ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ……………λες ;

Η τρίτη θέση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στις πρόσφατες ευρωεκλογές πονοκεφαλιάζει τους διαφόρους φορείς του «συνταγματικού τόξου», καθώς βλέπουν ότι η ασφυξία γύρω τους μεγαλώνει. Το ιστολόγιο Newsbomb, αναφερόμενο στην τοποθέτηση Αβραμόπουλου για συνεργασία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και υπό τον τίτλο «Μεγάλος Συνασπισμός και στο βάθος… εκλογές», λέει μεταξύ άλλων και τα εξής:
Κινούμενη άμμος το πολιτικό σκηνικό – Οι διεργασίες στο εσωτερικό της ΝΔ και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ.
«Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται, καθώς και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται» συνήθιζε να λέει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής κι όπως όλα δείχνουν στο πολιτικό παρασκήνιο – τις τελευταίες ημέρες – γίνονται πολλά πράγματα που δεν λέγονται εύκολα. Ή τουλάχιστον δεν ανακοινώνονται απότομα.
Το πολιτικό σκηνικό είναι ιδιαιτέρως ρευστό και αναμένεται να γίνει ακόμα πιο ρευστό αφού η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει μια σειρά από επώδυνα μέτρα, ενώ δεν φαίνεται να πετυχαίνει κάποια αξιόλογη διαπραγμάτευση στο κούρεμα χρέους.
Το εκρηκτικό αυτό μείγμα έχει δημιουργήσει συνθήκες πολιτικού αδιεξόδου στους δύο κυβερνητικούς ετέρους που αναζητούν τρόπους προκειμένου να διασφαλιστεί η κυβερνητική σταθερότητα και η ομαλή μετάβαση της χώρας στις αγορές.
Στο πλαίσιο αυτό αρκετά γαλάζια στελέχη, «βλέποντας μακριά στο μέλλον», προσπαθούν να… ρίξουν την πόλωση με τις δυνάμεις της αριστεράς στο πλαίσιο μιας εθνικής συνεννόησης. Πρώτος από όλους έβαλε τον λίθο ο Δημήτρης Αβραμόπουλος με συνέντευξή του στον κυριακάτικο Τύπο με την οποία δεν αποκλείει ένα μεγάλο συνασπισμό μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ.
Προς ενίσχυση της άποψης του υπουργού Άμυνας έσπευσαν αρκετά στελέχη της ΝΔ με πρώτη τη Φωτεινή Πιπιλή και το Θεόδωρο Καράογλου να συγκλίνουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Τη σφραγίδα του Μεγάρου Μαξίμου στη συζήτηση ήρθε να βάλει η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη, η οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, άφησε ορθάνοιχτο ένα τέτοιο ενδεχόμενο στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας και με δεδομένο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκτήσει ενιαία, συνεπή φωνή.
«Έτσι όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, δεν μπορεί να γίνει τίποτα» είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος, θέλοντας να ρίξει τους τόνους και να τοποθετήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε μελλοντικό χρόνο.
Η τοποθέτηση ουσιαστικά του Δημήτρη Αβραμόπουλου, πως «εφόσον ο λαός δεν θα έδινε αυτοδυναμία σε ένα κόμμα, όλες οι επιλογές είναι θεμιτές, κάτω από όρους ειλικρινούς συνεργασίας και κατανόησης με κοινό παρανομαστή το συμφέρον της Ελλάδας» έρχεται να προλάβει τις εξελίξεις καθώς ο έμπειρος πολιτικός δείχνει να διαβάζει τις μελλοντικές εξελίξεις.
Στη Νέα Δημοκρατία γνωρίζουν άλλωστε, πως σε περίπτωση που η Χρυσή Αυγή είναι τρίτο κόμμα με υψηλά ποσοστά, ο μεγάλος συνασπισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αναπόφευκτος προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα, ανεξαρτήτως από το ποιο κόμμα θα κόψει τελικά πρώτο το νήμα. Άπαντες γνωρίζουν ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αν οι διερευνητικές εντολές φύγουν από τα δύο πρώτα κόμματα».
«Το ζουμί» στο παραπάνω κείμενο είναι η ουσιαστική παραδοχή ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ όχι μόνο θα είναι τρίτο Κόμμα, αλλά θα έχει και υψηλά ποσοστά. Κάτι το οποίο θα υποχρεώσει εκ των πραγμάτων την ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνήσουν για να μην δοθεί η διερευνητική εντολή στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Και μόνο το γεγονός ότι η «εγκληματική οργάνωση» υπάρχει περίπτωση να λάβει την συγκεκριμένη εντολή λούζει με κρύο ιδρώτα τους κάθε λογής υπεύθυνους του καθεστώτος. Μια ακόμη πιο ενισχυμένη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις εκλογές που θα έρθουν θα αποδομήσει διπλά τον ανήθικο και παράνομο πόλεμο της νυν κυβέρνησης.
Με φυλακισμένους τον Αρχηγό και μια πλειάδα Βουλευτών σκεφτείτε την εικόνα αυτή, όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει, βάσει πρωτοκόλλου, να δεχθεί τον επικεφαλή του τρίτου Κόμματος, από την στιγμή που τα δύο πρώτα κόμματα δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την διερευνητική εντολή που δόθηκε σ΄αυτά. Μια τέτοια εικόνα θα αποτελούσε ένα ηχηρό χαστούκι στα μούτρα όλων των ψευτοδημοκρατών, οι οποίοι ενοχοποιούν μη αρεστές σε αυτούς ιδέες και πολιτικούς φορείς.
Ταυτόχρονα, θα ήταν και μια ανοιχτή παραδοχή ότι απέτυχε πλήρως η ανέντιμη στοχοποίηση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με μεθόδους που αποτελούν ντροπή για τον νομικό μας πολιτισμό και προσβάλλουν κάθε έννοια ελευθερίας, πλουραλισμού και ισονομίας.
Ακόμη κι αν η διερευνητική εντολή σταματούσε στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν προχωρούσε στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όπως σαφέστατα ορίζεται από τους νόμους, θα αποδεικνυόταν η επιλεκτική δομή του «συνταγματικού τόξου», το οποίο θα εξευτελιζόταν πλήρως. Η συγκυβέρνηση, όμως, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μετά τις επόμενες εκλογές θα σημάνει και την αρχή του τέλους για τους αντιδημοκρατικούς στην ουσία συγκεκριμένους κομματικούς φορείς, αφού θα απογυμνωθούν από κάθε αυτοτελή πολιτική ιδιότητα και θα αποκαλυφθεί ο αληθινός τους ρόλος. Θα συνεργαστούν «για τον φόβο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» και θα συναποφασίζουν από κοινού για την συνέχιση του μνημονίου και της αντεθνικής πολιτικής του στην Χώρα.

http://4.bp.blogspot.com/-fwrFvRT5xR8/UdQuDX-MH9I/AAAAAAAAAlU/vvWiFUsvg0M/s1600/bouli.bmp

Έτσι θα πετάξουν τους Ελληνες από τα σπίτια τους!

Έξωση και μετά… επίδομα ενοικίου

Aπο το ερχόμενο Φθινόπωρο αναμένεται να απλωθεί πάνω από τη χώρα μας ο βραχνάς των εξώσεων και των εικόνων που είδαμε από το μεγάλο στεγαστικό κραχ στις ΗΠΑ και στην Ισπανία όπου εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες «πετάχτηκαν» στο δρόμο μέσα σε μια νύκτα μαζί με τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους.

Την εξέλιξη του θέματος των πλειστηριασμών την είχε αποκαλύψει ήδη από πέρσι το Newsbomb όταν άνοιξε το θέμα με τις έντονες πιέσεις της τρόικας οι οποίες τελικώς πήραν παράταση για να μην υπάρξει πρόβλημα πολιτικής σταθερότητας και «πέσει» η κυβέρνηση. Όμως ακόμα και στις 19 Ιανουαρίου του 2014 είχαμε αποκαλύψει με αναλυτικό ρεπορτάζ ποιές ακριβώς είναι οι διαθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης.

Δυστυχώς, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να αποτραπούν βάρβαρες και απάνθρωπες καταστάσεις, οι δανειστές και οι τράπεζες πιέζουν ώστε να ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί ακόμα και μέσα στο 2014 παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί προς τον ελληνικό λαό ότι δεν πρόκειται να γίνει κάτι φέτος.

Το πρόβλημα έχει μετατραπεί σε πολύ μεγάλο πονοκέφαλο για το οικονομικό επιτελείο και το Μαξίμου καθώς όπως όλα δείχνουν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν καταφέρει να έρθουν σε κάποιο διακανονισμό με τις τράπεζες.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι πλειστηριασμοί αποτελούν μνημονιακή υποχρέωση που προβλέπεται στο προσφάτως ψηφισθέν επικαιροποιημένο μνημόνιο το οποίο μεταξύ άλλων προβλέπει ότι η ελάχιστη τιμή για τον πλειστηριασμό θα είναι στο 1/3 της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου ανεξάρτητα από το ποσό που χρωστάει ο πολίτης.

Τα προγράμματα των πλειστηριασμών θα δημοσιοποιούνται με καταχωρήσεις στα ΜΜΕ και σε ειδική σελίδα που θα δημιουργήσει η γενική γραμματεία εσόδων, ενώ όταν ο πλειστηριασμός κρίνεται άγονος οι τιμές θα πέφτουν ακόμα πιο κάτω από το 1/3 της αντικειμενικής αξίας.

Το σχέδιο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση δυστυχώς δεν έχει να κάνει με κάποια μορφής αντίστασης απέναντι στους δανειστές.

Τα υπουργεία Ανάπτυξης και Εργασίας εξετάζουν μήπως με κάποιο τρόπο αξιοποιήσουν χρήματα από το ΕΣΠΑ και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο προκειμένου σε πρώτη φάση να παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες στους πολίτες που πρόκειται να χάσουν τα σπίτια τους και σε δεύτερη φάση να δώσουν κάποιο συμβολικό επίδομα ενοικίου για όσους μείνουν στον δρόμο.

Επί της ουσίας δηλαδή το σχέδιο της κυβέρνησης δεν προβλέπει τίποτα παραπάνω από ένα ευτελές επίδομα ενοικίου για όσους «ξεσπιτωθούν». Μάλιστα όπως γράφει και το Πρώτο Θέμα οι σκέψεις της πολιτικής ηγεσίας είναι το ποσό αυτό να κινείται περίπου από 150 μέχρι 300 ευρώ και να δίδεται για περίπου 12 μήνες σε όσες οικογένειες βρεθούν στο δρόμο.

Είναι προφανές ότι όλες αυτές οι συζητήσεις γίνονται στο παρασκήνιο και δεν δημοσιοποιούνται διότι στο Μέγαρο Μαξίμου φοβούνται πως το όλο ζήτημα θα προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην ελληνική κοινωνία που σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δεχθεί τέτοιου είδους «αστείες» λύσεις που εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του ελληνικού λαού.

Το θέμα το αποκάλυψε, χωρίς να το αντιληφθούν αρκετοί, ο ίδιος ο πρωθυπουργός στις 14 Απριλίου όταν σε μια αποστροφή της ομιλίας του είχε μιλήσει για «κοινωνικές κατοικίες». Τότε αρκετοί ερμήνευσαν την φράση του πρωθυπουργού ως εξής: «Θα ανασκευαστούν συγκεκριμένα κτίρια του δημοσίου προκειμένου να φιλοξενηθούν οι άστεγοι».

Μόνο που στο πίσω μέρος του μυαλού του πρωθυπουργού βρίσκονται οι άστεγοι που θα προκύψουν το προσεχές διάστημα από το «τσουνάμι» των πλειστηριασμών που πρόκειται να ξεκινήσει μετά το Φθινόπωρο.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΕΡΙ ΣΧΕΣΕΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Εάν υπάρχει ένας τομέας της ζωής των ανθρώπων σήμερα ο οποίος προκαλεί μεγαλύτερο στρές, άγχος και δυστυχία, περισσότερο ακόμα και από την παγκόσμια οικονομική κρίση και ταυτόχρονα περισσότερη γαλήνη και χαρά, είναι ο τομέας των συναισθηματικών σχέσεων του άντρα με τη γυναίκα.

Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα δυστυχώς, επιλέγει να συνάψει σχέση για όλους τους λάθους λόγους. Εάν έπρεπε να το συνοψίσω όσο πιο διαπαιδαγωγικά γινόταν θα έλεγα ότι, οι περισσότεροι άνθρωποι
συνάπτουν σχέσεις διότι κάτι λείπει από την ίδια τους τη ζωή και το αναζητούν από κάπου έξω . Είναι σαν ένας μισοτελειωμένος κύκλος που αναζητά μια χορδή κύκλου για να ολοκληρωθεί τελικά, αλλά ημιτελός.

Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο αλλά είναι επανηλλημένα αποδεδειγμένο ότι, δεν μπορεί κάποιος να έχει μια επιτυχημένη και ολοκληρωμένη σχέση τελικά με κάποιον/α άλλον/η εάν πρώτα δεν έχει μια ολοκληρωμένη σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό. Η αναζήτηση της συμπλήρωσης των κενών της ζωής σε κάποιον άλλο άνθρωπο γεννά αυτόματα την εξάρτηση, τον φόβο της απώλειας, οριοθετεί χρονικά το τέλος της σχέσης και αποπροσανατολίζει από το πραγματικό συνδετικό κρίκο μεταξύ των πραγματικών συντρόφων και την ουσία της μιάς πραγματικής σχέσης, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανιδιοτελής αγάπη.

Αρχικά αυτός/τη πάντα αισθάνεται φανταστικά και νιώθει ευφορία διότι πιστεύει ότι βρήκε αυτό που έλλειπε από την ζωή του/της όλο αυτό τον καιρό, σε έναν άλλο άνθρωπο ή σε αυτά που προσφέρει ό ένας στον άλλο. Και έτσι συνήθως η ζωή προχωρά σε γάμους και παιδιά, βασισμένη σε ένα διαρκώς αναπαραγώμενο υπο-προιόν, εξάρτησης παροχής υλικών και υπηρεσιών, αγάπης με ημερομηνία λήξης. Όταν όμως δύο ήδη ολοκληρωμένοι άνθρωποι ενωθούν και συνάψουν σχέση απελευθερωμένη από κρυφές υλικές και μονοκεντρικές συναισθηματικές ιδιοτέλειες, τότε και οι δύο μπορούν να γιορτάσουν κατ’ουσίαν το γεγονός της ένωσής τους. Η σχέση αυτή και η αγάπη που γεννάτε μέσω αυτής της ένωσης είναι πραγματικά μια αιώνια γιορτή.

Μια σύντομη αναδρομή της ιστορίας των σχέσεων αποκαλύπτει το πόσο σημαντική είναι η έννοια της εξάρτησης και της ανεξάρτησίας στην πορεία των συμπεριφορών των δύο φίλων. Σε χρειάζομαι γιατί είσαι η γυναίκα μου και γιατί σε χρειάζομαι να αναθρέψεις τα παιδιά μου στο σπίτι και εσύ με χρειάζεσαι γιατί εγώ είμαι ο παροχέας των απαραίτητων χρημάτων, ήταν το μοντέλο των σχέσεων του 50’. Οι γυναίκες μετά από τις δεκαετίες του 50’ και του 60’ ενώ προχωρούσαν στην δεκαετία του 70’, άρχισαν να φτάνουν στην έννοια του, δεν χρειάζομαι καν άντρα γιατί μπορώ να παρέχω για τον εαυτό μου. Οι περισσότεροι τριντάρηδες και σαραντάρηδες σήμερα μεγάλωσαν από τις μανάδες του 70’ και η συντριπτική πλειονότητα αυτών έλεγαν λίγο ή πολύ στις κόρες τους να μορφωθούν ώστε να μπορούν να συντηρηθούν από μόνες τους , να μήν βασίζονται στον άντρα, να είναι ανεξάρτητες, ότι οι άντρες είναι έτσι και αλλιώς, διότι οι ίδιες προήλθαν από ένα άκρως κατασταλιτικό περιβάλλον για τις ίδιες και εν τέλει, με την έννοια της αγάπης χωρίς αλληλοεξαρτήση να είναι παντελώς ανύπαρκτη στη ζωή της. Οι γυναίκες λοιπόν συμπεριφέρθηκαν σαν ένα εκρεμμές και όδευσαν απότομα πρός την πλήρη ανεξαρτησία, για να προστατεύσουν κυρίως τον εαυτό τους από το να πληγώνονται και γιατί έτσι τις έμαθαν. Έφτασαν μέχρι το σημείο να φλερτάρουν στα ίσια με το εξής ακραίο και παρα-φύση ερώτημα: «Τί τον χρειάζομαι εγώ τον άντρα;» «Έχω λεφτά στην τράπεζα, έχω όλα τα δικαιωματά μου πλέον, μπορώ να συντηρηθώ, τί να μου κάνει ο άντρας;» «Μπορώ καλύτερα και μόνη μου». Βίωσαν επιπρόσθετα και την σεξουαλική απελευθέρωση στα τέλη της δεκαετίας του 60’ και την οικονομική επίσης ανεξαρτησία της δεκαετίας του 70’ και έτσι εν τέλει οι γυναίκες άρχισαν να κόβουν κοντά τα μαλλιά τους, να φοράνε κουστούμια, να καπνίζουν και να φυτρώνουν και κατά μια έννοια και «αρχίδια».

Σε αντιπαράθεση οι άντρες της δεκαετίας του 70’ έχωντας σαν πρότυπο τον πατέρα του 50’ , τον «μάτσο», τον δυναμικό, τον άρχοντα, τον επιβλητικό, τον πάροχο, τον προμηθευτή, που παράλληλα έχει την παράνομη σχέση με την γραμματέα του ή την γυναίκα του διπλανού γεωργού διότι η σχέση με την γυναίκα του είναι άκρως βασισμένη στην έννοια της θεσμικής εξάρτησης του αντρός και της γυναικός με τα δεσμά του γάμου, που δέν της έδειχνε αγάπη σε αυτή, που ήταν σκληροτράχηλος και ψίλο-μισογύνης και που αυτή από την πλευρά της βιοψυχοπορίζονταν μόνο από την αγάπη από και πρός τα παιδιά της. Μεγάλωσαν λοιπόν οι άντρες του 70’ σκέφτωντας ότι αυτό το πρότυπο δεν είναι υγιές και ότι ο ίδιος δέν ήθελε να είναι έτσι. Και έτσι άρχισαν να έρχονται σε επαφή με την θηλυκή τους πλευρά, άρχισαν να αφήνουν τα μαλλιά τους μακριά, να φοράνε σκουλαρίκια και άρχισαν γενικότερα να έρχονται σε περισσότερη επαφή με τα αισθήματα τους. «Εγώ θα αλλάξω την πάνα του παιδιού αγάπη μου», «εγώ θα μαγειρέψω», «δες τι ωραία κολώνια αγόρασα» και κτλ. Άρχισε να ενστερνίζεται όλη εκείνη την παραδοσιακά γυναικεία συμπεριφορά, για να αποδείξει και να εκπληρώσει βασικά το νέο πρότυπο του άντρα, του λεγόμενου “new age man”.

Οι γυναίκες λοιπόν βάδισαν γοργά έξω από το πρότυπο της κουζίνας, της κρεβατοκάμαρας και του νοικοκυριού, στο ριγωτό σακάκι και στο καταπιεσμένο πρότυπο της εξουσίας και της πλήρης ανεξαρτησίας τους. Και ο άντρας αναπλήρωσε αναλόγως από την πλευρά του όλα εκείνα τα κενά που η γυναίκα άφησε πίσω. Και έτσι φτάσαμε πολύ γρήγορα στο σημείο ακόμα και έως σήμερα στο σκεπτικό των γυναικών του, «πού είναι σήμερα όλοι οι άντρες;» «Πού είναι εκείνος ο άντρας που θα με συνεπάρει και θα με κάνει να μήν νιώθω τα πόδια μου;» «Που θα με πιάσει στα στιβαρά του χέρια, θα με κοιτάξει στα μάτια και θα με πάει κάπου που δεν έχω ξαναπάει;»

Αυτή η επιθυμία όμως ταυτόχρονα προυποθέτει και ένα βαθμό παράδοσης-υποταγής από την πλευρά της γυναίκας, την οποίο δεν είναι διατεθειμένη σε καμία περίπτωση να αποκαλύψει σε ένα οποιαδήποτε άντρα ο οποίος είναι «αδύναμος» και σίγουρα όχι έναν άντρα ο οποίος είναι «μάτσο» όπως ήταν οι άντρες του 50’. Αλλά η γυναικεία αντίληψη της έννοιας της παράδοσης-υποταγής είναι τελείως διαφορετική από αυτή του ανδρός. Η γυναίκα σήμερα αντιλαμβάνεται την έννοια αυτή ώς, «τί λες καλέ για να με εκμεταλλευθούν και να την ξαναπάθω;» Αντιλαμβάνονται την υποταγή-παράδοση ώς αδυναμία. Και οι άντρες αντιλαμβάνονται την παράδοση της γυναίκας ώς «σπάσιμο αρχιδιών» και παραπονιέται και ο ίδιος διαρκώς γιατί δεν αναγνωρίζει πλεόν εκείνη την αισθησιακή, θηλυκή, γυναικεία συμπεριφορά που τον διεγείρει και έχει ο ίδιος ανάγκη.

Δυστυχώς λοιπόν οι περισσότερες γυναίκες έχουν οιοθετήσει το μοντέλο του είμαι «too busy to be independent», του δεν έχω χρόνο γιατι θέλω να είμαι ανεξάρτητη, του θέλω κάποιον να μου δίνει αυτό που θέλω όποτε το θέλω, του ανδρικού δηλαδή τρόπου συμπεριφοράς και αντίληψης. Αναρωτιούνται λοιπόν που είναι όλοι οι άντρες και ταυτόχρονα καταφέρνουν εν αγνοία τους να μην τους ελκύουν κιόλας. Γιατί; Γιατί πολύ απλά είναι συνέχεια αποσχολημένες με το να προσπαθούν να γίνουν σαν άνδρες. Νιώθουν από την μία ασφαλείς και προστατευμένες με το να είναι ανεξάρτητες και να μην χρειάζονται κάποιον άλλο, αλλά έχουν ταυτόχρονα από την άλλη ένα μεγάλο αίσθημα μη πληρότητας, διότι όλες οι γυναίκες στην ρίζα της θηλυκής φύσεως τους έχουν ανάγκη να παραδωθούν και να υποταχθούν σε ένα αρσενικό. Όχι όμως με την έννοια της αδυναμίας αλλά με την έννοια του να μπορούν να ακουμπίσουν την καρδιά τους στα ποδιά ενός άντρα, ώστε να την προσέχει και να την καταλαβαίνει. Και περιμένει τον άνδρα της σαν αρσενικό που είναι να τιμά την βασίλισσά του με οτιδήποτε μπορεί και έχει.

Αυτό είναι όμως ένα άλλο επίπεδο αγάπης και προυποθέτει από τον άντρα ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας. Και τι χρειάζεται λοιπόν μια γυναίκα για να απολαύσει αυτό το νέο επίπεδο αγάπης που έχει στην πραγματικότητα ανάγκη; Χρειάζεται και απαιτείται σήμερα ο άνδρας να συναντήσει αυτά τα «standards». Και εάν οι άντρες σήμερα είναι απασχολημένοι ακόμα με το να παλεύουν με τις ανασφάλειες τους, με το να προσπαθούν να αποδείξουν στον κόσμο ότι είναι αρκετά καλοί ή καλύτεροι από τον άλλο και να αυταποδεικνύουν την αξία τους μέσω της ποσότητας και το αριθμό των υλικών αγαθών, είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν στα μάτια των γυναικών.

Κύριοι ακούστε, εάν θέλουμε να καταλάβουμε αυτό που οι γυναίκες πραγματικά θέλουν, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους τα εξής: ότι δεν πρόκειται για ένα συγκεκριμένο επίπεδο οικονομικής ασφάλειας, δεν μας κρίνουν ουσιαστικά οι γυναίκες από το τραπεζικό μας «balance», ούτε από το πόσο σημαντικοί μπορεί να φαινόμαστε στην μιντιακή εποχή της ψεύδο-προβολής στους υπολοίπους, όσο και παράλογο ή αναληθές μπορεί να σας ακούγεται. Δεν ισχύει η λανθασμένη ανδρική νοοτροπία του όσο δηλαδή πιο σημαντικός φαίνομαι στον κόσμο τόσο περισσότερος κόσμος θα με αγαπήσει, του όσο πιο σημαντικός φαίνομαι τόσο περισσότερες γυναίκες θα με θέλουν και κτλ, που καλλιέργησε το κλίκ, το men, o Κωστόπουλος και οι υπόλοιποι καργκιόζηδες με καταθλιπτικές γυναίκες δίπλα τους. Δέν ισχύει αυτό.

