστιάζεις την προσοχή σου, αυτό και θα σου δωθεί». Αυτό επίσης σημαίνει ότι «αυτό στο οποίο αντιστέκεσαι, επιμένει». Καθώς αντιστεκόμασταν στους φόβους μας, ένα μεγαλύτερο φάσμα δυαδικότητας ή πολικότητας εμφανίστηκε – καλό και κακό, σωστό και λάθος, πρέπει και δεν πρέπει – και με την προσοχή μας στις μη επιθυμητές εμπειρίες αυτοί οι φόβοι μεγάλωσαν. Αντισταθήκαμε σε αυτή την δυσφορία πνίγοντας πολλούς από τους φόβους μας στο ασυνείδητο νου όπου και δεν θα μπορούσαμε να τους βλέπουμε ή να ασχοληθούμε με αυτούς (έτσι ελπίζαμε). Αλλά ο Νόμος της Έλξης δεν μας φέρνει μόνο τα «καλά πράγματα», απαντάει στα πιο ηχηρά συναισθήματα και σκέψεις που εκπέμπουμε ( αυτά που έχουν την μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση) είτε είναι συνειδητά είτε ασυνείδητα, άνετα ή άβολα, επιθυμητά ή ανεπιθύμητα.
Αντιδραστικός Παρών – Χρόνος. Καθώς μάθαμε τον φόβο, αρχίσαμε επίσης να προβάλουμε, εμπειρίες με τις οποίες δεν νοιώθαμε καλά ένα λεπτό πριν (παρελθόν) μπροστά (μελλον) σκεπτόμενοι «ελπίζω ποτέ να μην μου ξανασυμβεί αυτό» και έτσι αρχίσαμε να δημιουργούμε Χρόνο. Ο χρόνος της Τρίτης διάστασης δεν δημιουργήθηκε σαν μια ευθεία γραμμή γεγονότων με αρχή, μέσον και τέλος. Στην πραγματικότητα ήταν μια θηλιά-χρόνου αποτελούμενη από παρελθόν και παρόν, με ένα μοναδικό σημείο εισόδου γνωστό σαν «παρούσα στιγμή», όπου κάνουμε νέες επιλογές βασισμένες σε παλιές εμπειρίες ή σε μελλοντικές επιθυμίες. Αντιδρώντας στις καταστάσεις από φόβο, αρχίσαμε να κάνουμε επιλογές βασισμένες στον φόβο. Οι αποφάσεις μας σχετικά με το μέλλον βασιζόντουσαν πάνω στο παρελθόν. Η τρισδιάστατη ζωή μας έγινε μια σειρά από αντιδραστικές εμπειρίες βασιζόμενες στο να αντιστεκόμαστε παρά στο να επιτρέπουμε, και με αυτό τον τρόπο τραβούσαμε το παρελθόν μας στο μέλλον. Και επειδή το Σύμπαν μας λατρεύει, ο Νόμος της Έλξης δεν θα αντισταθεί ποτέ ή δεν θα μας αρνηθεί ποτέ αυτό στο οποίο έχουμε βάλει την προσοχή μας, απλά μας παραδίδει αυτό που ζητάμε. Πολλοί από εμάς χάνουμε μεγάλο μέρος της ενέργειας μας μπλεγμένοι σε έναν αέναο κύκλο όπου το παρελθόν μας παραμονεύει το μέλλον μας και το μέλλον μας αντηχεί το παρελθόν μας σε μία συνεχή τρισδιαστασιακή θηλιά Χρόνου.
Επίσης χτισμένος μέσα στην δομή του τρισδιάστατου Χρόνου υπάρχει ένας υπέροχος μηχανισμός ο οποίος μπορεί να μας κρατήσει μακρυά από μπελάδες σε αυτή την περιπέτεια. Ένας προφυλακτήρας ή μία καθυστέρηση χρόνου που μας δίνει την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις συνέπειες των πράξεων μας, των αντιδράσεων μας των σκέψεων και των συναισθημάτων μας πριν να αντιδράσουμε και δημιουργήσουμε κάτι το οποίο μετά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ή για το οποίο θα πρέπει να απολογηθούμε. Αυτή η δομή που είναι χτισμένη μέσα στον χρόνο της τρίτης διάστασης μας δίνει μία στιγμή Επιλογής. Κατά την διάρκεια της αλλαγής αυτή η καθυστέρηση γίνεται βραχύτερη και τα πράγματα εκδηλώνονται γρηγορότερα από ποτέ.
