Ο Αθεισμός, ως ρεύμα σκέψης και ιδεών γεννήθηκε στην Κεντρο-Δυτική Ευρώπη του Μεσαίωνα ως αντίδραση προς την Βαρβαρότητα του Χριστιανισμού. (Έστω κι αν πολλοι πασχίζουν να βρουν ”Αθεισμούς” και στον αρχαίο κόσμο -με ειδική έμφαση στον Ελληνικό-, η μελέτη των κειμένων εις το άγιον πρωτότυπον τους διαψεύδει. Ίσως(!) δεν έχουν μελετήσει ποτέ περί της αρχαίας Ελλάδας.)
Ένα χαρκτηριστικό των Αθειστών (όχι όλων), είναι η τσουβαλλιδόν απόρριψη όλων των Θεοαντιλήψεων. Αυτό προέρχεται απο το γεγονός ότι οι Άθεοι (ως επι το πλείστον, εξαιρετικοί γνώστες του Ιουδαισμού και του Ιουδαιοχριστιανισμού), κάνουν αφθαίρετες προβολές των Αβρααμικών Θρησκειών, επάνω σε όλες τις Θεοαντιλήψεις όλων των εποχών.
Μέγα σφάλμα…
Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Γάλλος Πασιφιστής Φιλόσοφος Émile-Auguste Chartier (3 March 1868 – 2 June 1951 A.C.E.), το πρόβλημα γύρω απο το θρησκευτικό ζήτημα, δεν είναι το δίλημμα ”ένας ή πολλοί θεοί;” αλλά το που κατατάσσει η κάθε θεοαντίληψη τον Θεό ή τους Θεούς της.
Στις Αβρααμικές Θρησκείες, ο ”Θεός” είναι ένα εξωκοσμικό, υπερβατικό Πρόσωπο (τονίζουμε ιδιαίτερα αυτή την λέξη), το οποίο ζούσε πριν απο το σύμπαν, το οποίο και δημιούργησε εκ του μηδενός.
Στις Φυσικές Παραδοσιακές Θεοαντιλήψεις/Κοσμοαντιλήψεις, ο Θεός/οι Θεοί είναι ζώσες κοσμικές δυνάμεις (όντα), οι οποίες αναδύθηκαν εντός του σύμπαντος κόσμου, ο οποίος εγεννήθει αφ’ εαυτού. Επίσης σε κάποιες ιδιαίτερες κουλτούρες (όπως είναι η Ελληνική) οι Θεοί είναι και συμβολοποιημένες ιδέες που ανυψώνουν την ατομική και συλλογική ιδεόσφαιρα σε ανώτερα νοητικά και πνευματικά πεδία.
Άρα μιλάμε, για ενα Εντελώς Διαφορετικό σχήμα ιδεών (ιδεόσφαιρα) και αφηρημένων εννοιών.
Επίσης στις Εθνικές Κουλτούρες, υπάρχει απουσία πίστής και κυριαρχία της τιμής και της λατρείας. Υπάρχει μια ιδιαίτερη Θεοαντίληψη και Κοσμοαντίληψη, η οποία απορρέει απο την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και νοοτροπία του συγκεκριμένου έθους.
Τέλος, οι Φυσικές Παραδοσιακές Θεοαντιλήψεις/Κοσμοαντιλήψεις, Διδάσκουν (με αληθινό τρόπο), στον Άνθρωπο (με ”Α” κεφαλαίο) την αποδοχή του διαφορετικού μιας κι αυτες απορρέουν απο την Πολυμορφία και την Πολυπλοκότητα της Φύσης (Εθνόσφαιρα). Έτσι στην ιστορική τους πορεία Ουδέποτε έχει καταγραφεί κάποιο έγκλημα περι διώξης του διαφορετικού τρόπου αντίληψεις του Θείου, σε αντίθεση με τον Ιουδαισμό, τον Χριστιανισμό και ένα θλιβερό κομμάτι του Μοντέρνου Ισλαμισμού που όλη τους η ρητορική και η πρακτική εστιάζεται στον πλήρη αφανισμό του οποιουδήποτε ”άλλου” και στην ομογενοποίηση όλων των ανθρώπων κάτω απο την πίστη σε ένα άκαμπτο δόγμα.
Με βάση τα πιο πάνω, άποψη μου είναι ότι ο Σοβαρός Άθεος-Αθρησκος-Αγνωστικιστής ερευνητής-μελετητής, ΔΕΝ έχει κανένα λόγο να εχθρεύεται τις Φυσικές Παραδοσιακές Θεοαντιλήψεις/Κοσμοαντιλήψεις μιας κι αυτές δεν αποτελούν κάποιο πρόβλημα όσον αφορά τις ανθρώπινες κοινωνίες, αλλά ούτε και για τους ίδιους, μιας και τους αποδέχονται ως μέρος της ανθρωπόφαιρας, το οποίο απλώς φέρει διαφορετικές αντιλήψεις στα κεφάλια του. Φτάνει αυτες να μην είναι εχθρικές προς τον Άνθρωπο και το ”Κατα Φύσιν Ζην”.
Σημείωση: Από την άλλη, οποιοσδήποτε παίρνει αυθαίρετα τους Θεούς των Φυσικών Παραδοσιακών Κοσμοαντιλήψεων και τους κατεβάζει στο επίπεδο του προσώπου, εισάγοντας το μικρόβιο της πίστης μέσα στα Ειωθότα και Νομιζομενα του Εθνισμού (προσποιούμενος τον Εθνικό-Παγανιστή), είναι πολλάκις χειρότερος απο τον όποιοδηποτε τις εχθρεύεται. Αυτό μπορεί να ήταν αποδεχτό στα κατώτερα στρώματα των αρχαίων κοινωνιών (μιας και η δεισιδαιμονία -μας αρέσει, δεν μας αρέσει- είναι ένα απο τα ”κακά” που θα κουβαλά πάντοτε το ανθρώπινο είδος), αλλα στην εποχή μας, την εποχή της ”ελεύθερης” πληροφορίας, η Άγνοια είναι Επιλογή.
Μιχάλης Πετρίδης
trelosmaniatis 