Όλοι οι άντρες χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν ότι καμία γυναίκα δεν έχει ανάγκη να επιδιορθωθεί και να οριστεί και να επαναπροσδιοριστεί σύμφωνα με τα δικά σου δεδομένα, αλλά όλες οι γυναίκες έχουν την ανάγκη κάποιος να τις καταλάβει. Εξού και τα άπειρα τηλέφωνα ατέλειτων ωρών. Και η συνειδητοποίηση αυτού μπορεί να αλλάξει ριζικά την επίγνωσή του αντρός στο τί πραγματικά σημαίνει «αγάπη άνευ όρων». Οι γυναίκες πάντα θα αναζητούν την επικύρωσή και κατανόηση, γιατί αυτή είναι η φύση του θηλυκού. Οι άντρες από την άλλη θέλουν να διορθώνουν, να επιδιορθώνουν και λύνουν καταστάσεις γιατί έτσι αυτοπροσδιορίζουν τον εαυτό τους ώς αρεσενικά. Από το πόσο πολλούς στόχους μπορεί να ολοκληρώσει. Και η κριτική που μπορεί κάποιος ή κάποια να ασκήσει πάνω σε αυτό πάντα θα είναι ένα άλυτο, μή κατανοητό και παράλογο για τα αυτιά του ανδρός. Ότι η επίγνωση το ότι μόνο και μόνο η παρουσία του και η προσοχή του στην γυναίκα την οποία συντροφεύει, σε στιγμές μεγάλων καταιγιδών της, μπορούν ώς δια μαγείας να κατευνάσουν την καταιγίδα και να αλλάξουν όλο τον ψυχισμό της γυναίκας.

Ο δρόμος πρός τη πραγματική ένωση του άνδρα με τη γυναίκα δεν είναι η μιντικά χειραγωγημένη υποφαινόμενη σημαντικότητα του ατόμου πρός το ευρύ σύνολο με όλο το περιτύλιγμά του. Οι γυναίκες που πάνε για τα χρήματα, εν πλήρη επίγνωση γνωρίζουν ότι ανταλλάσουν την τρέχουσα οικονομική ασφάλεια τους με έναν σύντροφο που δεν τις καλύπτει πραγματικά. Όλες οι γυναίκες γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ανταλλάσσουν στο όνομα μιας κοινωνικής σύμβασης, την πραγματική αγάπη που οι ίδιες ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν πραγματικά ανάγκη. Ανεξάρτητα εάν ο άντρας το έχει πάρει χαμπάρι ή αντιληφθεί ότι πρόκειται καθαρά περί ενός business-social deal ή όχι. Καταδικάζουν εν γνώση τους την μακροχρόνια ευτυχία με μιά εφήμερη, επιφανειακή ψεύδο-ευτυχία. Αναιρούν τη φύση τους δηλαδή και την προδίδουν ουσιαστικά έναντι μιάς επιχειρηματικής δοσοληψίας.

Όταν επομένως ένας άντρας ή μια γυναίκα πιστεύει και υπηρετεί την πεποίθηση του προσπαθώ να γίνω πιο σημαντικός για να επιτύχω περισσότερη και μεγαλύτερη σύνδεση με άλλους ανθρώπους, χάνετε αυτόματα και η ουσία της οποιαδήποτε συναισθηματικής σχέσης, θέτωντας ημερομηνία λήξης. Διότι στην ουσία η έννοια του γίνομαι πιο σημαντικός/η σημαίνει από μόνο του πιο διαφορετικός, πιο απόμακρος από τον άλλο, σημαίνει γίνομαι μοναδικός. Και η μοναδικότητα είναι μοιραία δρόμος πρός τη μοναξιά. Για τον άντρα λοιπόν δέν είναι ο τραπεζικός λογαριασμός, δεν είναι η περιουσία, δεν είναι η φυσική δύναμη, δεν είναι το κατά πόσο μεγάλο είναι το μόριο του ή πόσες ώρες μπορεί να «το κάνει». Το χαρακτηριστικό του άνδρα που πραγματικά μια γυναίκα εκτιμά σε αυτόν είναι: η παρουσία. Η παρουσία του και η αφοσίωση της προσοχής του ανδρός προς αυτή και τίποτα παραπάνω.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα κέντρο βάρος στο οποίο όλοι τελικά αυτοπροσδιορίζονται και προσφεύγουν για να αντιμετωπίσουν και να ερμηνεύσουν τις δυσκολίες της ζωής. Το κέντρο βάρος αυτό είναι το εσωτερικό καταφύγιο της ψυχοσύνθεσής και προσδιορίζεται και βασίζεται πάντα μέσα στην φύση και σχεδιασμού μας ώς οντότητα. Υπό το πρίσμα του φύλλου εν τέλει ερμηνεύουμε τα πάντα.

Εδώ θέλω να προσδιορίσω ότι, όταν λέω άνδρας αναφέρομαι στην ουσία στον όρο αρσενικό και όταν λέω γυναίκα αναφέρομαι στο θηλυκό. Η «by design» αρσενική ενέργεια λοιπόν είναι η ευθεία, είναι επικεντρωμένη σε ένα στόχο. Είναι δυναμική. Είναι μονοδιάστατη. Είναι στο να αντιδρά και να απαντά το αρσενικό επιτυχημένα σε προκλήσεις. Είναι στο να λύνει και να φέρνει εις πέρας προβλήματα. Είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος επιλυσης προβλήματων. Είναι στρατιωτικά επιτηδευμένη. Είναι να πηγαίνει κάποιος από το ένα σημείο στο άλλο με τον γρηγορότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Είναι κατεύθυνση προς μια φορά πάνω σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση. Είναι πρωποποίηση της αρτιότητας και της προόδου. Είναι της λογικής και των επιχειρημάτων.
https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRdjoVK0Tp0FrX4ENSID24R162rqQ64mwVnOPuzh8seQy5gmhpk2A
Η θηλυκή ενέργεια από την άλλη είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Η θηλυκή ενέργεια είναι πάντα σε κίνηση. Δέν είναι ποτέ σε ευθεία γραμμή ή προς μια συγκεκριμένη φορά και αέναα πάνω σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη διεύθυνση. Η θηλυκή ενέργεια μοιάζει κατά πάρα πολύ με την φύση την ίδια. Εάν ποτέ δείς μια ευθεία γραμμή στη φύση, είναι ανθρώπινη επέμβαση και συγκεκριμένα ανδρική. Η φύση όμως δεν έχει ευθείες. Η θηλυκή ενέργεια είναι πάντα ρευστή. Είναι εναλλασόμενη. Είναι εδώ τη μια στιγμή, αλλού την άλλη και στα δύο ταυτόχρονα την επόμενη. Είναι σαν το καιρό. Είναι δυσνόητη. Είναι παντού. Η θηλυκή ενέργεια είναι πιο «online» με τη φύση και τον γήινο κόσμο. Είναι πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη. Και αυτή είναι η πραγματική ομορφιά της.

Οι άντρες λοιπόν αδυνατούν εκ φύσεως να κατανοήσουν τη θηλυκή ενέργεια το πώς λειτουργεί και εκφοβίζονται από αυτό. Οι άντρες θέλουν να γνωρίζουν ακριβώς πρίν ξεκινήσουν ένα ταξίδι εξ’ αρχής όλες τις λεπτομέριες, που θα πάμε, πότε θα γίνει το οτιδήποτε και με πιο τρόπο. Το ταξίδι στο άγνωστο εξιτάρει τις γυναίκες και εκφοβίζει τους άνδρες. Η θηλυκή ενέργεια κοσμικά είναι κατά πολύ ισχυρότερη από την αρσενική. Είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο. Και ποιός μπορεί να τα βάλει με τα φυσικά φαινόμενα;

Φανταστείται τη γυναικεία ενέργεια σαν ένα ωκεανό. Τη μία στιγμή γαλήνια πανέμορφα νερά με καθαρό ηλιόλουστο καιρό και την άλλη από το πουθενά και άξαφνα ο τυφώνας Katrina ο ίδιος. Οι άντρες από την άλλη είναι σαν τα πλοία πάνω σε αυτό τον ωκεανό. Σαν καλοί καπετάνιοι λοιπόν των πλοίων αυτών, που όλοι χρειάζεται να γίνουμε οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον ωκεανό τον ίδιο. Μπορούμε όμως να μάθουμε να τον αντιμετωπίζουμε και να προβλέπουμε τους κινδύνους που ο ωκεανός επιφυλλάσει. ‘Ενας άνδρας λοιπόν μπορεί να διαθέτει το μεγαλύτερο και το πιο υπερπολυτελές γιώτ και ένας άλλος ένα μόνο κανό. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι όταν ο καιρός είναι καλός το ζευγάρι περνάει καλύτερα σε ένα γιώτ, αλλά έτσι και ο καιρός αλλάξει και υπερωκεάνιο να έχει ο άλλος, ο ωκεανός θα το καταπιεί ούτως ή άλλως.

Όταν τα σύνεφα αρχίσουν να έρχονται είτε ο άνδρας-καπετάνιος προσπαθήσει την πιο άρτια τακτική αποφυγής προβλημάτων, είτε προσπαθήσει να χαλιναγωγήσει τα φυσικά φαινόμενα και π.χ. γυρίσει την πλώρη πρός τη φορά του αέρα, δεν θα παίξει κανένα ρόλο εν τέλει. Είναι ήδη τελειωμένος. Τι προσπαθώ να πώ όμως με αυτό; Εάν ο άντρας προσπαθήσει λογικά να ερμηνεύσει τη γυναίκα του, εάν προσπαθήσει να διορθώσει το πρόβλημά της, εάν προσπαθήσει με λογική επιχειρηματολογία να την πείσει για το ότι έχει αυτός δίκιο και ότι δεν θα έπρεπε να έχει κάνει αυτό που έκανε και να τις λέει με άλλα λόγια όλα αυτά που ήδη γνωρίζει και η ίδια λίγο ή πολύ, δεν θα πετύχει τίποτα. Οι γυναίκες δεν θέλουν και ούτε μπορεί κάποιος να σταθεροποιήσει την ψυχοσύνθεσή τους κάπου σταθερά. Το γνωρίζουν και οι ίδιες οι γυναίκες αυτό. Είναι πάνω και από την δική τους δύναμη για να αλλάξουν και να σταθεροποιηθούν. Οι γυναίκες θέλουν και χρειάζονται την κατανόηση της ανυπέρβλητης φύσης τους. Πώς να αλλάξει κανείς τη φύση και τη δύναμη του ωκεανού; Είναι φύση αδύνατον. Αυτή είναι η πραγματική φύση της γυναίκας, αυτή η πραγματική δύναμη της θηλυκής ενέργειας και αυτή επαναλαμβάνω ότι είναι ταυτόχρονα και η πραγματική ομορφιά της. Και ένας συνειδητοποιημένος, έξυπνος και εύστροφος άντρας οφείλει να το αναγνωρίσει.

Όσο και παράδοξο ή γκέι λοιπόν μπορεί να ακούγεται στο μυαλό ενός μέσου άκρως «τεστοστερομένου» αρσενικού, η αλήθεια είναι ότι το θηλυκό είναι κατά πολύ πιο ισχυρό από το αρσενικό. Η ενέργεια που περικλείεται μέσα στη γυναικεία φύση είναι πολύ πιο μεγάλη από αυτή του ανδρός, με αποτέλεσμα όλοι οι άντρες ανά τον κόσμο να προσπαθούν έμμεσα ή άμεσα να την περιορίσουν και να την περιθωριοποίησουν, να την τυποποιήσουν, να την κατηγοριοποίησουν, να την καθοδηγήσουν προβάλλωντας την αρρενωπότητα του, τον εγωισμό και τον εαυτό τους πάνω τους. Άντρα να είσαι παρών δια της προσοχής σου και άκου.

Οι γυναίκες οφείλουν να καταλάβουν με τη σειρά τους ότι, όταν ένας άνδρας προσπαθεί να επιλύσει τα πρόβληματα της που η ίδια μετέφερε σε αυτόν, το κάνει επειδή έτσι επικυρώνει ουσιαστικά τον εαυτό του σαν σύντροφος. Έτσι είναι σχεδιασμένος να λειτουργεί. Αυτό που οι άντρες έμφυτα ξέρουν πολύ καλά να κάνουν από τη φύση τους είναι να φτιάχνουν πράγματα. Εάν μας μεταφέρεται προβληματα τότε αυτό που αυτόματα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε, είναι να τα λύσουμε. Δέν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι στην ουσία εσείς δεν έχετε ανάγκη την επίλυσή των προβλημάτων αυτών καθ’αυτώμ, ξέρετε και οι ίδιες λίγο ή πολύ πώς να τα επιλύεται, αυτό που επιζητάτε ουσιαστικά είναι η κατανόηση. Έτσι δεν είναι; Έχετε λοιπόν ανοχή όταν ο σύντροφός σας, προτρέχει να σας συμβουλέυει και προσπαθεί να επιβάλλει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά πάνω σάς, διότι αυτό αντιλαμβάνεται ότι έχετε ανάγκη. Είμαστε πολύ κουτοί πάνω σε αυτό το θέμα και για αυτό πάντοτε φροντίζετε να μας το υπενθυμίζετε.