– Ο ορθολογικός Νούς. Η αναλυτίκή, συλλογιστική διαδικασία σκέψης μας είναι γνωστή σαν ορθολογικός Νούς. Όταν ήθραμε να παίξουμε σε αυτή την περιπέτεια αποσυνδεθήκαμε κατά 90% από την συνειδητότητα που μας ήταν διαθέσιμη για να μπορέσουμε να έχουμε αυτή την εμπειρία. Η ανάπτυξη του ορθολογικού νου μας χρησίμευσε καλά σε αυτό το περιβάλλον. Ο σκοπός του ήταν και μας κρατήσει ασφαλείς και να μπορέσουμε να ταιριάξουμε σε αυτό. Αλλά εξαιτίας του φόβου και της κακής χρήσης του, ο ορθολογικός νους λειτουργεί περισσότερο σαν περιορισμός παρά σαν ευκαιρία και δυνατότητα. Επειδή έχουμε δώσει ευθύνες στον νου που δεν ήταν αυτές για τις οποίες σχεδιάστηκε, η συνειδητότητα μας και το φάσμα των πνευματικών μας επιλογών μειώθηκαν πολύ. Ενώ ο λογικός νους είναι ένα υπέροχο εργαλείο για μέτρηση, σύγκριση και φύλαξη πληροφοριών, ξέρει μόνο αυτό που ξέρει και δεν ξέρει αυτό που δεν ξέρει. Για χιλιάδες χρόνια ο ορθολογικος νους κράτησε την ανθρωπότητα σφιχτά επικεντρωμένη στο βασίλειο της τρίτης διάστασης. Αυτό τώρα αλλάζει.
Αυτές οι τρείς ενεργειακές δομές είναι περίπλοκα υφανσμένες στο ύφασμα του μάτριξ της τρίτης διάστασης. Εάν επικεντρωθείς σε μόνο μία από αυτές οι άλλες δύο μεγεθύνονται, δημιουργώντας απόσπαση προσοχής και μεγαλύτερη πίεση μέχρι να επαναφέρετε την εστίαση σας σε αυτές και να τους επιτρέψετε να επιστρέψουν σε ισορροπία. Αποκτώντας συνείδηση των υποκείμενων προτύπων από τα οποία η Τρίτη διάσταση γεννιέται, μπορούμε να ξεκινήσουμε να επαναδομούμε και να επανασυγκροτούμε ένα σημαντικό μέρος του εαυτού μας, απελευθερώνοντας μας έτσι ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε πέρα από τους περιορισμούς της τρίτης διάστασης και να αρχίσουμε να βιώνουμε τις δυνατότητες της τέταρτης και πέμπτης.
Δομές της Τέταρτης Διάστασης
Ας εξερευνήσουμε τώρα τα στοιχεία της τέταρτης δι΄΄αστασης.
Αιώνιως Παρόν Χρόνος . Ενώ ο χρόνος της τρίτης διάστασης είναι φορτισμένος, παρόν χρόνος αντιδραστικός, αυτός της τέταρτης διάστασης είναι Αινίως Παρόν Χρόνος. ΤΩΡΑ. Στην τέταρτη διάσταση το παρελθόν είναι απλά ιστορία χωρίς συναισθηματική φόρτιση και το μέλλον είναι μια ευκαιρία που περιμένει να πραγματοποιηθεί σε αυτήν την στιγμή του τώρα μέσω επιλογής. Το εχθές δεν μεταφέρεται στο αυριο. Το αιώνιο παρόν είναι το μόνο που υπάρχει. Μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα μελλοντικό γεγονός χρησιμοποιώντας πληροφορίες που συλλέχτηκαν από το παρελθόν, αλλά οι αποφάσεις είναι συνειδητές και παίρνονται στην παρούσα στιγμή. Αυτό που σκεφτόμαστε είναι αυτό που θα βιώσουμε στην στιγμή. Δεν υπάρχει κενό χρόνου στην τέταρτη διάσταση. Αυτό το οποίο σκέφτεσαι θα εκδηλωθεί, για αυτό προσέξτε τι σκέφτεστε!