Προσοχή όμως εδώ, εάν ένας άντρας είναι ήδη ένα πλοίο πάνω στον ωκεανό μιας γυναίκας, είναι ήδη αργά για αυτόν. Γιατί; Γιατί εάν ό άνδρας παίζει το ρόλο του πλοίου πάνω στον ωκεανό της, η γυναίκα ποτέ δεν θα εμπιστευτεί τον άνδρα αυτό. Ανεξάρτητα από το πόσο καλόκαρδος μπορεί να είναι, πόσο όμορφος, πόσα πολλά μπορεί να προσφέρει και κτλ. Δεν θα τον εμπιστευτεί ποτέ διότι από την στιγμή που είναι πάνω στον ωκεανό της, γνωρίζει ήδη ότι μπορεί να τον αναποδογυρίσει εάν και όταν η ίδια το θελήσει. Εάν ο άνδρας είναι ακόμα ένα πλοίο είναι στην πραγματικότητα ήδη αναποδογυρισμένος από αυτή. Και ο τιτανικός στο τέλος βυθίστηκε. Διότι επαναλαμβάνω μια γυναίκα θα παραδώσει την καρδιά της μόνο στα πόδια ενός άντρα που αυτή εμπιστεύεται.

Για αυτό το καλύτερο πράγμα που ένας άνδρας έχει να κάνει είναι, να σταματήσει να παίζει το ρόλο ενός ακόμα πανέμορφου ή υπερπολυτελούς πλοίου και να αρχίσει να συμπεριφέρεται π.χ. σαν ένα φάρο. Σάν ένα φάρο μέσα σε ένα λιμάνι. Ένα λιμάνι που πάνω στους κυματοθραύστες του λυσομανάνε τα μεγαλύτερα κύματα του ωκεανού, αλλά μέσα τα νερά του λιμανιού παραμένουν γαλήνια και ο φάρος συνεχίζει να φωτίζει. Πάνω σε ένα καυγά λοιπόν, ο οποίος προήλθε από ένα τίποτα και που ο άνδρας δεν παίζει κανένα ρόλο ποτέ άν θα καταλάβει το εάν ο ίδιος φταίει ή όχι ή το τί πραγματικά φταίει και που το όλο θέμα οφείλεται και η γυναίκα συνεχίζει να φρικάρει και να τα έχει πάρει κυριολεκτικά στο κρανίο. Αντί ο ίδιος να φωνάζει λοιπόν ή να λογομαχεί πίσω ή να αποφεύγει τον καυγά ή να φεύγει από το σπίτι και να πίνει ή να προσπαθεί να την διορθώσει και κτλ, να καθίσει εκεί να την κοιτάξει στα μάτια και να της πεί με όλη την αρρνωπότητα που διαθέτει το εξής: «Προσπάθησε όσο θέλεις μωρή, χτύπα όσο μπορείς γιατί δεν το κουνάω ρούπι από εδώ και ξέρεις γιατί; Γιατί σε αγαπάω». Και αυτό είναι μια ισάξια και ευθεία ανταπάντηση στην δύναμη ενός ωκεανού. Και οι περισσότερες γυναίκες στον κόσμο ξέρετε τί θα κάνουν εκείνη τη στιγμή; Θα μείνουν με ανοικτό το στόμα. Θα καταλάβουν ότι έχουν να κάνουν με μια διαφορετική ενέργεια από τη δικιά τους. Μια ακούνητη και σταθερή ενέργεια. Θα συνειδητοποίησουν ότι έχουν να κάνουν με το λιμάνι σας, στο οποίο θέλουν και οι ίδιες να παραμείνουν, διότι ο ωκεανός είναι εξοντωτικός ακόμα και για τον ίδιο τον ωκεανό.

Περιμένετε όμως. Δέν τελείωνει εδώ. Θα σας τεστάρουν. Ξανά και ξανά. Γιατί έτσι κάνουν οι γυναίκες. Θα ξανασηκώσουν κύματα πρός τα εσάς και ίσως και επιτηδευμένα τις επόμενες φορές, για να δούν εάν όντως είστε ένα λιμάνι και όχι ένα ακόμα πλοίο που έχει αγκυροβολήσει προσωρινά μέσα σε εκείνο το λιμάνι.

Και εδώ είναι αυτό που πραγματικά εννοώ όταν λέω παρουσία. Πρέπει να είστε εκεί κάθε φορά που τα κύματα σηκώνονται. Κάθε φορά όταν η γυναίκα φρικάρει, κάθε φορά χρειάζεται να δηλώνετε περίτρανα την παρουσία σας στην θαλασσοταρχή του ωκεανού της. Όταν ένας οποιοδήποτε άσχημος, κοντός, φτωχός με μέτριες σεξουαλικές επιδόσεις κατορθώσει να πιστοποιήσει επανηλλημένα την συμπεριφορά αυτή, τότε και η οποιαδήποτε γυναίκα θα παραδώσει άνευ όρων την καρδιά της και θα μπορέσει όντως αυτός ο άντρας χωρίς παραπάνω προσπάθεια, να την οδηγήσει σε ένα μέρος που όντως δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ, ανεξάρτητα από τον τραπεζικό του λογαριασμό ή τι αυτοκίνητο οδηγάει.

Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της και θέλει να μοιραστεί τα προβλήματα της με τον σύντροφό της. Από την άλλη ο άντρας επιβεβαιώνεται με το λύνει προβλήματα. Άρα τί γίνεται; Προτρέχει ο άντρας να λύσει το πρόβλημα της θέτωντας κανόνες και τρόπους συμπεριφοράς ώς μέσο επίλυσης . Πιστέυει έτσι ο άντρας ότι «υπηρετεί» τον θεσμικό του ρόλο ώς σύντροφος με το να λύνει τα προβλήματα της συντρόφου. Προσφέρει όμως στην σύντροφό του αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη; Οι γυναίκες δέν έχουν την ανάγκη να τους λύνει κάποιος όλα τα προβλήματά, δέν θέλουν να ορίζονται με «στρατιωτικό» τρόπο σκέψης ώς μέσο επίλυσης περιστάσεων και το πρόβλημα τους δεν είναι το πρόβλημα στην ουσία αυτό καθ’αυτό. Οι γυναίκες έχουν την ανάγκη της παρουσίας και της κατανόησης σου.
https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRmWWlmYYoGWG-EKMgM4xiCTkxxXFIRmpO4qxNNBq2YZKrkCIkU
Ένα άλλο πράγμα που ένας άντρας θα μπορούσε να κάνει είναι να είναι εκεί ακόμα και εάν το μυαλό του έιναι στο ποδόσφαιρο, να δαγκώσει την γλώσσα του, να ακούσει τα λόγια της συντρόφου του ή ακόμα και άς προσποιείται ότι της δίνει όλη την προσοχή του παρόλο που το μυαλό του είναι ότι σε λίγο αρχίζει ο αγώνας. Υπάρχει διαφορά λοιπόν στο να πεί ο άντρας σε μια γυναίκα τί να κάνει, από το να πεί σε μια γυναίκα, αγάπη μου τα καταφέρνεις τόσο καλά που το μόνο που θέλω είναι να σε αγκαλιάσω. Αυτή η στάση περικλείει τόσο πολύ ενέργεια για την γυναίκα, της δίνει ότι ακριβώς χρειάζεται εκείνη την στιγμή και της υποδηλώνει περίτρανα το ότι ο σύντροφός της είναι πραγματικά εκεί για αυτή και με καταλαβαίνει. Και έτσι μόνο τελικά και η γυναίκα νιώθει πολύ καλά ότι ο άντρας βλέπει τον αγώνα με την ησυχία του, γιατί είναι και αυτή ήρεμη. Το σέξ είναι ακόμα ένας τρόπος εκδήλωσης της παρουσίας και της προσοχής του προς τη γυναίκα. Δέν είναι το σέξ όμως αυτό καθ’αυτό με την ανδρικό τρόπο αντίληψης, είναι το σέξ ώς έκφραση και εκδήλωση της παρουσίας του αντρός στην ζωή της με τον γυναικείο τρόπο αντίληψης. Για αυτό και το χειρότερο πράγμα που ο άντρας μπορεί να κάνει σε ένα καυγά και αυτό που ταυτόχρονα εξοργίζει πιο πολύ από όλα τις γυναίκες είναι ο άντρας να μη μιλάει, να μη αποκρίνεται και να αδιαφορεί.

Η παρουσία όμως που όλες οι γυναίκες στον κόσμο έχουν αναγκη, αρχίζει από την κατανόηση της ανοχής που χρειάζεται να έχει κάποιος στις διαφορετικές απόψεις των άλλων ανθρώπων. Απαιτείται εμπειρία και σοφία λοιπόν. Εάν κάποιος ακούει κάποιον άλλο με το πρισμα της κατανόησης και συμπόνοιας μπορεί να κατορθώσει τα πάντα. Ο κάθε άντρας οφείλει να γνωρίζει ταυτόχρονα ότι, ακόμα και στην καλύτερη μέρα και την πιο έντονη στιγμή αγάπης προς το παιδί του, δεν θα μάθει ποτέ ακριβώς το βάθος της αγάπης που έχει μια μάνα προς το παιδί της. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η φυσική βάση δεδομένων αγάπης και στοργής της είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από του οποιοδήποτε άντρα. Και οι άνδρες οι ίδιοι προήλθαμε από γυναίκες. Ποτέ ο άνδρας δεν θα μπορέσει να κατανοήσει πλήρως το επίπεδο της ευαισθησίας των γυναικών. Ποτέ επίσης δεν θα μπορέσει πλήρως να κατανοήσει το επίπεδο της πολυπραγμωσύνης που οι γυναίκες διαθέτουν π.χ. Οι γυναίκες είναι απλά διαφορετικές. Και ο άντρας δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα να το κατανοήσει. Χρειάζεται απλά να το αποδεχθεί. Έτσι και μόνο έτσι θα μπορέσει να απολαύσει την ομορφιά της γυναικείας φύσης, ανεξάρτητα εάν την μια στιγμή εκρύγνυται σαν υφαίστειο και σε χαιδεύει στοργικά την επόμενη.

Οι άντρες πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό δεν έχει να κάνει με αυτούς τους ίδιους και δεν χρειάζεται να εκφοβίζονται από αυτό. Διότι εάν αυτό θέσει σε ενέργεια το αίσθημα του φόβο του άντρα, τότε ο άντρας ενστικτωδώς θα αντιδράσει. Και για αυτό χρειάζεται ο άντρας να είναι ολοκληρωμένος εσωτερικά. Εάν συνάπτεις μια σχέση με στόχο να συμπαρασύρεις τον άλλο/η σου σε κάτι που εσένα σου λείπει, τότε αυτό είναι η απόλυτη απόδειξη ότι δεν έπρεπε από την αρχή να εμπλακείς σε σχέση.

Εάν αισθάνεσαι μόνος ή μόνη, τότε θα ελκύσεις ένα σύντροφο που επίσης αισθάνεται μόνος ή μόνη. Και τι καταφέρατε έτσι; Να γίνεται δύο άνθρωποι οι οποίοι νιώθουν και οι δύο μόνοι. Μπορεί να βρίσκεσαι στην μέση του ΟΑΚΑ, ανάμεσα σε 30 και 50 χιλιάδες ανθρώπους και ακόμα να νιώθεις μόνος/η. Μπορεί να έχεις όλες τις ανέσεις του κόσμου και ακόμα να αισθάνεσαι μόνος/η. Δέν είναι θέμα ποσότητας ή μετρικής εγγύτητας, είναι θέμα εσωτερικής πληρότητας. Και όσο κάποιος δεν έχει επιτύχει εσωτερική πληρότητα, καμία εξωτερική σύνδεση ή σύναψη σχέσης θα έχει βασιστεί ποτέ το οποιοδήποτε σταθερό θεμέλιο για μακροχρόνια επιτυχία. Υπάρχει μια πλοιάδα ανθρώπων που πέθαναν και ποτέ δεν κατόρθωσαν να νιώσουν την πραγματική ευτυχία διότι μια ζωή απεφευγαν να αντιμετωπίσουν τις δικές τους εσωτερικές ελλείψεις, ψάχνωντας ένα ξένο υποκατάστατο και μοιραίως ένα ξένο πάντα άλλοθι στην δικιά τους ανικανότητα. Αυτό είναι σαν να παίρνεις ένα εξάσφαιρο πιστόλι με πέντε σφαίρες μέσα και να παίζεις ρώσικη ρουλέτα με τον εαυτό σου, είτε είσαι γυναίκα είτε είσαι άνδρας.

Όλοι οι άντρες επιδιώκουν και πασχίζουν μέσα σε ένα επιχειρηματικό κόσμο για να δημιουργήσουν ένα συγκεκριμένο βαθμό διαβίωσης καταχήν για να αυτοπροσδιορίστού ώς αρσενικά, για τους ίδιους δηλαδή αλλά και για τους γύρω του, όπως γκόμενα, γυναίκα, οικογένεια. Η οποία όλη αυτή η προσπάθεια του εν τέλει καταλήγει για να δημιουργήσει ένα βαθμό αγάπης, από αυτόν ώς προς τους άλλους και των άλλων ώς προς αυτόν. Εάν ο άντρας μπορέσει να δουλέψει πρώτα πάνω σε αυτά τα θέματα, τα περί σχέσεων, θα αποκτήσει χωρίς να καταλάβει ικανότητες οι οποίες υπερέχουν όλων των υπολοίπων επιχειρηματικών ικανοτήτων.

Ένα από τα συνηθέστερα και ταυτόχρονα μεγαλύτερα λάθη που οι γυναίκες κάνουν είναι ότι πιστεύουν ότι πρέπει να ανταγωνιστούν με τον ανδρισμό με το να αφομοιώνουν ανδρικές συμπεριφορές και να μιμούνται τους άντρες. Έτσι είναι καταδικασμένες να χάνουν, διότι πολύ απλά έχουν να κάνουν με ένα άλλο πολύ πιο ανδρικό όν από αυτές με εκ φύσεως με πολύ πιο μεγάλη εμπειρία στον ανδρισμό από τις ίδιες. Και ο πραγματικός λόγος ο οποίος κάνουν αυτό το βλακώδες λάθος είναι ότι, οι γυναίκες δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ωμή τεράστια φυσική δύναμη της θηλυκότητας. Έχουν άκρως λανθασμένα συσχετίσει την θηλυκότητα με την αδυναμία. Βάλε δύο πανίσχυρους από όλες τις απόψεις, άντρες «ενάντια» μιάς γυναίκας, ποιός λέτε ότι στο τέλος θα κερδίσει; Ποιός θα καταστρέψει ποιόν στο τέλος; Πόσα τέτοια παραδείγματα ήδη μπορεί να υπάρχουν; Δέν υπάρχει όμως γυναίκα στον κόσμο αυτό, που δεν θα μπορούσε στην κυριολεξία να γονατίσει και τα δύο πανίσχυρα αυτά αρσενικά εάν πρώτα είχε απελευθερωθεί μέσα στο φυσικό φαινόμενο του «θηλυκού».

Εάν λοιπόν οι γυναίκες είχαν απελευθερωθεί μέσα στην θηλυκότητά τους και πραγματικά αγκαλιάσει την φύση τους θα συνειδητοποιούσαν ότι, στην πραγματικότητα δέν χρειάζεται να ανταγωνίζονται τους άντρες. Για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι ήδη πιό ισχυρές. Και όταν κάποιος είναι πραγματικά πιό ισχυρός δεν υποβιβάζει τον άλλο, το αντίθετο μάλιστα, τον ενισχύει και τον ενθαρύνει για να γίνει και ο άλλος ισχυρότερος από ότι ήδη είναι. Και αυτή η συμπεριφορά είναι αυτό που κατά κόρον οι γυναίκες θα έπρεπε να οιοθετούσαν απέναντι στους άντρες τους εφαρμοσμένη κυρίως πάνω σε στιγμές αδυναμίας του ανδρός. Έτσι και μόνο έτσι θα κερδίσουν ολοκληρωτικά τον σύντροφό τους. Ο άντρας δεν χρειάζεται βοήθεια σε στιγμές δύναμης. Ο άντρας σαν έντιμο όν που έιναι από τη φύση θα υπερεκτιμήσει τη βοήθεια που του παρέχεται σε στιγμές αδυναμίας. Και έτσι μόνο θα διοχετεύει μελλοντικά όλες του τις αναννεωμένες δυνάμεις πρός τη γυναίκα που τον στήριξε την δύσκολη στιγμή.

Δέν θα ξεχάσω ποτέ την Θάτσερ εν μέσω του ψυχρού πολέμου της Αμερικής με τη Ρωσία να συναντιέται με τον Ρόναλντ Ρέηγκαν και να τον αποκαλεί δημοσίως «Ρόνι». Ποιός άλλος εκτός από μια γυναίκα θα μπορούσε να αποκαλέσει έναν πλανητάρχη δημοσίως με υποκοριστικό χωρίς να σπάσει μύτη;

Όλα τα παραπάνω συμπεράσματα έχουν προέλθει από τα άπειρα και επαναλαμβανόμενα προσωπικά μου λάθη, από την διαρκή παρατήρηση συμπεριφορών και από την οδυνηρή απώλεια μίας μοναδικής γυναίκας για εμένα η οποία με απέρριψε για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, κάνωντας την άπειρη υπομονή με την πάρτη μου. Ίσως τελικά θα ήταν περισσότερο ωφέλιμο για εμένα να με είχε απόρριψει νωρίτερα…Αλλά ποτέ δεν είναι αργά…

Βασίλης Παπαδόπουλος

Η επινόηση της Μακεδονίας απο τον Τίτο…

Σύμφωνα με έγγραφο της CIA του 1958, ο Τίτο …επινόησε τον όρο «Λαική Δημοκρατία της «Μακεδονίας»», με την ελπίδα να λειτουργήσει ως «μαγνήτης» (δήθεν ανεξαρτησίας) και να προσελκύσει κομμάτια της Βόρειας Ελλάδας και της Βουλγαρίας.

Πραγματικός σκοπός του φυσικά η έξοδος στο Αιγαίο, κάτι που ενδιέφερε κι ενδιαφέρει μέχρι και σήμερα τους Ρώσσους.

Δεν θέλει πολύ μυαλό να καταλάβουμε πως κάπως έτσι ξεκίνησε η ροή χρημάτων προς διάφορους ελληνοφώνους γενίτσαρους, προκειμένου να προετοιμάσουν αυτονομιστικούς πυρήνες από «καταπιεσμένους σλαβομακεδόνες» που θα ήθελαν την ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας αλλά υπό τον όρο να υιοθετηθεί κυριλλικό (!) αλφάβητο και σλαβική γλώσσα, κάτι που θα βόλευε αφάνταστα το σοβιετικό μπλοκ…

Αυτή την ξεκάθαρα ΕΜΠΟΡΙΚΗ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ανάγκη του Τίτο και των Ρώσσων, για έξοδο στο Αιγαίο, την έκρυψαν πίσω από προπαγανδιστικά εφευρήματα όπως το «δικαίωμα των Μακεδόνων να μιλούν και να διδάσκονται …σκοπιανά» και να γράφουν Κυριλλικά, το «δικαίωμα των ανταρτών γενίτσαρων» σε ακίνητη περιουσία, ενώ συνεργάστηκαν με όλους τους τους εχθρούς της χώρας.

Όλα αυτά προκειμένου να αναγκαστεί το κράτος να παραχωρήσει ειδικά δικαιώματα και να ξεκινήσει έτσι η διαδικασία διαμελισμού της Ελλάδας, προς το συμφέρον των τότε σοβιετικών.
Ευτυχώς που περισσότεροι από 1.000.000 γηγενείς Μακεδόνες δεν πέφτουν στην παγίδα των γενιτσάρων και των πρακτόρων που παριστάνουν τους καταπιεσμένους ενώ τους χαρτζηλικώνει ο Soros και το αυτονομιστικό κόμμα τους δεν μπορεί να μαζέψει παραπάνω από 3000 μπεκρήδες και κατεστραμμένους πνευματικά χιμπατζήδες.

Besides the territory itself, Macedonia’s geographical position makes it important both for Yugoslavia and the Soviet bloc. Yugoslav Macedonia is a potential air corridor, and to less extent a land bridge, between the cut-off Albania and the rest of the Soviet bloc. While Yugoslavia was a loyal Soviet satellite, the bloc’s interest in the region was protected.

However, following Yugoslavia’s banishment from the bloc, Albania found itself an isolated enclave. For Yugoslavia, the People’s Republic of Macedonia served as a post-war magnet, which Tito hoped would attract the Bulgarian and Greek Macedonia, thus giving Yugoslavia access to the Aegean Sea and significantly increasing the sphere of its influence on the Balkans”, reads the analysis.

CIA says Macedonia was in a state of Cold War, with a potential threat of turning into a real Balkan conflict.

Although the verbal exchanges between Yugoslavia and Bulgaria seem as propaganda, they point to the fact that in spite of the decade-long truce, Macedonia remains a problematic spot. Although the Macedonia dispute should sustain the status of ‘cold war’, concerns over the interests of the Macedonian Slavs – sincere or false – are a remarkable weapon for such a war”, concludes the analysis.

http://english.republika.mk/?p=109242
http://www.mia.mk/en/Inside/RenderSingleNews/382/113174717

«Τα Σκόπια επιδιώκουν διέξοδον εις το Αιγαίον»…

… γράφει η εφημερίδα «Ελευθερία» στις 2 Μαίου του 1962 και στον υπέρτιτλο διευκρινίζει: «όπως γράφει το αγγλικόν περιοδικόν «τοπικ»

Μεταφέρουμε όλο το κείμενο, από το απόκομμα της εφημερίδας ως έχει και παρατηρούμε τις προσπάθειες της τότε Γιουγκοσλαβίας να δημιουργήσει ‘μακεδονικό’ ζήτημα με στόχο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Αναφέρεται στο ιστορικό δημοσίευμα:

Σχέδια δια την Θεσσαλονίκην. Συνελήφθη εις Παρισίους ηγέτης της κινήσεως; Πολλά παραρτήματα.

Αποκαλυπτικά στοιχεία δια το «Σλαβομακεδονικόν»
http://filonoi.files.wordpress.com/2014/06/e1bca1-e1bc90cf80ceb9cebdcf8cceb7cf83ceb9cf82-cf84e1bf86cf82-c2abcebcceb1cebaceb5ceb4cebfcebdceafceb1cf82c2bb-e1bc80cf80e1bdb8-cf841.jpg?w=600&h=332
Λονδίνο, 1. (Αθην. Πρακτ.)- Το έγκυρον περιοδικόν «Τόπικ» εις το διοικητικόν συμβούλιον του οποίου ανήκει και ο υιός του βρεταννού πρωθυπουργού κ. Μακ Μίλλαν, δημοσιεύει άρθρον, με εντυπωσιακάς αποκαλύψεις δια την κίνησιν των Σλαβομακεδόνων.

Το περιοδικόν αποκαλύπτει, πρώτον ότι εσχάτως, συνελήφθη εις Παρισίους Γιουγκοσλάβος, όστις φέρεται ως είς των ηγετών της κινήσεως δια μίαν ανεξάρτητον Μακεδονίαν και δεύτερον ότι εις Ζυρίχην, Μόναχον, Γκότεμπουργκ, Όσλο, και Παρισίους έχουν ιδρυθή υπό του Εκτελεστικού Μακεδονικού Συμβουλίου των Σκοπίων, παραρτήματα, τα οποία προπαγανδίζουν υπέρ της κινήσεως δια την δημιουργίαν ανεξαρτήτου μακεδονικού κράτους, το οποίον θα περιλάβη και μέρος της ελληνικής Μακεδονίας.

Εις την αρχήν του άρθρου που φέρει τον τίτλον «Ερυθροί εναντίον Ερυθρών εις αγώνα δρόμου προς την θάλασσαν» δημοσιεύονται, επί λέξει, τα ακόλουθα:

Η πρόσφατος σύλληψις υπό της αστυνομίας των Παρισίων του λαθρεμπόρου και μαυραγορίτου Ντραγκάν Μπογκυταφόφσκι ανησυχεί την γιουγκοσλαβικήν κυβέρνησιν, διότι ο συλλφθείς, ο οποίος κατηγορείται δια λαθρεμπόριον ραδιοφώνων και έκδοσιν πλαστών διαβατηρίων, φημολογείται ότι είναι είς εκ των ηγετών της κινήσεως δια την δημιουργίαν ανεξαρτήτου μακεδονικού κράτους η οποία υποστηρίζεται υπό της Γιουγκοσλαβίας.

Πρόκειται περί κινήσεως της οποίας τα μέλη ομιλούν παρεφθαρμένην σλαβικήν γλώσσαν και έχοντα, ως κυρίαν βάσιν τα Σκόπια της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας προπαγανδίζουν υπέρ της δημιουργίας ανεξαρτήτου κράτους το οποίον θα περιλαμβάνη την γιουγκοσλαβική Μακεδονίαν, την καρδίαν της ελληνικής Μακεδονίας και μέρος του νοτιοδυτικού τμήματος της Βουλγαρίας.
»Τελικός σκοπός των είναι η διέξοδος προς το Αιγαίον και την Ανατολικήν Μεσόγειον, δια της ευημερούσης πόλεως της Θεσσαλονίκης. Εις τούτο ενθαρρύνονται από καιρού εις καιρόν υπό της γιουγκοσλαβικής κυβερνήσεως, ήτις τους επέτρεψε να σχηματίσουν Εκτελεστικόν Μακεδονικόν Συμβούλιον εις Σκόπια.

»Το συμβούλιον το οποίον έχει παραρτήματα εις Ζυρίχην, Μόναχον, Γκότεμπουργκ,Όσλο και Παρισίους κατευθύνει την προπαγανδιστικήν δραστηρίοτητα της κινήσεως.

«»Εκδίδουν επίσης διάφορα περιοδικά όπως το «Σλομπόντινα Μακεντόνια» (Ελευθέρα Μακεδονία) «Μακεντόσκα Λόζα (Μακεδονική Κληρονομιά).

Η καλώς οργανωμένη δραστηριότης και αι εκδόσεις της κινήσεως αποδεικνύουν ότι αύτη χρηματοδοτείται με σημαντικά ποσά από τα Σκόπια.