– Επιλογή . Στην τέταρτη διάσταση η «επιλογή» αντικαθιστά την «αντίδραση». Η αντίδραση είναι μια τρίτης διάστασης απάντηση ενώ η επιλογή μας παρέχει ελαστικότητα. Η ελαστικότητα δημιουργεί διευρυμένη ευκαιρία και μια μεγαλύτερη ικανότητα να συνδυάζονται δυνατότητες για να παράγουν μια ποικιλία αποτελεσμάτων. Στην τέταρτη διάσταση παίρνεις πισω την δύναμη της επιλογής.
– Παράδοξο . Στην τέταρτη διάσταση το παρελθόν και το μέλλον γίνονται σημεία αναφοράς ή πληροφορίας και δεν έχουν συναισθηματικά φορτία. Αυτό που ήταν αληθινό ένα λεπτό πριν δεν είναι απαρραίτητα αληθινό και στην παρούσα στιγμή και αυτό που ήταν λάθος ίσως να μην είναι απαρραίτητα λάθος πια. Αυτό ανοίγει καινούργιες δυνατότητες για εμπειρίες, επιτρέπει στην απελευθέρωση της κριτικής και αυξάνει την ικανότητα μας να επιτρέπουμε να συμβούν πράγματα.
– Ευθυγράμμιση/Ισορροπία. Στην τέταρτη διάσταση συνχώς κινούμαστε προς την ισορροπία και την επαναευθυγράμμιση. Αυτή η δομή είναι πολύ ανοιχτή, διασκεδαστική και επιτρέπει όλες τις δυνατότητες. Ευεξία, Ομορφιά, Εσωτερικό Χαμόγελο, Εκτίμηση και Αγάπη είναι επιλογές της τέταρτης διάστασης. Ενώ ο Φόβος είναι μια επιλογή η οποία θα μας φέρει πίσω στις αντιδράσεις και στους περιορισμοούς της τρίτης διάστασης.
Η πνευματική μας διαδρομή περιλαμβάνει την κίνηση προς έναν υψηλότερο, ελαφρύτερο τρόπο ζωής. Είναι μια ζωή κοινότητας, συνεργασίας και συνδημιουργίας στην τέταρτη διάσταση ενώ περπατάμε στην πυκνή τρίτη διάσταση. Η Πέμπτη διάσταση δεν είναι μακρυά. Αυτή είναι να θυμόμαστε πώς να είμαστε στον κόσμο αλλά όχι του κόσμου. Αυτή είναι να θυμηθείς ποιος ήρθες να είσαι εδώ.
Οι ανασκαφές στη θέση Αμέιντα, στη δυτική έρημο της Αιγύπτου, έφεραν στο φως μια ελληνική πόλη της ρωμαϊκής περιόδου, γνωστή με το όνομα Τρίμιθις. Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ελληνικές γραφές σε οίκημα που χρονολογείται περίπου 1.700 ετών στην Αίγυπτο.
Στην βορινή πλευρά της κατοικίας βρέθηκαν αίθουσες, οι οποίες χρησιμοποιούνταν ως χώροι εκμάθησης.
Στους τοίχους βρέθηκαν επιγραφές αλλά και ένας μακρύς πάγκος, που σύμφωνα με τους αρχαιολόγους χρησίμευε για να κάθονται οι μαθητές ή για να πατούν επάνω για να γράφουν στον τοίχο-πίνακα.
Στον τοίχο είναι γραμμένα ποιήματα που απευθύνονται από τον δάσκαλο προς τους μαθητές του, τους οποίους και παρότρυνε να πιουν από την πηγή των Μουσών, να μιμηθούν τους άθλους του Ηρακλή και να ακολουθήσουν τον Ερμή, τον θεό της ρητορικής.
Άλλες επιγραφές που βρέθηκαν στους τοίχους του σχολείου, παραπέμπουν στην Οδύσσεια του Ομήρου και σε κείμενα του Πλουτάρχου.
Η ανακάλυψη ότι σε αυτή την απομακρυσμένη πόλη, στη μέση της ερήμου, διδασκόταν η έμμετρη ρητορική σύνθεση, αποτελεί γεγονός εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για την ιστορία της αρχαίας ελληνικής παιδείας.
Στους τοίχους της κατοικίας βρέθηκαν ακόμη πολύχρωμα έργα τέχνης με εικόνες των θεών του Ολύμπου.
trelosmaniatis 