» Έν εκ των επιχειρημάτων δια την δημιουργίαν ανεξαρτήτου μακεδονικού κράτους εις το κέντρον των Βαλκανίων είναι, ότι υπάρχει μακεδονική εθνική μειονότης όχι μόνον εις Γιουγκοσλαβίαν αλλά και εντός της Βουλγαρίας και της Ελλάδος.

»Η δραστηριότης των συγκεντρούται, κυρίως, εναντίον της Ελλάδος δοθέντος ότι ισχυρίζονται ότι οι Σλαβο-μακεδόνες δεν απολαύουν των αυτών προνομίων, ως η μειονότης των Εβραίων και των Τούρκων εν Ελλάδι».

Το μακροσκελές άρθρο αναφέρεται περαιτέρω, εις το ιστορικόν της ανακινήσεως του ζητήματος.»

CIA 1958: Ο Τίτο προσπαθούσε μέσω μιας Μεγάλης Μακεδονίας έξοδο στο Αιγαίο

http://filonoi.files.wordpress.com/2014/06/e1bca1-e1bc90cf80ceb9cebdcf8cceb7cf83ceb9cf82-cf84e1bf86cf82-c2abcebcceb1cebaceb5ceb4cebfcebdceafceb1cf82c2bb-e1bc80cf80e1bdb8-cf842.jpg?w=600&h=472

Το σκοπιανό πρακτορείο ειδήσεων, παραθέτει, σήμερα, το παρόν κείμενο στην αγγλική γλώσσα με τον τίτλο: “CiatriedtodefineMacedoniain 1958”.

Το μεταφέρουμε στην ελληνική:

Η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) προσπάθησε να ορίσει τον όρο Μακεδονία το 1958, αναλύοντας τον, από μια εθνική και γεωγραφική πλευρά.

Η ανάλυση έχει ταξινομηθεί ως εμπιστευτικό έγγραφο, αλλά τώρα είναι διαθέσιμο, σύμφωνα με τη νομοθεσία για πρόσβαση στις δημόσιες πληροφορίες.

Το έγγραφο με τίτλο «Μακεδονία- Αιώνιο Μήλο της Έριδος» κυκλοφόρησε στις 19 Νοεμβρίου 1958, συμπεριλαμβανομένου ενός χάρτη της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, το οποίο περιέχει πληροφορίες σχετικά με τα πολιτικά παιχνίδια των μεγάλων δυνάμεων επάνω στη Μακεδονία.

«Πέρα από την ίδια την περιοχή, η γεωγραφική θέση της Μακεδονίας την καθιστά σημαντική τόσο για τη Γιουγκοσλαβία, όσο και στο Σοβιετικό μπλοκ.

Η γιουγκοσλαβική Μακεδονία είναι ένας πιθανός αεροδιάδρομος και σε μικρότερο βαθμό μια επίγεια γέφυρα μεταξύ της αποκομμένης Αλβανίας και του υπόλοιπου σοβιετικού μπλοκ.

Ενόσω η Γιουγκοσλαβία ήταν ένα πιστός σοβιετικός δορυφόρος, υπήρχαν συμφέροντα του μπλοκ στην περιοχή τα οποία προστατεύονταν. Ωστόσο, μετά την έξοδο της Γιουγκοσλαβίας από το μπλοκ, η Αλβανία βρέθηκε σε έναν απομονωμένο θύλακα.

Για τη Γιουγκοσλαβία, η Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, εξυπηρετούσε ως μεταπολεμικός μαγνήτης για την οποία ο Τίτο ήλπιζε ότι θα ενσωματώσει τη βουλγαρική και την ελληνική Μακεδονία, δίνοντας έτσι στη Γιουγκοσλαβία πρόσβαση στο Αιγαίο και σημαντική αύξηση της σφαίρας επιρροής της στα Βαλκάνια», αναφέρει η ανάλυση.

Η CIAαναφέρει ότι η Μακεδονία παρέμεινε ως κατάσταση του Ψυχρού Πολέμου, με μια πιθανή απειλή για να μετατραπεί σε μια πραγματική σύγκρουση στα Βαλκάνια

«Παρά το γεγονός ότι οι λεκτικές ανταλλαγές μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας και της Βουλγαρίας, φαίνονταν σαν προπαγάνδα, τονίζουν, ωστόσο, το γεγονός ότι παρά τη δεκαετή ανακωχή, η Μακεδονία παραμένει μια προβληματική κηλίδα.

Πέρα από το γεγονός ότι η διαμάχη για τη Μακεδονία διατηρήθηκε κατά τη διάρκεια του ‘Ψυχρού Πολέμου’, όσον αφορά τα συμφέροντα των Σλάβων της Μακεδονίας (στο πρωτότυπο: MacedonianSlavs)- πραγματικά ή ψευδώς- αποτελούσε (πάντως) ένα αξιόλογο όπλο για έναν τέτοιο πόλεμο», καταλήγει η ανάλυση, σύμφωνα με το δημοσίευμα του πρακτορείου ειδήσεων του νοτιοσλαβικού κράτους.

filonoi.gr

Η κούφια απειλή της εκδίωξης.

Μας λένε ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με αποπομπή από την ευρωζώνη. Πρόκειται για ψέμα ολκής. Στις παρακάτω γραμμές εξηγώ γιατί θεωρώ κούφια την απειλή αυτή (που πρώτα αναφέρθηκε επισήμως, σαν κάτι που συζητείται στις Βρυξέλλες, από τα χείλη της Μαρίας Δαμανάκη). Δεν επρόκειτο για καθαρά λόγια. Το αντίθετο ήταν: Θολές απειλές άνευ ουσίας και συνέχειας. (Το ότι μπορεί, πράγματι, να συζητιούνται τέτοιου είδους σενάρια στις Βρυξέλλες απλώς καταδεικνύει την πολλή χαμηλή ποιότητα του διαλόγου στο βασικό κέντρο αποφάσεων της ΕΕ.)

Το συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξω είναι ότι, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των ευρωπαίων και τα λόγια των διαδρόμων στις Βρυξέλλες, ο μόνος τρόπος να πάψουν να έχουν την Ελλάδα στα πόδια τους (να μοιράζονται δηλαδή μαζί μας κοινό νόμισμα) είναι να βγουν εκείνοι (και δη οι Γερμανοί) από την ευρωζώνη. Εμάς, δεν μπορούν να μας βγάλουν από το κοινό νόμισμα (κι ας το ποθούν όσο τίποτα άλλο) χωρίς το κοινό νόμισμα να πάψει να υπάρχει εντός ημερών. Τελεία και παύλα.

Έστω ότι οι Ευρωπαίοι, πρωτοστατούσας της κας Μέρκελ, δώσουν στον Γιώργο Πανανδρέου το εξής τελεσίγραφο: Είτε κινείς την διαδικασία εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, οπότε θα σε βοηθήσουμε να αποσβέσεις ένα μέρος των κραδασμών, είτε θα σου επιβάλουμε δανειακούς όρους που θα οδηγήσουν τον λαό σου στην εξόντωση. (Γιατί να του δώσουν ένα τέτοιο τελεσίγραφο; Επειδή δεν προβλέπεται από καμία Συνθήκη διαδικασία αποπομπής κράτους-μέλους της ευρωζώνης. Άρα, η μόνη περίπτωση να βγούμε από την ευρωζώνη είναι να το κάνουμε μόνοι μας, υπό ασφυκτική πίεση, βγαίνοντας παράλληλα από τη ΕΕ.)

Έστω ότι θέτουν τον πρωθυπουργό μπροστά σε ένα τέτοιο δίλημμα. Έστω ακόμα ότι, φευ, πείθεται. Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Μια Παρασκευή απόγευμα, ο πρωθυπουργός ζητεί από τον Πρόεδρο της Βουλής να συγκαλέσει το σώμα σε μια δραματική συνεδρίαση με μοναδικό θέμα συζήτησης (με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος) την αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη. Στην ομιλία του ο πρωθυπουργός ζητεί από την Βουλή να εγκρίνει το εξής σχέδιο:

1. Δευτέρα και Τρίτη κηρύττονται αργίες ενώ οι τράπεζες θα ανοίξουν την Τετάρτη
2. Κατά την διάρκεια του τετραήμερου (Σάββατο με Τρίτη), η Τράπεζα της Ελλάδος αναλαμβάνει την έκδοση και διανομή σε όλες τις τράπεζες της Νέας Δραχμής με συγκεκριμένη ισοτιμία προς το ευρώ.
3. Όλες οι υποχρεώσεις του δημοσίου σε πολίτες, επιχειρήσεις και αλλοδαπούς μετατρέπονται αυτόματα στο νέο εθνικό νόμισμα, σε Νέες Δραχμές δηλαδή.
4. Για ένα χρονικό διάστημα (π.χ. αρχικά 6 μήνες με δυνατότητες παράτασης) επιβάλλεται: (α) ποσό Νέων Δραχμών που μπορεί να αποσύρει ο κάθε αποταμιευτής από τον τραπεζικό του λογαριασμό και (β) μέγιστο ποσό είτε σε ευρώ είτε σε Νέες Δραχμές που μπορεί να εξάγει ο οποιοσδήποτε στο εξωτερικό άνευ ρητής άδειας από την Τράπεζα της Ελλάδας
5. Αναστέλλεται μέχρι νεοτέρας η συμμετοχή της χώρας (α) στην ΕΕ και (β) στην Shengen (καθώς οι κανονισμοί της ΕΕ δεν επιτρέπουν περιορισμούς στην ‘ελευθερία’ του κεφαλαίου να διακινείται απρόσκοπτα ενώ η Shengen δεν επιτρέπει τους συνοριακούς ελέγχους που είναι απαραίτητοι για να επιβληθούν οι περιορισμοί στην εξαγωγή κεφαλαίων).

Μέσα σε λίγα λεπτά από την πρωθυπουργική ομιλία όλα τα ATM των τραπεζών της χώρας θα έχουν ξεμείνει από ρευστό, καθώς όλοι μας θα προσπαθούμε να τραβήξουμε όσα ευρώ μπορούμε. Από την Παρασκευή μέχρι την Τετάρτη το πρωί (οπότε και θα ξανα-ανοίξουν οι τράπεζες) σχεδόν όλη η επιχειρηματική δραστηριότητα θα γονατίσει καθώς όλοι προσπαθούν να φυλάξουν όσα ευρώ έχουν στις τσέπες τους.

Την Δευτέρα το πρωί, η κυβέρνηση θα ανακοινώσει ότι η Ελλάδα προβαίνει σε στάση πληρωμών και καλεί (α λα Αργεντινή) τους πιστωτές της, καθώς και το ΔΝΤ, σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Την Τρίτη δεν κινείται τίποτα. Ούτε φύλλο. Άκρα σιωπή και αγωνία.

Στο μεταξύ, σε μια προσπάθεια να βοηθηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου, ως αντάλλαγμα στη ‘χάρη’ που έκανε στους ευρωπαίους να βγάλει από τα πόδια τους (από την ευρωζώνη) την προβληματική Ελλάδα, η Γερμανία τείνει χέρι βοήθειας, προσφέροντας μεγάλες μειώσεις επιτοκίων (ακόμα και μηδενικά) για τα δάνεια που έχει η Ελλάδα προς την ΕΕ. Όμως, κι εδώ είναι το ζουμί, η Γερμανία δεν θα μπορεί, και να θέλει, να στηρίξει τον ιδιαίτερα έλληνα πρωθυπουργό.

Ο λόγος είναι ότι, για να αποσοβήσει μια νέα κατάρρευση του Ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, η Γερμανία (μαζί με Ολλανδία, Αυστρία και Φιλανδία) καλείται: (α) Να επανα-κεφαλαιοποιήσει την ΕΚΤ σε επίπεδο τουλάχιστον €190 δισ, (β) να διασώσει Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες οι οποίες είναι εκτεθειμένες τόσο στο δημόσιο όσο και στο ιδιωτικό ελληνικό χρέος, και (γ) από κοινού με την ΕΚΤ να παράσχει ωκεανούς ρευστότητας σε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα όπου, όπως το 2008, κανείς δεν τολμά να δανείσει κανέναν.

Έστω ότι ένα νέο 2008 φαντάζει στα μάτια των Γερμανών ως ένα τεράστιο κόστος το οποίο όμως μπορούν, και θέλουν, να καταβάλουν ώστε να ξεφορτωθούν την Ελλάδα – ώστε να μη χρειάζεται ποτέ ξανά να μοιράζονται το νόμισμά τους με τους προβληματικούς έλληνες. Το πρόβλημα είναι ότι το κακό δεν σταματά εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι, μέσα στο ίδιο Σαββατοκύριακο, ο Ιρλανδός και ο Πορτογάλος πρωθυπουργός θα αναγκαστούν να κάνουν κι εκείνοι δύο αντίστοιχες ανακοινώσεις: Επιβολή περιορισμών εξαγωγής χρημάτων (ευρώ) από την Ιρλανδία προς την υπόλοιπη ευρωζώνη. Γιατί; Επειδή, με το άκουσμα των εκ Ελλάδος νέων, οι επενδυτές στις χώρες αυτές (ακόμα και απλοί πολίτες με μερικά ακίνητα) θα τα ρευστοποιήσουν (κατακρημνίζοντας τις τιμές των περιουσιακών αυτών στοιχείων) για να βγάλουν από την χώρα καλού-κακού. Αν δεν επιβάλουν τέτοιους περιορισμούς, τότε πολύ γρήγορα θα αναγκαστούν και εκείνοι στην πόρτα της εξόδου.

Αφού λοιπόν παραβιαστούν οι πιο βασικές συνθήκες της ευρωζώνης και της ΕΕ (π.χ. ελευθερία διακίνησης του κεφαλαίου) με σκοπό να παραμείνουν στο ευρώ, το επόμενο στάδιο θα είναι ότι οι αγορές θα προβλέψουν πως οι κυβερνήσεις Ιρλανδίας και Πορτογαλίας θα σκεφτούν σοβαρά το κούρεμα των ομολόγων τους – την λεγόμενη αναδιάρθρωση τους δημόσιου χρέους τους. Να πως θα πεταχτούν στα ουράνια τα επιτόκια δανεισμού όχι μόνο αυτών των χωρών αλλά και της Ισπανίας, της Ιταλίας, το Βελγίου και, εν τέλει, της Γαλλίας.

τα μέσα λοιπόν της εβδομάδας που θα ακολουθήσει την ηρωική κοινοβουλευτική ομιλία Παπανδρέου, η Γερμανία θα αντιμετωπίσει μια ξεκάθαρη κατάσταση: Ουσιαστικά θα καλείται να καταβάλει περίπου €1 τρις για να σώσει ότι απέμεινε από την ευρωζώνη. Είναι απλό: Δεν θα το κάνει. Αντί για αυτό, η κα Μέρκελ θα περιμένει η ίδια μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή οπότε θα προβεί κι εκείνη σε μια βαρύγδουπη εξαγγελία στην Ομοσπονδιακή Βουλή με την οποία να ανακοινώνει την δημιουργία του Νέου Μάρκου το οποίο θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τετάρτη, μία μόλις εβδομάδα από την κυκλοφορία της Νέας Δραχμής.

Τις μέρες που μεσολαβούν μέχρι την έκδοση του νέου Γερμανικού νομίσματος οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα έχουν το αντίθετο σκοπό από εκείνες που προηγήθηκαν στην Ελλάδα: Οι πελάτες θα παλεύουν να βάλουν όσο πιο πολλά ευρώ έχουν σε μετρητά στην τράπεζα, γνωρίζοντας ότι τα χρήματά τους θα ανατιμηθούν με το που θα μετατραπούν στο Νέο Μάρκο. Το ίδιο όμως θα κάνουν και οι ξένοι: Θα στέλνουν όσα κεφαλαία μπορούν στις Γερμανικές τράπεζες, με αποτέλεσμα μια ανατίμηση του Νέου Μάρκου τουλάχιστον 50%, κάτι που θα φέρει την γερμανική βιομηχανία στα πρόθυρα μιας βαθειάς καθίζησης (καθώς οι εξαγωγές θα γίνουν, ξαφνικά, απαγορευτικά ακριβές).

Σύνοψη

Τα παραπάνω θα συμβούν με μαθηματική ακρίβεια σε περίπτωση που η Ελλάδα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, πιεστεί να βγει από το ευρώ. Οι Ευρωπαίοι που έχουν την ευθύνη για μια τέτοια επιλογή (και όχι οι συνομιλούντες με την Μαρία Δαμανάκη στις Βρυξέλλες) τα γνωρίζουν όλα αυτά. Οι Γερμανοί της Bundesbank ξέρουν άριστα ότι, αν σπρώξουν τον Γιώργο Παπανδρέου σε μια τέτοια κίνηση απελπισίας, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να διατηρήσουν το ευρώ για μια το πολύ εβδομάδα.

Μια εβδομάδα ελεύθερης πτώσης στην παγκόσμια οικονομία ισοδυναμεί με αιώνα μαρτυρίου. Σε μερικές μέρες, η νέα αυτή κρίση θα έχει κοστίσει στην Γερμανία πολλά δισ ευρώ, προτού περάσει η ίδια στην εποχή του Νέου Μάρκου. Δεν έχει λόγο να τα καταβάλει και δεν θα τα καταβάλει.

Όπερ μεθερμηνευόμενο, αν η Γερμανία (και οι άλλοι τρεις πλεονασματικοί δορυφόροι της) αποφασίσουν ότι δεν θέλουν την Ελλάδα στα πόδια τους, ότι δεν αντέχουν άλλο να μοιράζονται μαζί μας το νόμισμά τους, αυτό δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση ότι θα εκδιώξουν την Ελλάδα από το ευρώ. Αυτό που συνεπάγεται είναι ότι θα μεθοδεύσουν μια δική τους, γρήγορη, όσο το δυνατόν πιο απρόσμενη και αποτελεσματική έξοδο από το ευρώ. Κάτι τέτοιο θα πλήξει την βιομηχανία τους αλλά τουλάχιστον θα αποφύγει τις καταστροφικές εξελίξεις για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, και τα ίδια τα δημοσιονομικά της Γερμανίας, της εφιαλτικής εβδομάδας που περιέγραψα παραπάνω.

Τι θα σήμαινε ένα τέτοιο σενάριο (εξόδου της Γερμανίας από το ευρώ) για εμάς; Κατ΄ αρχάς θα ήταν πολύ, πολύ προτιμότερο από την δική μας έξοδο. Δεύτερον, θα ήταν πολύ καλύτερο από αυτό που συμβαίνει σήμερα καθώς μια Γερμανική έξοδος θα οδηγούσε την άμεση υποτίμηση του ευρώ, κάτι που θα έδινε μεγάλες ανάσες στον τουρισμό και στις εξαγωγές μας (μειώνοντας παράλληλα τις εισαγωγές μας από τις πλεονασματικές χώρες). Τρίτον, θα ήταν πολύ χειρότερο από μια λύση στην Κρίση η οποία δίνει σε όλους (πλεονασματικούς και ελλειμματικούς) πρόσβαση σε μια κοινή διέξοδο. (Οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζουν τι εννοώ. Οι υπόλοιποι μπορούν να δουν εδώ για την ελληνική και εδώ για την αγγλική έκδοση της πρότασης.)

Συμπέρασμα

Η απειλή της εκδίωξής μας από το ευρώ δεν είναι παρά μια φτηνή, κενή περιεχομένου, προσπάθεια να τρομοκρατηθούν οι έλληνες. Γιατί; Ώστε να αποδεχθούμε την διαχείριση των οικονομικών και των πόρων της χώρας εξ ολοκλήρου από μια επιτροπή δανειστών μας. Γιατί; Όχι επειδή οι Ευρωπαίοι θέλουν τόσο διακαώς να διαχειριστούν τα του οίκου μας carte blanche αλλά επειδή οι ίδιοι τελούν υπό καθεστώς πανικού. Στην προσπάθειά τους λοιπόν να εξοικονομήσουν κι άλλο χρόνο, μπας και βρουν το αντίδοτο της Κρίσης της Ευρωζώνης, πασχίζουν να πείσουν τους δικούς τους πολίτες να μας δώσουν άλλο έναν ωκεανό ακριβών δανείων. Για να τους πείσουν όμως κάτι πρέπει να τους δώσουν. Έκατσαν λοιπόν και σκέφτηκαν ότι αυτό το κάτι είναι μερικά συμβολικά λάφυρα (ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ) και κάποια τεκμήρια εξευτελισμού των ελλήνων (η ιδέα Yuncker για ξένη διαχείριση των ιδιωτικοποιήσεων) τα οποία θα καταστήσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους περισσότερο ανεκτικούς στην ιδέα των νέων δανείων προς μια χώρα η οποία όχι μόνο δεν χρειάζεται νέα δάνεια αλλά και η οποία πνίγεται από αυτά.

Περί του τελικού “ν”

Με αφορμή το εξαίρετο άρθρο του κ. Δημήτρη Νατσιού με τίτλο: “Ελληνική γλώσσα:

«νικήτρα του θανάτου»”, δίνονται παρακάτω μερικές διευκρινήσεις όσον αφορά το τελικό «ν» όπως και τον φθόγγο «ν» της γλώσσας μας. (από βιβλίο της κας Άννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου)

Το «ν» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΟΠΟΥ ΥΠΟΝΟΕΙΤΑΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ. Δεν εφαρμόζουμε φωνητική γραφή. Το «ν» πρέπει να γράφεται π ά ν τ ο τ ε, ιδιαιτέρως στην αιτιατική του αρσενικού άρθρου «τον», όχι απλώς δια λόγους ευφωνίας αλλά κυρίως από την ανάγκη ληκτικής διαφοροποιήσεως του αρσενικού γένους από το ουδέτερον. Άλλο είναι: «μου μίλησε για το φοβερό συμβάν» και άλλο «μου μίλησε για το (δηλ. τον) φοβερό πόλεμο».

Εάν διαβάσουμε κάπου: «… εθαύμασε το συννεφιασμένο…» αναμένουμε ουδέτερο ουσιαστικό, π.χ. «εθαύμασε το συννεφιασμένο τοπείο». Εάν όμως μας προκύψη ουσιαστικό αρσενικού γένους, διακόπτουμε την ανάγνωσι και γυρίζουμε πίσω ώστε να αποκαταστήσουμε νοερά το ορθό γένος: «εθαύμασε το-ν συννεφιασμένον ουρανό» η γραφή «το συννεφιασμένο ουρανό» είναι όχι μόνον βαρβαρισμός αλλά και παράνοια. Δεν υπάρχει κανών που να εξισώνη την γραφή όταν μιλάμε για «το βάρβαρο έθιμο και το(ν) βάρβαρον άνθρωπο». Τουναντίον, στην περίπτωσι αρσενικού γένους η ελληνική γλώσσα υπερτονίζει το «ν»: «ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΤΟΜ ΒΑΡΒΑΡΟΝ» διαβάζουμε σε αρχαίες ελληνικές επιγραφές. (βλ. Στήλη Τροιζήνος, βιβλ. Β’ Έτους, Μαθ. 6ον)

Προσοχή επίσης στην ορθή γραφή του αρνητικού μορίου «δεν». Άλλο το αρνητικό «δεν» και άλλο ο σύνδεσμος «δε». Η ισοπέδωσις των δύο αυτών μορίων και η επιβολή του ενιαίου – αγκυλωμένου τύπου «δε», τις περισσότερες φορές αλλοιώνει τελείως το νόημα.

Παράδειγμα: (από το βιβλίο «ΑΛΛΕΡΓΙΑ» του Β. Άντο σ.13) «Η κατάσταση αυτή δε συνοδεύεται από πόνο…» ο αναγνώστης αδυνατεί να πληροφορηθή την ορθή έννοια, αφού μαζί με τα «ν» απουσιάζει επίσης η ορθή στίξις. Τελικά «η κατάσταση αυτή» συνοδεύεται από πόνο ή όχι;

Ο Γιάννης Γραβριηλίδης στο βιβλίο του «Η ανεπάρκεια της Ελληνικής Γλωσσικής Επιστήμης» επισημαίνει:

«Σύμφωνα με τον μοναδικό κανόνα της σοβαρής γλωσσολογίας μας, ο φθόγγος (και το γράμμα) ν, ανεξαρτήτως της θέσεως του μέσα στην λέξι, έχει την ίδια αξία με τους άλλους φθόγγους (και γράμματα) της ελληνικής γλώσσας, επομένως, διατηρείται πάντοτε, προκειμένου να προσφέρη στον ακροατή ή αναγνώστη στην σημασιολογική και γραμματική (μαθηματική) πληροφόρησι, για την οποίαν υπάρχει. Οι επινοήσεις του γλωσσικού κατεστημένου (της ελαφράς γλωσσολογίας) τριών κανόνων και μιας εξαιρέσεως σχετικά με την διατήρησι ή απάλλειψι του τελικού ν- εκ του πονηρού εισί!».

Ο «διωγμός του νυ» δυσκολεύει ιδιαιτέρως και τους ξενόγλωσσους σπουδαστάς της νέας ελληνικής οι οποίοι δεν γνωρίζουν το γένος (αρσενικό ή ουδέτερο) των ουσιαστικών. Η παραλλαγμένη σημερινή αιτιατική τους παγιδεύει. Πως είναι το όνομα στην ονομαστική; «ο δάσκαλος» η «το δάσκαλο»; «ο δήμαρχος» ή «το δήμαρχο»;

Η αυτή σύγχυσις επικρατεί και στα τοπωνύμια: «το Νέο Κόσμο», «στο Σχοινιά», «στο Μαραθώνα» κ.ο.κ.

Το γράμμα «Ν» είναι βασικός και σπουδαίος φθόγγος της ελληνικής γλώσσας. Όχι μόνον διότι διευκρινίζει το γένος, όχι μόνον επειδή συντελεί στην ευφωνία. Σύμφωνα με τα τελευταία πορίσματα της Ιατρικής Επιστήμης (κυρίως της Παιδαγωγικής Ιατρικής) η εκφορά του φθόγγου «Ν» συντελεί στο να αποκαθαίρεται το αίμα με επί πλέον εισροή οξυγόνου και αρτιώτερη οξυγόνωσι του εγκεφάλου. Αποτέλεσμα: ενισχύεται το «νοείν», η «νόησις».

Φαίνεται ότι δεν είναι τυχαίο που η Ελληνική γλώσσα προτίμησε το γράμμα «Ν» για να δώση όνομα εις τον ΝΟΥΝ, εις την ΝΟΗΣΙΝ, στον ναόν, στην νίκη, στο νέμω, στο νεύρον, στο νεύω, στο «νη», τόσον επί θετικής όσον και επί αρνητικής σημασίας. Η δήλωσις γΝώμης, το «γιγΝώσκειν», προϋποθέτουν κριτική-νοητική διεργασία.

Το γερμανικό ιατρικό περιοδικό «P M MAGAZINE» (τεύχος Μαρτίου 1996) δημοσιεύει ειδικό αφιέρωμα στο γράμμα «Ν»: “DER BUCHSTABE N”, όπου αναφέρεται ότι εάν κάποιος είναι κουρασμένος, καταπεπονημένος, αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ομιλία του να γίνεται περισσότερο ένρινη, με απώτερο ασφαλώς σκοπό την πρόσληψι μεγαλύτερης ποσότητας οξυγόνου.
Μεταξύ άλλων γράφει: «… ο Γερμανός ομιλεί συχνότερα με την μύτη απ’ όσο ίσως νομίζει. Αυτό παρατηρείται περισσότερο, όπως ισχυρίζονται τουλάχιστον οι ερευνηταί της γλώσσας, όταν αυτός είναι κουρασμένος, πράγμα που φαίνεται περισσότερο σε μερικές διαλέκτους. Ιδιαιτέρως στον γλωσσικό χώρο της Βαυαρίας και του Schabisch πρέπει κάποτε να είχε κυριαρχήσει μια γενική καταπόνησις… Τότε το «Ν» υπεισέρχεται σχεδόν πλήρως…» (P.J. Blumenthal)

(Άννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου:
«Ελληνική Αγωγή – Βιβλίον Καθηγητού και Μελέτης –
Μαθήματα Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης Α’ Κύκλος Σπουδών, σ.145-6»).

Δημήτρης Μ.

ΥΓ: Τελικά μέσα σε όλα τα «τυχαία» της παγκοσμιοποίησης, έχουμε και την προσπάθεια εδώ και πολλά χρόνια για μια παγκόσμια γλώσσα, ξεχαρβαλώνοντας τις υπάρχουσες και ιδιαίτερα της ελληνικής. Μετά το σκότωμα του πολυτονικού, τελευταία «μόδα» η παντελής απουσία τόνων, όπως και η προώθηση των «περίφημων» λατινο-ελληνικών! Μιας και θεωρείται από πολλούς ως η «Μητέρα των Γλωσσών», δεν θα μπορούσε να είχε γίνει και διαφορετικά.

Το τελικό -ν: Για να βάλουμε τα πράγματα στη… θέση τους

Το αρσενικό γένος είναι πλέον ανυπεράσπιστο. Βάλλεται από παντού.

Κάτι η παντοδυναμία των γυναικών, κάτι το καθημερινό άγχος, κάτι οι διόλου τιμητικές στατιστικές για τις επιδόσεις των ανδρών… Προσθέστε σ’ αυτά την κακομεταχείριση του τελικού-ν του αρσενικού γένους στη γραμματική, και έχετε έναν σχεδόν πλήρη κατάλογο με τα τεκμήρια που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Εμείς θα ασχοληθούμε με το τελικό -ν.

Το θηλυκό γένος δεν κινδυνεύει ιδιαίτερα· το αρσενικό έχει τα προβλήματα. Έχει ταλαιπωρηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια: τείνει συνεχώς προς το ουδέτερο. Χάνει ένα-ένα τα διακριτικά «ν» της αιτιατικής του.

Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους.

Λέξεις που διατηρούν πάντα το τελικό -ν στην αιτιατική του ενικού

1. Το αρσενικό οριστικό άρθρο: τον, στον.
2. Η προσωπική αντωνυμία αρσενικού γένους: τον.
3. Το αρσενικό αόριστο άρθρο: έναν.
4. Το αρσενικό αριθμητικό επίθετο έναν.

5. Το αρνητικό μόριο δεν.
6. Το παρομοιαστικό μόριο σαν.

• Δεν σε είδα στο θέατρο.
• Δεν ταξίδεψαν σήμερα τα πλοία.
• Το δέρμα της ήταν απαλό σαν μετάξι.
• Μπήκε στο σπίτι σαν ταύρος σε υαλοπωλείο.
• Τον ήπιες τον καφέ σου;
• Τον βλέπεις;
• Κέρδισε έναν φούρνο μικροκυμάτων σε τηλεοπτικό παιχνίδι!
• Θέλει να παντρευτεί έναν πλούσιο άντρα.
• Δεν συνάντησα ούτε έναν μορφωμένο.
• Στην ομάδα μας έχουμε έναν ψηλό και τέσσερις κοντούς.

Το τελικό -ν διατηρείται ή αποβάλλεται…

Κάποτε, ο μπαμπάς με την νταντά κάθονταν στο γκαράζ
και ξέχασαν να ψήσουν τα τσουρέκια, επειδή άκουγαν τζαζ.

• Την κοίταξε από την κορφή μέχρι τα νύχια.
• Την πούλησες τη μηχανή που είχες;
• Για να αγοράσει μετοχές πήρε δάνειο από την τράπεζα.
• Όλοι την ξέρουν την πλατεία Συντάγματος.
• Την ψήφισαν όλες οι γυναίκες.
• Την άκουγα να μιλά στο τηλέφωνο δύο ώρες.
• Είδα τη γυναίκα σου να πίνει καφέ με τον διευθυντή σου…
• Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές κατάργησαν τη γραφομηχανή.
• Πρέπει να αντισταθείς στη χειραγώγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
• Πρόσεχε αυτή τη γυναίκα· είναι επικίνδυνη.
• Δεν συμφωνώ με τη νοοτροπία σου.
• Παρασύρθηκε από τη ροή των γεγονότων.

Μη και μην

• Μην τον ακούς (ρήμα).
• Μην την κυνηγάς· δεν σ’ αγαπάει. (προσωπική αντωνυμία).
• Μην το κάνεις αυτό! (προσωπική αντωνυμία)
• Μην του δίνεις το αυτοκίνητο. Δεν έχει δίπλωμα! (προσωπική αντωνυμία)
• Μην ανοίγεις το παράθυρο (ρήμα).
• Μη μιλάς μαζί του (ρήμα).
• Μη φεύγεις. Σ’ αγαπώ (ρήμα).
• Τον κατηγόρησαν για μη ορθολογική διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
• Μη!

Αριστερά και δεξιά είναι απλώς για να διχαζόμαστε.

Γράφει ο Μιχαήλ Ρούσσος

…και εξηγώ με ένα παράδειγμα…τους Ρεπουμπλικάνους και Δημοκράτες των ΗΠΑ…ο Heinrich Melchior Mühlenberg ,γιος ενός μετανάστη από τη Γερμανία, ο οποίος θεωρείται ιδρυτής της Λουθηρανικής Εκκλησίας ηταν ο Speaker of the United States House of Representatives …Ήταν δηλαδή ο Πρόεδρος της Αμερικανικής Βουλής …Ο τρίτος στη διαδοχή για την Προεδρία των ΗΠΑ μετά τον Αντιπρόεδρο…ήταν επιπλέον αδερφός του στρατηγού των ΗΠΑ Peter Muhlenberg …Του πολύ “τυχαίου” στρατηγού των ΗΠΑ, ο οποίος ήταν ο εμπνευστής και ιδρυτής των περίφημων Democratic-Republican Societies. από αυτά προέκυψαν τα κόμματα, τα οποία μονοπωλούν την εξουσία …Τα κόμματα των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων …..τα ίδια αφεντικά έχουν οι “αντίπαλοι”….κάποιοι ζουν εις βάρος των κορόιδων που νομίζουν ότι είναι ιδεολογικοί αντίπαλοι….

«Διαίρει και βασίλευε».

Αν σε ώρες κρίσιμων «εθνικών» ή εσωκομματικών προβλημάτων, φοριούνται επιδεικτικά τα άμφια της ενότητας, δεν παύει να κρύβεται πίσω τους το αντερί που λέγεται «Διαίρει και βασίλευε». Ολοι εξαίρουν τα αγαθά της ομόνοιας και τα ολέθρια της διχόνοιας, αλλά και όλοι ξέρουν τις ακατονόμαστες χάρες της διχοστασίας, και ουκ ολίγοι τις χαίρονται ­ είτε την έχουν προκαλέσει οι ίδιοι, είτε επωφελούνται απ’ την εισβολή της. Προπάντων, εκείνοι που, λογικά, θα είχαν λιγότερες ελπίδες να επικρατήσουν, αν δεν μαλλιοτραβιούνταν οι «επικρατέστεροι»..

Ανέκδοτο: Όχι,η ξανθιά είπε το τρελό ξανά και όχι η κοκκινομάλλα !!!

Μια ξανθιά και μια κοκκινομάλλα περπατούν στο δρόμο.

Ενώ περνούν έξω από ένα ανθοπωλείο η κοκκινομάλλα βγάζει μια φωνή:
– Ωχ, τι έπαθα!
– Τι συμβαίνει; ρωτάει η ξανθιά.
– Να εκεί είναι ο φίλος μου κι αγοράζει λουλούδια, απαντά η κοκκινομάλλα.
– Και φοβάσαι ότι τα αγοράζει για κάποια άλλη;
– Όχι, λέει η κοκκινομάλλα, ξέρω ότι τα παίρνει για μένα αλλά να, όταν μου παίρνει λουλούδια ξέρω ότι θα είμαι για τρεις μέρες ανάσκελα με τα πόδια ψηλά!

– Γιατί; ρωτάει η ξανθιά. Δεν έχετε βάζο;

Δε φαντάζεστε τι παρήγγειλε ζευγάρι Γερμανών σε ταβέρνα στην Ικαρία (φωτό)

Ζευγάρι Γερμανών στην Ικαρία

Παραγγελεία:

1/2 Μπριάμ
1/4 κρασί λευκό
12 φέτες ψωμί

Ζευγάρι Ελλήνων σε………..Ταβέρνάκι στην παραλία Σχοινιά-Μαραθώνα

Αναστασία Σκουφή: Η μαθήτρια που «τίναξε» τις βαθμολογίες στις Πανελλαδικές με 19.571 μόρια ετοιμάζεται για τη Νομική Αθηνών

Η αγωνία τελείωσε για χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες που έλαβαν μέρος στις φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις, καθώς, από το μεσημέρι της Τρίτης οι βαθμολογίες τους είναι αναρτημένες σε σχολεία και διαδίκτυο και όλοι μπορούν να ετοιμάσουν τα επόμενά τους σχέδια.

Ανάμεσά στους πρώτους των πρώτων βρίσκεται η Αναστασία Σκουφή, μαθήτρια του Αρσακείου Εκάλης, η οποία συγκέντρωσε 19.571 μόρια και προετοιμάζεται να ξεκινήσει τις σπουδές της στην πάντα απαιτητική Νομική Αθηνών.

Μιλώντας στο iefimerida.gr η Αναστασία τονίζει ότι «Αισθάνομαι πολύ ωραία από τα αποτελέσματα. Δεν το περίμενα ακριβώς, ωστόσο, επιβραβεύθηκαν οι κόποι μου».

Στο «αιώνιο» ερώτημα «Πολύ διάβασμα ή απλά σωστό πρόγραμμα» η Αναστασία απαντάει πως χρειάζονται και τα δύο. Το πρόγραμμα βοηθάει, αλλά σίγουρα χρειάζεται και πολύ διάβασμα.

Η ίδια, πάντως, επισημαίνει ότι τα θέματα της θεωρητικής κατεύθυνσης, ιδιαίτερα τα τελευταία, δεν ήταν τόσο εύκολα όσο παρουσιάστηκαν, ωστόσο, ο βαθμός δυσκολίας τους ήταν τέτοιος που «βοήθησε» όσους είχαν πραγματικά διαβάσει να διακριθούν.

Τα επόμενα σχέδια είναι: «Βόλτα στη Νέα Ερυθραία, μπαράκι, για να γιορτάσουμε την επιτυχία, καθώς οι φίλοι… απαιτούν κέρασμα και στη συνέχεια διακοπές».